غنچه نشکفته گلـزار طـاهـا * ویژه نامه ولادت حضرت علی اصغرعلیه السلام *

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

گل داده امشب باغ گل یاس
مدینه لبریز شور و احساس

علی اصـغر تو خـواب نـازه
به روی دستای عمو عـباس

با صدای لالایی زینب
تا آروم آروم میره به خواب

آغـوش گـرم رقـیه می‌شه
گهـوارة دلبـند ربـاب

وا می كنـه تا لباشـو كـم كـم
جاری می شه با ز كوثر و زمزم

می شه با اون دستای كوچیكش
گـره گـشـای عـالـم و آدم

دلبر عالمین ، عشق آقام حسین
این نوگل قشنگ، همدل و همراز حسین

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

بوی پروانگی




بوی کهکشان شیری می آید؛
بوی شش ماهگی های غریب، بوی لب های ترک خورده.

آسمان، چقدر به زمین نزدیک می شود تا این کودک
به آرامیبر سینه زمین قدم بگذارد!

درهای آسمان باز می شود تا باب الحوایج بیاید
تا باب الحوایج با دست های کوچکش، تقدیم زمین می شود؛

این غنچه بوی پروانگی می دهد.
این غنچه بوی شش ماهگی پرپر شده می دهد.

آسمان ایستاده است با شش ماهه ای در دست و لب های
تشنگی را زمزمه می کند.

آسمان ایستاده است و جشن تولد و پرواز، یکی شده است.
خم می شود؛ بوی پروانه ها، بوی غنچه ها به زمین می ریزد؛
بوی غنچه ها و پروانه ها از دامن آسمان به زمین می ریزد.

آه! چه عطر فرّاری دارد این شش ماهه!
زمین را با تمام سنگ هایش بی تاب می کند.

پا بر زمین می گذارد و تمام پنجره ها
به وسعت بزرگ و همواره اش باز می شوند.

پا بر زمین می گذارد و هر چه در آسمان و
زمین، مست عطر فراگیرش می شوند.

چقدر دست های کوچکش بزرگ است و آسمان
با تمام کهکشان هایش فقط چند ماه دیگر، در دست هایش می درخشد.

آسمان خم می شود و به شش ماهه پرپر شده اش می نگرد.
آسمان خم می شود و غنچه ای کوچک را آرام، به خاک می سپارد.

علی سعادت شایسته

[شهاب منتظر]

چشمه عشق که جوشید خدا لب تر کرد
با نی خلق جهان را نفس کوثر کرد

هرچه جوشید علی بود علی بود و خدا
نمک سفره این طایفه را حیدر کرد

جاری از دامن این چشمه فقط چشمه شده
چشمه هایی که زمین را زفلک برتر کرد

وخدا هرچه که جوشید از آن خیر کثیر
صورت و سیرت او را علی دیگر کرد

عالمی تشنه این طایفه چشمه شدند
کاش میشد زغبار رهشان لب تر کرد

بازهم هردوجهان نیز گرفتار شده
دومین چشمه از آن چشمه پسر دار شده

پسری که رخ او جلوه مولا دارد
پسری که نمک حضرت زهرا دارد

چوب گهواره چنان دست گرفته است ببین
به کفش باز عصا حضرت موسی دارد

به تماشای قدش زنده شود گورستان
این که در مهد قدی محشر کبری دارد

به غبار قدم پیر غلامش سوگند
نفس نوکر او بوی مسیحا دارد

آنچنان آینه حیدر کرار شده
کعبه بردارد اگر باز ترک جادارد

نام توشد علی ویاد پدر بود حسین
نام تو نام پدر بود پسربود حسین

خنده روی لبت زندگی مادر شد
لای لایی شبت هر نفس خواهر شد

هرکه پرسیدکه دختر شده یا اینکه پسر
همه گفتند که شیری چو یل خیبر شد

سیب سرخی و پدر هرچه تو را وصف نمود
نیمه ای حیدر یک نیمه تو کوثر شد

همه از هیبت عباسی تو میگویند
باز فرزند علی صاحب یک لشگر شد

زینت دوش ابالفضل رقیه است اگر
تن تو زینت آغوش علی اکبر شد

توفقط گریه نکن هرچه که شد باز بخند
در غم را به دل مادر غمدیده ببند

چه قدر رخت برای تو خریدم پسرم
چه قدر نقشه برای تو کشیدم پسرم

رخت میلاد تورا تا به شب دامادی...
چه قدر پارچه پای تو برید م پسرم

لای لایی ششم خواب تورا می گیرد
اینقدر خفتن با ناز ندیدم پسرم

کاش می شد که کمی زود زبان باز کنی
چه قدر کاش از این سینه شنیدم پسرم

نذر کردم که علمدار پدر باشی تو
علم و مشک برای تو خریدم پسرم

آن همه نقشه کشید و همگی رفت به باد
تا گذار پدرت بر گذر غم افتاد

هرچه کردند نشد قطره آبی برسد
قطره آبی به لب خشک وکبابی برسد

هرچه کردند نشد گریه تو بند شود
کاش می شد که به چشمان تو خوابی برسد

پدرت برد که تا منت دشمن بکشد
خواست تا یک نفر از شر به ثوابی برسد

آنچنان دست پرش کرد عدو, هیچکسی
اینچنین حدس نمی زد که جوابی برسد

خون او را به فلک داد مبادا مردم
به سرلشگر نامرد عذابی برسد

چشمه عشق که جوشید خدا لب ترکرد
بانی مجلس ما را علی اصغر کرد

شاعر : موسی علیمرادی

[شهاب منتظر]

خدا فیض تو را قسمت دنیا کرده

خدا فیض تو را قسمت دنیا کرده
لطف دستان تو را باب مداوا کرده

نفس حضرت عیسای مسیحا دم را
در دم کالبد کوچک تو جا کرده

هر کجا حرف شفا هست در این آبادی
پر قنداقه ی تو کار خودش را کرده

ظرف شش ماه ، تو چه با برکت دل بردی
ویژگیی که فقط عمر تو پیدا کرده

روی دستان رباب آیۀ تو نازل شد
علیِ اکبر ، اگر روزی لیلا کرده

اشک درباره ی تو ، عرش نشینم کرده
این همان کرب و بلاییست که امضا کرده

پر پرواز تو آنقدر تو را بالا برد
مادرت را به سرت غرق تماشا کرده

مادرت غرق معمّاست که جرم تو چه بود ؟
تیر در پاسخ یک معصیت ناکرده

شاعر : مجتبی کرمی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

کوچکِ بزرگ



در ابتدای مهربانی خداوند، متولد شدی. تمام رودها، به استقبالت آمدند؛
چنان که به استقبال اقیانوس ها می روند.

دست هایت را تمام قطره های باران، آرزو می کنند.
آغاز آفرینش تو، با نغمه های غمگین داوود آمیخته شد.

تو، کوچک ترین پرنده ای هستی که هفت آسمان
برای زیارتش خاک زمین را بوسه باران کرده اند.

قاصدک ها از دورترین فصل ها آمده اند تا خاک قدمت
را برای تربت چشم های تشنه باران ببرند.

زمین، قدمگاه قدم های کوچک تو شد تا قطره های
بی ریای باران، با تمام وجود بر تنش بوسه بزنند.

پرنده ها، زایران همیشه عاشقت شدند تا بوی آسمانی
تو را برای تمام درخت ها سوغات ببرند.

تو آمدی تا هوا را تشنه تر کنی از آفتاب های سوزان عراق.
آمدی تا باغ ها از عطر نفس های تو، هوای شکفتن به سرشان بزند.

عشق و وفاداری، در پیراهن کوچک تو
وزیدن گرفت و شهادت، نشانه ولادتت شد.

تو آمدی تا با حنجره کوچکت، تمام تیرهای تشنه را کودکانه سیراب کنی.
تا سطر سطر بی عدالتی ها را با خونت، در دفتر همیشه باز تاریخ بنویسی.

تو آفریده شدی تا از خون زلالت، کهکشان کهکشان
ستاره روشن شود و آسمان، با عطر خون تو تا روز وعده داده شده، بر
پا بایستد و در خویش فرو نریزد از شرِم خون به آسمان پاشیده شده تو.

دست های کوچک تو، ستون آسمان ها شد و صدای
گریه اتلالایی گهواره های بی فرزند.

تو کوچک ترین پرنده ای هستی که آسمان ها در لبخندش گم شده اند.
تو از معجزه های خداوندی؛

تو آفریده شده ای تا در کوتاه ترین زمان ممکن
راه رستگاری را به دیگران بیاموزی؛

تو کوچک ترین آموزگاری هستی
که بزرگ ترین عشق را به ما آموخت.

عباس محمدی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

--------



شبی كه آمدی و عرش در هوات افتاد
ستاره دور و بر عطر خنده هات افتاد

همین كه عطر نفسهات در زمان پیچید
زمین برای بزرگی به دست و پات افتاد

برای دلبری از چشم بی قرار حسین
همای عشق به چشمان دلربات افتاد

بزرگ مرد قبیله، علی اصغر عشق
كنار نام شما راهی از نجات افتاد

شكوفۀ سحرِ بیت حضرت ارباب
تو آمدی و علی باز در حیات افتاد

همین كه پای تو در چشم شهر سكنی كرد
عطش به چشم پر از آتش فرات افتاد

تو مستجاب ترین ذكر هر دعا هستی
ضمان حاجت هر درد بی دوا هستی

تو مثل یك گل سرخی كه بال و پر داری
برای دلبری از دلبران هنر داری

تمام اهل شما دلبرند اما تو
كرشمه و جنم و ناز بیشتر داری

اگر چه كودكی اما گواه تاریخ است
بزرگی از پر قنداقه ات به سر داری

تویی كه یك تنه یك لشگری برای حسین
شبیه حضرت سقا دل و جگر داری

تو حرف آخر و فصل الخطاب بابایی
چرا نیامده حالا سر سفر داری

قسم به اشك رباب و به خنده های حسین
مباد لحظه ای دست از دلم تو برداری

پناه لحظۀ دلواپسی، علی اصغر
جواب روز غم و بی كسی، علی اصغر

چقدر زیر گلویت سفید و جذاب است
به قب قبت اثر بوسه های ارباب است

به شوق خندۀ تو تا به صبح بیدار است
به یك كرشمۀ چشمت رباب بی تاب است

برای لحظه به لحظت، برای آینده
رباب نقشه كشیدست، حیف بر آب است

دو فصل تاج سر خاكیان شدی و حیف
كه مثل چشم تو بخت رباب در خواب است

نوای نغمۀ لالاییت چه دلگیر است
ترنمی كه نوایش عمو عمو آب است

عطش رسید و ترك شد لب شما می سوخت
برای لحظۀ قربانیت خدا می سوخت

پدر كه قصۀ ذبح عظیم می داند
برای زیر گلوی تو روضه می خواند

چقدر نازك و نرم است حنجرت، حتی
كه رد باد به زیر گلوت می ماند

ولی هنوز زمانی نمی شود كه رباب
كنار نیزه برای تو فاتحه خواند

رسیده است غروب عظیم عاشورا
تو روی دست پدر سبز می شوی حالا

شاعر:حسن کردی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

چینی قلب مرا تبسم خونین تو می شکند
ای بی مثال ترین مخلوق خالق...

قسم بحق که جهل است تو را صغیر دیدن...
تو بزرگی...عمیقی و وسیع...

تو توحید شناسان را علم توحید می آموزی...
ای زاده ی عشق و عرفان ...

مگر آموزگار توحید را میتوان صغیر دانست...؟
یاعلی اصغر

[رعنا ریاحی*خادمه قرآن*]

سلام، ای گل در غنچگی خود، پر پر!
بهشتِ خفته به گهواره، یا علی اصغر!

گلوی روشنِ ایمان! گلِ سپید شهود!
عزیز بود دلِ نازکت برای پدر

چه بی ملاحظه تیر و عطش رسید و گذشت
از آن گلوی زلال از آب نازک تر

هنوز، سنّ تو یک سال هم نبود و به تو،
رسید هدیه جشن تولّدی دیگر

تو یک بغل برفی، از بهشت باریده
به گاهواه آغوش تشنه مادر

چه زود آب شدی و چه زود پیوستی
ز تشنگی بیابان، به چشمه کوثر.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ميلاد بـا سعـادت غنچه نشکفته گلـزار طـاهـا


باب الحوائج ،حضرت علي اصغر عليه السلام


برارادتمندان و دوستداران حضرتش مبـارك بـاد

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

امین وحی عالم را خبر داد
که نخل سبز ثارالله بر داد

خدا امشب حسین بن علی(ع) را
دری بهتر ز یک دریا گهر داد

الا ای اختران تبریک تبریک
که حق شمس ولایت را قمر داد

الا یا فاطمه(س) چشم تو روشن
خدا امشب حسینت(ع) را پسر داد

به صورت طفل نوزاد وبه معنا
مدال افتخاری بر پدر داد

حسین بن علی(ع) را یاور آمد
علی بن حسین(ع) دیگر آمد

...

غلامرضا سازگار