اشعار زیبا به مناسبت ولادت مولای متقیان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بهترین رهبر ابناء بشر کیست علیست
به یتیمان ستم دیده پدر کیست علیست

داشت ایزدبه صدف یک دُر یک گوهر ناب
دُر یکدانه نبی هست و گهر کیست علیست

آنکه بر دوش رسول مدنی پای نهاد
تا کند بتکده ها زیر و زبر کیست علیست

کس نگفته است سلونی بجهان بهر بشر
انکه فرمود و به ما داد خبر کیست علیست

آنکه بر جای نبی خفت که از راه وفا
کند از جان نبی دفع خطر کیست علیست

آنکه با دیدن رخسار غم آلود یتیم
اشک می ریخت به دامن چو گهر کیست علیست

آنکه می برد غذای فقرا بر سر دوش
نیمه شب بر سر هر کوی و گذر کیست علیست

آنکه در خانه حق آمد و از خانه حق
بست از دار جهان بار سفر کیست علیست

آنکه شق القمر از تیغ عدو گشت سرش
بر سر سجده بهنگام سحر کیست علیست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

علی امام من است و منم غلام على
غلامى که شاه جهان شد به آبروی علی
‏
و اعتبار اذانم " عَليً وَلیُ الله "
نماز من همه باشد به گفتگوی علی
‏
قسم به خانه ی کعبه که زادگاه علی است
به کعبه نه! که کنم سجده من به سوی علی

به وقت صبح قیامت به حشر افتم من
به عشق روی نکویش به جستجوی علی

تمام ثانیه هایت علی علی گویان
بزن تو چنگ توسل به تار موی علی

کنون به ناز قدوم مبارک آن شاه
بگو تو " أشهَدُ أنَّ عَليً وَلیُ الله "

محسن همتی

[*~* مهسا *~*]

در میـــان کعـبه جـان ، پـرتـو حق جلــوه گر شــد

فاطمه بنت اســد هم ، صــاحب زیبـا پسر شــد
کعبه آن شب ، غـرقـه در نـور دل افـروز خـدا بـود
آسمان کعبه گویی ، مظــهر صــدها گهـــر شــد
عطــر جـانبخش بهشـتی در فضــای کعبه پیچید
تا کـه میـــلاد ســعید مـرتضی فخــر بشــر شــد
مـژده میـــلاد مـولا ، می کنــــد از غم رهـــــــایم
زین بشارت کام امّت ، مملو از شهد و شکر شـد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

برق چشمان تو بر ظلمت میدان تابید
کوه لرزید و به یمن قدمت ویران شد
خوب فهمید خودش تیغ علی یعنی چه
آنکه از دیدن شمشیر دودم عریان شد!

تیغ در مرحله ی آخر تعریف علیست
پدرم گفت از این وصف کمی دلگیر است
همه ی زندگی ات بوی عطوفت دارد
چه کسی گفته علی یکسره با شمشیر است؟!

از علی گفتم ویک بند جسارت کردم
کاش میشد بزنم از بدنم دستم را
کاش قصاب جوانمرد تو باشم آقا
تا به دستم بزنی خوب ترین مرهم را

پدرم گفت خدا را به خدا در عالم
آنکه اول به تو رو کرد فقط میفهمد
شانه ی زخمی ات از عشق حکایت دارد
پینه ی دست تورا مرد فقط میفهمد

پدرم گفت همانند پیمبر هستی
جان خود میدهی و مال امانت را نه
پدرم گفت چه بسیار یلان از دستت
تیغ خوردند ولی زخم زبانت را نه

هرکسی پیش من از وصف خدا میگوید
اصلاً انگار فقط از تو به من میگوید
پدرم گفت نبی در شب معراج شنید
که شبیه تو خداوند سخن میگوید

پدرم گفت پس از مرگ پیمبر دیگر
هرکسی مدعی دین پیمبر شده بود
فصل افراط شد و خانه نشینت کردند
از علی هرکسی انگار علی تر شده بود

پشت هم زخم زبان خوردی و ساکت ماندی
چقدر خوبی ناگفته به مردم کردی
چقدر حرف که پشت سرتو گفتند و
صبر کردی و به یک شهر تبسم کردی

پدرم روز پدر گفت برایم از تو
تا از این پس پسرش هم پی راهش باشد
پدرم زندگیم بوده و من میخواهم
که فقط دست خودت پشت و پناهش باشد...

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

هو الاول هو الاخر هوالظاهر هو الباطل
علي دنيا علي عقبي علي دريا علي صحرا

علي جانم علي قلبم علي روحم علي دينم
علي هست نور اعضايم علي هست خواب رويايم

علي پير ولي من علي راه طريق من
علي زات خداي من علي ذكر حيات من
علي يار محمد بود علي داماد احمد بود
علي سردار واحد بود علي شاه ولايت بود
علي ذاكر و ساجد بود علي قائم به احد بود
علي در مسجد كوفه به محراب عبادت بود
علي والي كوفه بود علي در قبله حاضر بود
علي در بستر احمد امانت دار صابر بود
علي همدم احمد بود علي نور محمد بود
ميان اب گل ادم به دستهاي محمد بود

به معراج خداوندي علي ناظر به احمد بود
يد الله پس پرده مهمان سيب احمد بود

علي شاهد معراج بود محمد نور مواج بود
با ركنا حوله ازحق به اشراق نور امواج بود

فتي مرد عرب مولا دمادم ذكر يا الله
نموده ريز ريز بت ها درون سينه اش پر اه

بگفت تبريك بر احمد علي پير خراباتي
بشد خرسند رسول الله بابازاده مناجاتي

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای علی، ای آیت جان، آمدی
آمدی، ای جان جانان، آمدی

ذات حق را جلوه گر چون آفتاب
دل فروز، از مشرق جان آمدی

کعبه از نور جمالت روشن است
کز حریم لطف یزدان آمدی

ای ز تو، آیین احمد در کمال
ای دلیل راه انسان، آمدی

شهر بند عشق را، مفتاح راز
تا گشایی راز قرآن آمدی

خاتم دین خدا را پاسدار
ای به حشمت چون سلیمان آمدی

تا بر افروزی چراغ معرفت
در طریق علم و عرفان آمدی

یار با مظلوم و، با ظالم به جنگ
رحمتِ این، زحمتِ آن، آمدی

برفراز قله آزادگی
عالم آرا، مهر تابان آمدی

دردهای دردمندان را به لطف
ای طبیب جان، به درمان آمدی

تا بسوزی پرده های شرک را
شعله آسا، گرم و سوزان آمدی

ای ولی حق زمین را از فروغ
چون فلک، اختر به دامان آمدی

آسمان احمدی را، همچو مهر
سرکشیده از گریبان آمدی

دست حق، آمد برون از آستین
تا تو، ای بازوی ایمان آمدی

موج خیز مکتب توحید را
همچو مروارید غلطان آمدی

قبله جان محبان خدا
مرحبا، ای شیر یزدان آمدی.

شعر از مشفق کاشانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

با آمدنت صحن زمین حرمت یافت
خورشید به دیدار جمال تو شتافت

مشتاق تو بود آنقدر دنیا که
در باز نشد، سینه ی دیوار شکافت

آمد که دهد به ماه و خورشید پناه
روشن شد از آیینه ی چشمانش ماه

دیوار شکست و عشق عالم آمد
در حلقه ای از نور و فرشته از راه

سرچشمه روشن جلال و جبروت
حیران کرامات نگاهت لاهوت

ای کاش که قسمت دل ما می شد
دریای کرم، قطره ای از آب وضوت

ما تشنه آفتاب چشمان توایم
محتاج تو و تکه ای از نان توایم

ای حضرت محراب، رجب تا رمضان
بالله قسم سه ماه مهمان توایم

تا در تن شعرهایمان، جان باقیست
تا خانه کعبه هست و ایمان باقیست

وقف تو تمام بیت ها، مصرع ها
تا جان به تن قافیه هامان باقیست

با آمدنت باب ولایت وا شد
توحید میان چشمهایت جا شد

تفسیر فقط ذیل نگاه تو رواست
قرآن بدون تو کجا معنا شد؟

امواج در اندیشه ی دریا شدنیم
در حسرت از نور سراپا شدنیم

چشمان امیدوار ما را بنگر
درخواست در امید امضا شدنیم

اثبات ولایت علی آسان است
چون شاهد ادعای ما قرآن است

در اصل طواف بی تولای علی
گردیدن دور پیکری بی جان است

بر حُسن تو دیده را گشودند همه
وقتی که تو بودی و نبودند همه

اینکه هدف از مدینه و مکه تویی
شعریست که شاعران سرودند همه

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ای ماه من، زمانه پس از ختم انبیا
بهتر ز ذات پاک تو، دیگر پسر نداشت

باشد خدا علی و تو را نیز نام اوست
شاخ حیات، از تو گلی خوبتر نداشت

بالله تجلیات جمال تو گر نبود
از جلوه و جمال خدا کس خبر نداشت

تیغ تو گر نبود شجاعت یتیم بود
داد تو گر نبود عدالت پدر نداشت

آغاز عدل از تو و انجام آن به توبود
او تنی که بی تو بر اندام سر نداشت

در کارگاه خلقت اگر گوهرت نبود
نخل تناور بشریت، ثمر نداشت

تو شاهکار دستگه آفرینشی
عنوان نامه شرف و فضل و بینشی

بهجتی شفق

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باز امشب نقش خورشیدی منور می کشند؟
یا که تصویری ز روی ماه حیدر می کشند

تا که خورشید ولایت پرتو افشان می شود
پرده بر رخ از خجالت ماه وا ختر می کشند

آرزومندان دل از کف داده اند امشب مگر
انتظار دیدن رخسار دلبر می کشند

گلشن آرایان همه محو گل رویش شدند
از دل خود نعرۀ الله واکبر می کشند

اشک شوق امشب خریداری دگر دارد بیا
عرشیان درفرش ناز دیدۀ تر می کشند

ارزش آن قطره از هرگوهری افزون تر است
چون به میزان عمل در روز محشر می کشند

چون همای آسمان پرواز با یاد علی
شب روان تا ساحت عرش برین پر می کشند

تشنه کامان محبت با ولایش روز حشر
جام کوثر از کف ساقی کوثر می کشند

روز محشر زیر نور گرم خورشید فلک
دوستداران علی را چتر بر سر می کشند

ای «وفائی» آبرومندان فردا می شوند
خاکبوسانی که خود را سوی این در می کشند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باز پيچيده به هر كوي و مكان بوي علي (ع)
هر دل غمـزده اي آمده در كوي علـي (ع)

حوريانـي ز بهــشت آمـده در ميــلادش
خانه ی كعبـه منوّر شـده از روي علي( ع)

فاطمـه بنت اسـد مـادر آن شيـر خـدا
فاطمـه بنت نبي همسر دلجوي علي (ع)

عارفـان جلـوه حق را ز كجـا مي طلبند
گو تماشـا بكنند از گُل خوشبـوي علي( ع)

هيـچ آييـنه جمـال ازلـي را ننمـود
بهتـر از معرفـت و سيرت نيـكوي علي(ع )

در شـب كفـر و ستم دين خـدا پا نگـرفت
مگـر از نـور دل و قـوت بازوي علـي (ع)

يارب از دسـت علـي كوثر لبريـزم بخـش
تا ببوسـم زصفا دسـت علـي روي علي( ع )

آنكه عمـري به گناه و غم و غفلـت گذراند
امشب از عشق علي گشته ثناگوي علـي( ع)