اشعار زیبا به مناسبت ولادت مولای متقیان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در میـــان کعـبه جـان ، پـرتـو حق جلــوه گر شــد
فاطمه بنت اســد هم ، صــاحب زیبـا پسر شــد

کعبه آن شب ، غـرقـه در نـور دل افـروز خـدا بـود
آسمان کعبه گویی ، مظــهر صــدها گهـــر شــد

عطــر جـانبخش بهشـتی در فضــای کعبه پیچید
تا کـه میـــلاد ســعید مـرتضی فخــر بشــر شــد

مـژده میـــلاد مـولا ، می کنــــد از غم رهـــــــایم
زین بشارت کام امّت ، مملو از شهد و شکر شـد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

غیر ازین در، خواهش احسان نمی‌آید به کار
التماس از دست این‌وآن نمی‌آید به کار

یا که کشکول گدایی یا وبال گردن است
گر نباشد دست بر دامان نمی‌آید به کار

بی‌سروسامان شدن سیر و سلوک عاشق است
طالب دل را سروساماننمی‌آیدبهکار

خلوت یک کنج یوسف را عزیز مصر کرد
بی‌گناهان را چرا زندان نمی‌آید به کار

کار؛کار پنجهمشگل‌گشای مرتضاست
این گره طوری ست که دندان نمی‌آید به کار

کوفه هم ویرانه بود اول؛ علی ‌آباد کرد
چه کسی گفته دل ویران نمی‌آید به کار

دوستانت خاک را این‌قدر ارزش داده‌اند
ورنه بی کنعانیان کنعان نمی‌آید به کار

علی اکبر لطفیان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آنانکه عابدند به وقت اذان خوشند

آنانکه زاهدند به یک تکه نان خوشند



از هر دو تا نگار یکی ناز می کند

عشاق روزگار یکی در میان خوشند



نانی که می پزند به همسایه میرسد

این خانواده با خوشی دیگران خوشند



این سفره دارها که شدم میهمانشان

بعد ازبیا، برو ست، ولی با بمان خوشند



ما می خوریم و اهل کرم شکر میکنند

با این حساب بیشتر از میهمان خوشند



جانی بگیر و در عوضش هیچ هم نده

عشاق با معامله های گران خوشند



با اخم خویش راه فرار مرا ببند

صیاد اگر علیست همه با کمان خوشند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

علیست مرغ حق و کعبه آشیانۀ اوست
حریم عشق پر از دلنشین ترانه اوست

پس از گذشت زمانها هنوز گوش بشر
بنغمه های دل انگیز و عاشقانه اوست

زلال چشمه زمزم کجا و اشگ علی
صفای این حرم از گریۀ شبانه اوست

علیست محرم اسرار رب بی همتا
کلید دار عطابخش هر خزانۀ اوست

بهشت ماحضر سفرۀ عطای علیست
جحیم سوزش یک ضرب تازیانۀ اوست

وسیلۀ کرم ذات حق یدالله است
خدای هر چه ببخشد علی بهانه اوست

علی به پلۀ آخر رسید در ایمان
نبی سراست و علی پا تا بشانۀ اوست

علی است خانه یکی با خدای بی همتا
درون بیت خدا زادگاه وخانه اوست

علی است فرد نمودار خلقت کامل
که عقل در عجب از خالق یگانه اوست

مقام صید علی برتر از تفکر ماست
چو بی نظیر بعالم غم زمانۀ اوست

تو صید شیرخدا بین که روبهی مکار
بقصد کشتن زهرا در آستانۀ اوست

حسان معرف الله شد ولی الله
چو در تمام صفات علی نشانه اوست

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

امشب شب ولادت مولای ما علی است
سلطان دين و دل، شه ارض و سماء علی است


با گوش دل شنو که به يمن قدوم او
تسبيح اهل هر دو جهان ذکر يا علی است


دريای علم و معرفت و عشق و بندگی
سرچشمه کرامت بی منتها علی است

سالار صحنه های نبرد و امير حق
. آموزگار واقعهء نينوا علی است

ای آنکه دل شکسته ای از جور روزگار
بر هر بلا و رنج و مصيبت دوا علی است

زين در کجا روی که نيابی به هيچ روی
بهتر از آن سرای که صاحب سرا علی است

دست نيازت ار ز سر صدق شد بلند
آن کس که بی دريغ نمايد روا علی است

ای مدعی تو غره به طاعات خويش و من
دارم اميد آنکه شفيع همه علی است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

علیست مرغ حق و کعبه آشیانۀ اوست
حریم عشق پر از دلنشین ترانه اوست

پس از گذشت زمانها هنوز گوش بشر
بنغمه های دل انگیز و عاشقانه اوست

زلال چشمه زمزم کجا و اشگ علی
صفای این حرم از گریۀ شبانه اوست

علیست محرم اسرار رب بی همتا
کلید دار عطابخش هر خزانۀ اوست

بهشت ماحضر سفرۀ عطای علیست
جحیم سوزش یک ضرب تازیانۀ اوست

وسیلۀ کرم ذات حق یدالله است
خدای هر چه ببخشد علی بهانه اوست

علی به پلۀ آخر رسید در ایمان
نبی سراست و علی پا تا بشانۀ اوست

علی است خانه یکی با خدای بی همتا
درون بیت خدا زادگاه وخانه اوست

علی است فرد نمودار خلقت کامل
که عقل در عجب از خالق یگانه اوست

مقام صید علی برتر از تفکر ماست
چو بی نظیر بعالم غم زمانۀ اوست

تو صید شیرخدا بین که روبهی مکار
بقصد کشتن زهرا در آستانۀ اوست

حسان معرف الله شد ولی الله
چو در تمام صفات علی نشانه اوست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

غیر ازین در، خواهش احسان نمی‌آید به کار
التماس از دست این‌وآن نمی‌آید به کار

یا که کشکول گدایی یا وبال گردن است
گر نباشد دست بر دامان نمی‌آید به کار

بی‌سروسامان شدن سیر و سلوک عاشق است
طالب دل را سروساماننمی‌آیدبهکار

خلوت یک کنج یوسف را عزیز مصر کرد
بی‌گناهان را چرا زندان نمی‌آید به کار

کار؛کار پنجهمشگل‌گشای مرتضاست
این گره طوری ست که دندان نمی‌آید به کار

کوفه هم ویرانه بود اول؛ علی ‌آباد کرد
چه کسی گفته دل ویران نمی‌آید به کار

دوستانت خاک را این‌قدر ارزش داده‌اند
ورنه بی کنعانیان کنعان نمی‌آید به کار