بسم الله الرحمن الرحيمدكتر «علی شريعتی» انسان ها را به چهار گروه زير دسته بندی كرده است:
دسته اول؛ آنانی كه وقتی هستند، هستند و وقتی هم كه نيستند، نيستند.
عمده آدمها حضورشان مبتنی به فيزيك است، تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست كه قابل فهم میشوند، بنابراين اينان تنها هويت جسمی دارند.
دسته دوم؛ آنانی كه وقتی نيستند نيستند و وقتی که هستند هم نیستند. مردگانی متحرك در جهان، خود فروختگانی كه هويت شان را به ازای چيزی فانی واگذاشتهاند، بیشخصيتاند و بیاعتبار، هرگز به چشم نمیآيند، مرده و زندهشان يكی است.
دسته سوم، آنانی كه وقتی هستند، هستند و وقتی كه نيستند هم هستند آدمهای معتبر و با شخصيت.
كسانی كه در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم تاثيرشان را میگذارند، كسانی كه همواره به خاطر ما میمانند، دوستشان داريم و برايشان ارزش و احترام قائليم .
دسته چهارم، آنانی كه وقتی هستند، نيستند و وقتی كه نيستند هستند.
شگفتانگيزترين آدمها در زمان بودشان چنان قدرتمند و با شكوهاند كه ما نمیتوانيم حضورشان را دريابيم، اما وقتی كه از پيش ما میروند، نرم و آهسته درك میكنيم، باز میشناسيم میفهميم كه آنان چه بودند، چه میگفتند و چه میخواستند، ما هميشه عاشق اين آدمها هستيم، هزار حرف داريم برايشان، اما وقتی در برابرشان قرار میگيريم قفل بر زبانمان میزنند. اختيار از ما سلب میشود.
سكوت میكنيم و غرقه در حضور آنان مست میشويم و درست در زمانی كه میروند يادمان میآيد كه چه حرفها داشتيم و نگفتيم، شايد تعداد اينها در زندگی هر كدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.