پريشان روزگار
الهي ! عاشقي شب زنده دارم
چو مشتاقان زعشقت بيقرارم
زكوي خويش نوميدم مگردان
كه جز كوي تو اميدي ندارم
الهي ! در دلم نوري بيفروز
كه باشد مونس شب هاي تارم
زلطفت جز گل اميدواري
نرويد از دل اميدوارم
الهي ! بنده اي برگشته احوال
گدايي روسياه و شرمسارم
تهيدست و اسير و دردمندم
سيه روز و پريشان روزگارم
الهي ! گر بخواني ور براني
تويي مولا و صاحب اختيارم
از آن ترسم به رسوايي كشد كار
مبادا پرده برداري زكارم
الهي ! اشك عذر ازديده جاري است
ترحم كن به چشم اشكبارم
نظر بر حال زارم كن كه جز تو
ندارد كس خبر از حال زارم
الهي ! عزّت و خواري است از تو
مگردان پيش چشم خلق خوارم
الهي ! گر كند غم بر دلم روي
تويي در خلوتِ دل غمگسارم
يقين دارم كزين گرداب هايل
رهاند رحمت پروردگارم
الهي ! ناتوانم كو تواني ؟
كه شكر لطف و احسانت گزارم
بياني كو كه الطافت ستايم
زباني كو كه انعامت شمارم
الهي ! تا نسيم رحمت تست
زغم بر چهره ننشيند غبارم
مگر عفو تو گرداند مرا پاك
كه سر از شرمساري برنيارم
« رسا » بر شاعرانم فخر اين بس
كه مدّاح شه والاتبارم
( دكتر قاسم رسا )