خورشيد علم از شهر يثرب سر زد امشب ♥ اشعارولادت امام محمد باقر علیه السلام

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

شهر مدينه غرق شادى بود آنشب
كنده از بانگ منادى بود آنشب

آنشب شفق ائينه دار لطف حق بود
چشم انتظار جلوه نص علق بود

آنشب قلم ، شمشير خود را تيز ميكرد
پيمانه انديشه را لبريز ميكرد

آنشب منادى داد عدل و داد ميزد
بين زمين و آسمان فرياد ميزد

كاى اهل عالم قلب عالم منجلى شد
نام محمد زنده از نام على شد

ماه رجب را عزم جولان ساز گرديد
يعنى گره از كار رجعت باز گرديد

بايد زمان ائينه دار راز گردد
درهاى رحمت بر رخ ما باز گرديد

بايد سحر شعر طلوع فجر خواند
بهر سپيده ، ايه هاى قدر خواند

اينك شكوه علم را تفسير بايد
كلك قضا را قدرت تحرير بايد

الاله بايد باده ، در پيمانه ريزد
گلواژه ها در مقدم جانانه ريزد

كامشب شب مرگ غم و وقت سرور است
هنگامه ازادى و ميلاد نور است

جولان جشن پنجمين مولاست امشب
عيد علوم كل ما فيهاست امشب

امشب شب پيدايش بحر العلوم است
اكنده از شور و شعف ، قلب عموم است

خورشيد علم از شهر يثرب سر زد امشب
ارض و سما، فرياد شادى بر زد امشب

ماه جمادى عزم رفتن ساز كرده
درياى هستى را سرا پا ناز كرده

ائينه دار نهضت فرداست امشب
ميلاد پيك روز عاشوراست امشب

هنگامه شادى زين العابدين است
ميلاد مسعود امام پنجمين است

آمد بدنيا آنكه نامش جاودانى است
روشنگر ائين و راه زندگانى است

آمد بدنيا مظهر يكتا پرستى
احيا گر دين خدا در ملك هستى

آمد بدنيا تشنه جام محمد(ص )
همفكر و هم ائين و هم نام محمد(ص

از كوشش او دين حق پاينده گردد
از دانش او علم و دانش زنده گردد

احمد به وصفش با على تفسير گويد
زهرا زيمن مقدمش تكبير گويد

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

خواهم امشب باز شيدايى كنم
از در رحمت تمنّايى كنم

تا شوم دور از تمام هرچه زشت
سير، در گلزار زيبايى كنم

گرچه خوارم، دم ز گلها مى‏زنم
ياد گل، ياد گل آرايى‏كنم

مدت كوتاه عمر خويش را
صرف خدمت نزد مولايى كنم

از همين كوتاه خدمت، تاابد
زندگى در لطف و آقايى كنم

آمدم نوشم مى ‏از شير و رُطب
بر در ميخانه ماه رجب

اى رجب ميخانه حيدر تويى
مِى تويى، باده تويى، ساغر تويى

طعم تو گرديده احلى من عسل
گوشه‏اى از وسعت كوثر تويى

راه درك ليلةالقدر على
بهر شيعه تا صف محشر تويى

ماه شعبان بر تو كرده اقتدا
باعث توفيق پيغمبر تويى

مطلعت زيباترين روز خداست
ميزبان حجت داور تويى

حسن مطلع در تو باشد لطف يار
شد رخ زيباى باقر آشكار

او شعيب عترت پيغمبر است
باقر درياى علم داور است

مفتخر بر نام او هستيم ما
اين كلام يك امام و رهبر است

اول خير آخر خير اصل خير
اين محمد، سفره دار كوثر است

بى رواياتى كه از او آمده
دين ما تا روز محشر ابتر است

سائل علمش مراجع گشته اند
وسعت علمش ز هركس برتر است

او كه باشد بهترين مولاى من
مادرش شد فاطمه بنت الحسن

مادرش از فاطمه تصوير داشت
دربرش آئينه تقدير داشت

پاكتر از آب زمزم خُلق او
رزق و سهم از آيه تطهير داشت

او كه باشد دختر بيت كريم
حُسن بابايش در او تأثير داشت

نِى به دامانش گرفته كودكى
او به دامان خضر راهى پير داشت

تا كند مارا غلام درگهش
در نگاه چشم خود زنجير داشت

ما غلام حضرت باقر شديم
بر مَرام غير او كافر شديم

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

امشب ز لطف كبريا عالم همه پرنور شد
شمس عيان شد در جهان ظلمت دوباره دور شد

خفاش سان خصم ولى از نور تابان كور شد
نور دو چشم ساقى كوثر از آن مسرور شد

ابليس ديد اين نور را آزرده و رنجور شد
دل هاى مردان خدا پر از نشاط و شور شد

آمد امام پنجمين از فاطمه بنت حسن
چشم على بن الحسين روشن از اين فخر ز من

بيت امام ساجدين روشن شد از نور خدا
از اين تجلى در عجب سكّان عرش كبريا

سبّوح گو، قدوس گو كروبيان اندر سما
گويى عيان آمد ز نو انوار ختم الانبيا

آمد به دنيا زاده دخت امام مجتبى
رويش حسن بويش حسين از نسل پاك مرتضى

به به از اين زيبا پسر كز دامن عصمت بود
از علم و حلم و فضل او دين نبى محكم بود

هم نام جدش مصطفى آن رهبر عالم بود
مانند شاه لافتى فرمانده اعظم بود

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

پیک شادی به شادمانی گفت
آفرینش دوباره پرشوراست

درسپیده دم طلوع وظهور
آسمان وزمین پرازنوراست

نورصبح ازسپیدۀ علم است
این سپیده پدیدۀ علم است

شب نشینان عالم ملکوت
همه سوی زمین نگه کردند

روی دامان مهر مه دیدند
کسب نور از فروغ مه کردند

روز میلاد ماه خورشید است
روشن این مه زنور توحید است

همۀ عرشیان به هم گفتند
سید الساجدین گلی دارد

تا شکر خدا به جا آرد
درمصــلا نمــاز بگذارد

همه این شوق وشور را دیدند
سِر الله و نــور را دیــدتــد

همه اصحاب معرفت دارند
شوق بشنیدن کلام تو را

با شکوه و به احترام و وضو
روی لب می برند نام تو را

ای ز وصف و ز مدح بالاتر
گفته بر تو سلام پیغمبر

ای که بر رهروان علم وشرف
گنج علم وشرافت آوردی

تو به کانون عشق ومکتب علم
درفضیلت هشام آوردی

مکتب تو فقیه پرور بود
دانشت مهر سایه گستر بود

هرکه شد تشنۀ محبت تو
جام عشق و وفا به او دادی

به کمیت و به حمیری نوری
زسحــرگاه آرزو دادی

هرکه مهر شما محبت اوست
سند افتخار خدمت اوست

من که از ساحل محبت تو
رو به دریای جود آوردم

برتو و خاندان اطهر تو
احترام و درود آوردم

به «وفائی» تو التفاتی کن
نذر مسکین خود زکاتی کن

شاعر : استاد سید هاشم وفایی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

عطر لبخند خدا پیچید در دنیای من
پنجمین خورشید تا گل کرد در شب های من

آیه ای نازل شد از سمت بلوغ آسمان
روشنی پاشید بر آیینه ی سیمای من

فصل وصل آمد، زمین پُر شد ز بوی ناب عشق
جلوه گر شد از مدینه، ماه من، مولای من

عصمتی روشن تبسّم کرد بر روی زمین
حضرت حق گفت: «او نوری ست با امضای من»

وارث بوی بهشت است و خِرَد میراث اوست
سیب شیرینی ست او از شاخه ی طوبای من

قاف غیرت، بحر حیرت، کهکشان حکمت ست
باقر نور است ، بشنو از لبش آوای من

فصل لبخند گل پنجم، امام باقرست
پنجمین خورشید ، زد لبخند بر دنیای من

تشنه ی یک جلوه از خورشید سیمای توأم
ای طلوع پنجمین ! ای حجّت فردای من


شاعر : رضا اسماعیلی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

امشب قسمی خورده‌ام ای سینه که باید
دیده به جهان بندم در ذکر نشینم

بی وقفه کنم زمزمه تا جان به سر آید
آن وقت ز خاکِ قدمش بوسه بچینم

آنقدر بگویم ز لبم ذکر که شاید
تا حضرت والا نسب عشق ببینم

امشب به خودم گفته‌ام ای رند خرابات
برخیز مهیا شو و زن نعره‌ به هر سو

رو کن به همان منشاء پر نورِ عبادات
از او تو مدد گیر به ذکرِ حق و یا هو

یا حضرت سجاد تو ای قبله‌ی حاجات
چشمت شده روشن ز رخ نوگل خوش رو

این گوهر غلطان که به دریای تو افتاد
از پرتوی علمش همگان درس بگیرند

آن شهد که از هر سخنش جان به همه داد
بین لشکر اندیشه ز او مستند و اسیرند

هر یک صنمی پیش رخش خاک دهد باد
پیش قدمش گو که همه سخت بمیرند

این است بهشتی گوهر و شمس فروزان
با علم کند کاخ ستم را همه معدوم

هر جا که بُوَد حامی دین حامی قرآن
وین هست همان حجت و آن حضرت معصوم

او کیست که شد کرب و بلا واله و عطشان
ای سینه بگو باقر و پنجم گلِ مظلوم

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

به پایان شد مه دوم جمادی
رجب آمد مه اعیاد وشادی

به روز جمعه ودر اولین روز
نمایان شد مهی زیبا ،جهانسوز

درخشان ماه از اولاد زهرا
دو جدش پور حیدر شاه والا

زانوارش مدینه نور باران
برای حضرت سجاد چون جان

چراغان خانه ی زین العبادی
همه اهل ولا مشغول شادی

علی اکبر عموی نازنینش
فراوان بوسه ها زد بر جبینش

همی شاد است قاسم ماه والا
که خواهرزاده اش آمد به دنیا

حسین بن علی را نور عین است
بگوشش صوت زیبای حسین است

بگوید هم اقامه هم اذانش
زعشقش می کند لبریز جانش

نصیبش گشته همناهی احمد
بود نام عزیز او محمد

به گوهر های عصمت هفتمین است
ولایت را امام پنجمین است

ابو جعفر لقب باقر علوم است
امامی شاکر وصابر،خدوم است

شکافد صخره علم علی را
کند احیا اسلام جلی را

ببیند روزهای کربلا را
پذبرا می شود رنج وبلا را

زپیغمبر سلام آورده جابر
به فرزندش محمد از ره مهر

بزن کف شیعه روز شادی توست
خرابی رفته وآبادی توست

بیامد باقروچون روز شب شد
ورودش مطلع شعر رجب شد

نکویی رجب زین روی پیداست
بهارش زادروز باقر ماست

بخوان شیعه حدیث قال باقر
خدا را ازوجودش با ش شاکر

بگو تبریک بر صاحب زمانت
فدا کن در ره او مال وجانت

نما خواهش که از غیبت در آید
انا المهدی،انا المهدی سراید

شاعر : اسماعیل تقوایی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

فرشته‌ها ز عرش حق آمده‌اند بر زمین
دسته گلی داده خدا به دستِ زین العابدین

لاله و یاس و یاسمن، گلِ شقایق و چمن
برای دیدنِ رخش، چشمِ همه کرده کمین

گاه همه به زاری و گاه همه به شادی‌اند
گریه به خنده زد گره، خنده به گریه شد عجین

این که به آسمانِ دل در شبِ تیره روشن است
ماه امام باقر است، ماهِ امامِ پنجمین

شد پدرش پورِ حسین، مادر او دختِ حسن
حاصلِ زوج علوی، فخرِ وجود نازنین

بیند اگر به کودکی رنج و مصیبت فزون
وارثِ کربلاست این دشمنِ ظلمِ ظالمین

پای بنه به کوی او از سرِ عشق و معرفت
ذکرِ توسلش شده، مرهمِ زخمِ مؤمنین

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

نخل طوبی چه معطر ثمری آورده
بحر مواج ولایت گهری آورده

شمسه چرخ هدایت قمری آورده
فاطمه دخت حسن نک پسری آورده

یاور آل محمد به جهان جلوه نمود
بیه یکی جلوه دل از عالم و آدم بربود

یک جهان لطف و صفا حضرت باقر دارد
شجر طیبه ای میوه طاهر دارد

پیرو مکتب او دولت وافر دارد
هر که شد ذاکر او خلعت فاخر دارد

مقدمش باد مبارک به شُبیر و شَبر
این محمد بود نور دو چشم حیدر

یثرب امشب بخدا جلوه دو چندان دارد
چون در او جلوه گری حجت یزدان دارد

پسری سید سجاد به دامان دارد
مهر تابان به بغل ماه درخشان دارد

آفتابی ز سرا پرده ی طاها بدمید
که کند کسب ضیاء از رخ ماهش خورشید

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ای کوی تو قبله گاه مردم
همنام نبی امام پنجم

باشد چو قضا ، قدر مطیعت
هر گاه کنی به او تحکّم

جز جدّ گرامیت محمد
داری تو به انبیا تقّدم

در مکتب حکمت تو لقمان
آموخته علم از تعلّم

با دوستی تو می توان بود
از نعمت خلد در تنعّم

وز قهر خداست دشمن تو
از نار جهیم در تالّم

هر کسی که به کشتی ولایت
بنشست چه باکش از تلاطم

از عشق رخت به گلشن شوق
بلبل به نوا کند ترنّم

هر غنچه که بشکفد ز لعلت
یاد آور و می کند تبسّم

ز انوار جمال بی مثالت
تابان شده مهر وماه و انجم

( فراهانی کاشانی)