مراتب امر ونهی
س 14_ امر به معروف و نهی از منکر چه مراتبی دارد؟
ج_ امر به معروف ونهی از منکر، سه مرتبه دارد:
1. انسان فقط اظهار نفرت کند. مانند این که صورت را ترش نماید یا از تارک واجبات اجتناب نماید و یا مانند آن.
2. انسان با زبان انکار کند و با وعظ و ارشاد، نفرت خود را آشکار نماید.
3. عملا انکار کند. مثلا مرتکب حرام را بزند.
س 15_ آیا این مراتب سه گانه مذکور، نیز درجاتی دارد؟
ج_ هر یک از این سه مرتبه، درجاتی دارد که انسان باید در ابتدا، خفیف تر از همه را اختیار کند و اگر فایده ببخشید به مرتبه بالاتر رود.
س 16_ بر هر مکلفی چه چیزی واجب است؟
ج_ واجب است منکرات را به قلب خود انکار نماید. چه بتواند انکار و نفرت خود را اظهار کند یا نتواند.
س 17_ انکار عمل در چه صورتی جایز است؟
ج_ در صورتی جایز است که به حد جرح و کشتن نرسد و گرنه اجازه حاکم شرع لازم است.
چند مساله
س 18_ اگر مرتکب منکر، معذور باشد، آیا نهی او واجب است؟
ج_ اگر مرتکب منکر معذور باشد، مثلا مظلومی، غیبت ظالم اش را می کند، نهی او واجب نیست. زیرا این فعل در این حال منکر نمی باشد.
س 19_ هر گاه مرتکب منکر جاهل یا غافل باشد چه تکلیفی داریم؟
ج_ چنانچه انسان بداند شارع مقدس به هیچ وجه نمی خواهد آن منکر واقع شود، نهی او از باب ارشاد جاهل و تنبیه غافل واجب است. ولی اگر چنین نباشد، نهی او واجب نیست.
س 20_ آیا امر به معروف و نهی از منکر، فقط بر اهل علم واجب است؟
ج_ فقط بر اهل علم واجب نیست. بلکه همه مسلمانان موظف اند که به معروف، امر کرده و از منکر نهی نمایند.
س 21_ هر گاه بعضی بتوانند امر به معروف کنند و دیگران نتوانند،
تکلیف چیست؟
ج_ هرگاه بتواند امر به معروف کند ولی ملت نتواند. در این صورت فقط بر کسانی که می توانند امر به معروف کنند، واجب خواهد بود.
س 22_ هرگاه عملی به عقیده کسی که آن را انجام می دهد، جایز و نزد دیگری حرام می باشد، تکلیف چه می شود؟
ج_ امر یا نهی او واجب نخواهد بود، در صورتی که عقیده فاعل آن، بر مبنای شرعی باشد.