اشعار زیبا به مناسبت ولادت مولای متقیان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یاعلی توکیستی؟ "

یاعلی، توکیستی؟حق باتو نجوا می کند
حق تعالی، کارهای تو، تماشا می کند

بنده ای، از بندگان حضرت رب جلیل
لیک، آن حضرت مقام تو، معما می کند

با خلیل الله، درباطن، چه نجوا کرده ای
با تبر، در بتکده، مشق تولّا می کند

جد والای تو، اسماعیل، با تو همصدا
هرچه را گوئی،به عشق و ناز، معنا می کند

در کلاس درس تو، اسحق و ابراهیم و نوح
مرده را زنده، به عشق تو، مسیحا می کند

حضرت موسی، به مکتب خانه ات، ره یافته
دانش والای خود، آن جا شکوفا می کند

یوسف صدیق را، از چاه بیرون می کشد
جبرئیل آنجا که برلب ، ذکر مولا می کند

یا علی تو کیستی ؟کعبه شکافد سینه را
در اگر بسته شود، دروازه ای وا می کند

یا علی"ع"خیبر گشائی، از تو باشد معجزه
حضرت باریتعالی، با تو، سودا می کند

یاعلی"ع"تو در جهاد نفس، هم غالب شدی
هرچه شیطان هست، ازنام تو پروا می کند

یا علی"ع" جانم فدای "عین و لام " نام تو
"یای" نامت، با دل عشاق غوغا می کند

یاعلی، ازکودکی ذکر "فرائی" بود و هست
هر زمان گفتم:علی، در جان تجلی می کند

سروده "عبدالمجیدفرائی"

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

باز امشب نقش خورشیدی منور می کشند؟
یا که تصویری ز روی ماه حیدر می کشند

تا که خورشید ولایت پرتو افشان می شود
پرده بر رخ از خجالت ماه وا ختر می کشند

آرزومندان دل از کف داده اند امشب مگر
انتظار دیدن رخسار دلبر می کشند

گلشن آرایان همه محو گل رویش شدند
از دل خود نعرۀ الله واکبر می کشند

اشک شوق امشب خریداری دگر دارد بیا
عرشیان درفرش ناز دیدۀ تر می کشند

ارزش آن قطره از هرگوهری افزون تر است
چون به میزان عمل در روز محشر می کشند

چون همای آسمان پرواز با یاد علی
شب روان تا ساحت عرش برین پر می کشند

تشنه کامان محبت با ولایش روز حشر
جام کوثر از کف ساقی کوثر می کشند

روز محشر زیر نور گرم خورشید فلک
دوستداران علی را چتر بر سر می کشند

ای «وفائی» آبرومندان فردا می شوند
خاکبوسانی که خود را سوی این در می کشند

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

به سیزده از رجب گشت عیان شاه دین
کعبه شد از مولدش قبله ‏ی اهل یقین

مطلع آن نور پاک فاطمه بنت اسد
شاهد آن بی‏ مثال طلعت آن بی‏قرین

درگه علم رسول منبع فیض ازل
مظهر نور خدا چهره‏ ی آن نازنین

کتاب ناطق علی است مهتر پاکان علی است
شاهد خوبان علی است هو النذیر المبین

بهشت و حور و قصور دوستی مرتضی است
خلق بهشتی شوند ز مهر آن مه جبین

به دفتر حُسنِ دوست آیت اعظم علی است
مظهر کُل الجمال معنی حبل المتین

ما به هوای رُخت در طلبِ جنتم
ای رخ زیبای تو روضه ‏ی خلد برین

الهی از عشق اوست در دو جهان سرافراز
دولت وصلش مراست به ز بهشت برین


(حکیم الهی قمشه‏ ای)

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

آن شب فضاى كعبه آذينى دگر داشت
گوئى خم گيسوى شب چينى دگر داشت

استاره ها بر گرد مه پروانه بودند
چشم انتظار جلوه جانانه بودند

ان شب غم از مرز ولايت دور شد دور
ام القمرى را سينه همچون طور شد طور

با يورشى ظلمت اسير نور گرديد
چشم كج انديشان عالم كور گرديد

آن شب زنى را، راز دلها با احد بود
بيت احد خلوتگه بنت اسد بود

بنت اسد در زير لب رازى مگو داشت
در نيمه شب با احد اين گفتگو داشت

ائينه دار راز او، اسرار شب بود
وز شدت دردى نهان در تاب و تب بود

غرق عرق گرديده بود از بار دارى
صبر و قرارش رفته بود از بى قرارى

در كارگاه شب در اسرار مى سفت
اسرار دل را با خداى خويش ميگفت :

در خلوت دل جز تو دلدارى ندارم
با كس به غير از تو سروكارى ندارم

دستم بگير از مرحمت ، كز پا فتادم
وز ناتوانى خسته در اينجا فتادم

درد مرا درمان دواى توست يا رب
خوان مرا نعمت عطاى توست يا رب

ناگه جدار خانه حق باز گرديد
وز اين شكفتن ، رازها ابراز گرديد

در دل فتاد از جنب و جوش ، جوش و خروشش
آمد نداى ادخلى از حق بگوشش

شد فاطمه مهمان و حق شد و خروشش
بنت اسد گل گشت و ايزد باغبانش

بعد از سه شب مهمانى و مهمان نوازى
آمد برون از بيت حق با سرفرازى

تنها اگر وارد به بيت دادگر شد
خارج زبيت دادگر، با يك پسر شد

از نور حق آغوش گرمش منجلى بود
زيرا تجليگاه قنداق على عليه السلام بود

اى نام تو ائينه دار ملك هستى
اى مهر تو قانون گذار حق پرستى

اى جاودانه مرد ميدان شجاعت
اى رهنمورد سنگر و محراب طاعت

اى خانه زاد حق ، درون خانه حق
وز نام حق نام دلاراى تو مشتق

ميلاد تو ياد اور حكم جليل است
يا اور حكم عنايت بر خليل است

راز بناى كعبه شد ابراز از تو
شد باب رحمت بر رخ ما، باز از تو

يعنى خدا را مظهر كل صفاتى
از ذات بگذشته حق را عين ذاتى

با نام تو ديوان هستى را نوشتند
با مهر تو، اب و گل ما را سرشتند

اينك فضاى كشور ما منجلى كن
اكنده از اواى گرم يا على كن

ما عاشق و مشتاق فتح كاظمينيم
ديوانه كوى دل اراى حسينيم

ما ارزوى شهر سامرا داريم
بر اين اميد، راه نجف در پيش داريم

تا در جوار تو ماوا بگيريم
ما جشن ميلاد تو را آنجا بگيريم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

يارب این ماه کدامین مه و امشب چه شب است

که فلک غرق نشاط است، زمین در طربست


شد مگر چشم مه امشب به جمالی روشن

کاین چنین خرم و تابنده و پر خنده لبست

آری از منظره ماه و کواکب پیداست

که شب سیزده ماه شریف رجب است


گوش دل باز کن ای بی‌خبر از عالم غیب

تا منادی دهدت مژده که امشب چه شبست

مژده جبریل امین از عرش برین

که مبارک شب میلاد امیر عرب است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

با آمدنت صحن زمین حرمت یافت
خورشید به دیدار جمال تو شتافت

مشتاق تو بود آنقدر دنیا که
در باز نشد، سینه ی دیوار شکافت

آمد که دهد به ماه و خورشید پناه
روشن شد از آیینه ی چشمانش ماه

دیوار شکست و عشق عالم آمد
در حلقه ای از نور و فرشته از راه

سرچشمه روشن جلال و جبروت
حیران کرامات نگاهت لاهوت

ای کاش که قسمت دل ما می شد
دریای کرم، قطره ای از آب وضوت

ما تشنه آفتاب چشمان توایم
محتاج تو و تکه ای از نان توایم

ای حضرت محراب، رجب تا رمضان
بالله قسم سه ماه مهمان توایم

تا در تن شعرهایمان، جان باقیست
تا خانه کعبه هست و ایمان باقیست

وقف تو تمام بیت ها، مصرع ها
تا جان به تن قافیه هامان باقیست

با آمدنت باب ولایت وا شد
توحید میان چشمهایت جا شد

تفسیر فقط ذیل نگاه تو رواست
قرآن بدون تو کجا معنا شد؟

امواج در اندیشه ی دریا شدنیم
در حسرت از نور سراپا شدنیم

چشمان امیدوار ما را بنگر
درخواست در امید امضا شدنیم

اثبات ولایت علی آسان است
چون شاهد ادعای ما قرآن است

در اصل طواف بی تولای علی
گردیدن دور پیکری بی جان است

بر حُسن تو دیده را گشودند همه
وقتی که تو بودی و نبودند همه

اینکه هدف از مدینه و مکه تویی
شعریست که شاعران سرودند همه

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

به بندگی نرسد بنده ای به پای علی
قلم چه عاجز ولال است در ثنای علی

محب آل علیم خوشم که اثباتِ
حلال زادگی من بود به پای علی

علی امام من است و تمام عمرم را
شوم غلام کسی که بود گدای علی

لبم که خورد به انگور زرد کنج ضریح
شدم ز باده پرستان مبتلای علی

قسم به شأن یدالله فوق ایدیهم
قبول حق نشود سجده بی ولای علی

پیمبران که نه از جبرئیل خواهش کن
بپرسد از خود ایزد از ابتدای علی

نبی پس از شب معراج با تبسم گفت:
نشسته بین هجاهای رب صدای علی

بدون حاشیه،اصلا علی چه شخصیتی است؟
که متن اصلی دنیاست جمله های علی

نشانه ایست فقط سنگ کعبه فکر کنم
بهانه بوده بنایش فقط برای علی

از اینکه قبله شده زادگاه شاه نجف
زمان سجده بود در سرم هوای علی

زمانه بر سر جنگ ولایت مولاست
گرفته فاطمه در دست خود لوای علی

علی و فاطمه یک روح در دوتا بدن اند
نوشته ام صد و ده فاطمه به جای علی

قسم به ضامن آهی که سر زد از آهو
فقط رضای خدا هست در رضای علی

شاعر : علی اکبر نازک کار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کعبه شکافت سینه،برای تو یاعلی"ع"
حجت تمام کرده، خدای تو یا علی"ع"

گوش دلم، صدای محبت شنیده است
پیچیده در زمانه ، صدای تو ، یا علی

نهج البلاغه ات،همه جارهنمای ماست
پران شده روان ، به هوای تو یا علی

شهره شدی به عدل وسخاوت دراین جهان
مانده به یادگار ، سخای تو یاعلی

دل برده ای زعالم وعامی،فدای تو
عالم سپرده دل،به ولای تویاعلی

باوصله های کفش،تواسرارگفته ای
پا پوش فخر کرده ، به پای تو یاعلی

کردم تلاش ، پای نهم ، جای پای تو
ای وای من نشد ، به فدای تو یاعلی

دستم بگیر ، تا شوم از خویشتن جدا
باشم ز بند خویش رهای تو ، یاعلی

خالی است دستهای"فرائی"،عنایتی
مس می شودطلا، به دعای تویاعلی

عبدالمجید فرائی

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

تمام دلخوشی هایم همین است
که مولایم امیر المومنین است

برو ای دوست زیر سایه سارش
که دنیا سخت و شیطان در کمین است

علی داریم و در عشق اش بمانیم
مسلمان راه و رسم اش اینچنین است

که هم اول و هم آخر علی بود
یدالله است و هم حق الیقین است

کمی بنشین تو با نهج البلاغه
کلامش عشق و قران مبین است

خداوندا چه گویم مرتضی را
که شاهنشاه دل سلطان دین است

بنازم شاهی اش را چونکه حیدر
خوراکش با نمک نان جوین است

ببین زیباترین را در دو عالم
که کعبه چون صدف ،مولا نگین است

حسین و کربلایش بود و "حیدر"
که اهدافش به عاشورا همین است

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

دل پر از شوكت و فرّ شد، شب میلاد على(ع)
میوه ى صبر ظفر شد، شب میلاد على(ع)

فرشى از بال ملك، روى زمین گستردند
آسمان زیر و زبر شد، شب میلاد على(ع)

سبز پوشان فلك، خنده كنان مى‏ گفتند
شب عشاق، سحر شد شب میلاد على(ع)

دل كه با یاد على، گرد جهان مى ‏گردید
راحت از رنج سفر شد، شب میلاد على(ع)

تا سحر زمزمه ى ناد على، بر لب داشت
هر كه زین مژده خبر شد، شب میلاد على(ع)

چه مبارك سحرى بود كه هر بنده ز خود
تا خدا راه سپر شد شب میلاد على(ع)

سرو توحید ،كه سر به فلك افراخته بود
قد برافراشته ‏تر شد، شب میلاد على(ع)

مطلع الفجر هدایت، ز افق سر زد و گفت
لیلةالقدر دگر شد، شب میلاد على(ع)

نور جاوید ولایت، به نبوت پیوست
صحبت از شیر و شكر شد، شب میلاد على(ع)

نخل ایمان عدالت، كه برومندى یافت
سبز از این راهگذر شد شب میلاد على(ع)

كعبه تنها صدف بود كه در قلب كویر
دامنش حِجر و حَجَر شد شب میلاد على(ع)

زمزم از زمزمه ى نام ‏على شد شیرین
ناودان زمزمه گر شد، شب میلاد على(ع)

تازه شد بار دگر، شیوه ى ابراهیمى
سهم بتخانه تبر شد، شب میلاد على(ع)

دید بت ها همه در قبضۀ این بت شكن ‏است
كعبه ‏آینده نگر شد شب میلاد على(ع)

كعبه میقات دل ‏انگیز خدا جویان بود
قبله ى ‏اهل نظر شد، شب میلاد على(ع)

بسكه تأثیرپذیر است از این مژده (شفق)
صاحب حسن اثر شد شب میلاد على(ع)

محمد جواد غفورزاده (شفق)