هماره نامت بلند باد ای آسمانی مرد زمینی!
تو از تبار نوری و تاریخ وامدار شعاع تباناک اندیشه توست.
ای تو سیراب از سرچشمه کلام خداوند!
کام‌هایمان تشنه باران کلام توست.
سخن بگو، تا نور کلامت بر ما ببارد
و زمین و زمان سینه به سینه از عطر گل محمدی آکنده شود.
دانش، از نام تو آوازه گرفت،
آنگاه که شکافته شد و شگفتی آفرید.
ای اَبَرمردِ دانش و ای شکوه فرهنگ!
تو در زمانه‌ای که ابرهای سیاه، سایه تردید می‌گستردند،
خورشیدوار تابیدی تا بذرهای یقین جوانه زند
و یخ‌های یأس و تردید آب شود.
ای امانت‌دارِ رسالت توحید و وارث تعلیمات محمدی و علوی!
تو یادگار کربلا بودی و سند مظلومیت بقیع.
اینک بقیع قلب ما روشن از نور توست.
اینک خیل قاصدک‌ها را بدرقه سلامی می‌کنیم
که پیامبر(ص) بر تو فرستاد.
سلام ما را نیز پذیرا باش!
