با اینکه نماز را طبق رساله می خوانیم،چرا آن نورانیت لازم را ندارد ؟

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

سوال :

با اینکه ما نماز را طبق رساله می خوانیم ،

چرا آن نورانیت لازم را ندارد ؟

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

یک موقع ما صحت فیزیکی نماز را بحث می کنیم یعنی طبق رساله عمل کنیم .
سجود و رکوع آن طبق استانداردهای رساله است
ولی نماز فقط این نیست ، این قالب نماز است .

اینکه بزرگان ما می گویند :
آداب ظاهری ، باطنی ، قالبی و قلبی یعنی ما باید به دو جنبه ی باطن و قلب این رفتار توجه کنیم .
من که از صبح تا ظهر هر کجا خواستم پرسه زده ام ،
هر چه خواستم گفته ام ، هر چه خواسته ام نگاه کرده ام و دنبال خواسته های نفسم بوده ام ،
در پشت دخل مغازه ام تقلب و تخلف کرده ام یعنی زندگی صبح تا الان من ،
یک زندگی استاندارد انسانی و با تقوا نبوده است .

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

من چطور توقع دارم که ظهر یک نماز کامل و نورانی بخوانم ؟
این نماز من با قبل و بعدش پیوند می خورد .
نسبت به قبل پیوند می خورد بدلیل اینکه اگر از صبح تا الان یک زنگی الهی می داشتم ،
خوبخود نماز من یک نماز والایی پیدا می کند .
پس به گذشته پیوند خورد . این نماز من به بعدش پیوند می خورد و روشنایی ایجاد می کند
که نمی گذارد من بعدازظهر آلوده بشوم .

پس مراقبتهای قبلی باعث میشود حضور من در نماز بیشتر بشود و این یک نماز
واقعی می شود و نورانیتی بوجود می آورد که بعدازظهر من را تامین می کند.
پس این عبادت بین مسیر زندگی من قرار گرفته است .
پس نماز پیوندی به قبل و به بعد خودش دارد .

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

نکته ی دیگر اینکه آیا من که می خواهم از نماز اثر بگیرم ،
تصمیم هم گرفته ام که نمازم را آلوده نکنم ؟

من که می خواهم از نورانیت این پروژکتور استفاده کنم آیا تصمیم گرفته ام که
به پروژکتور سنگ نزنم و آن را خراب نکنم ؟

من از یک طرف می خواهم پروژکتور را برای من بگذارند و نورانیت ایجاد کند
واز یک طرف می خواهم با تیر کمان آن را خرد کنم .

جمع بین این دو تا نمیشود و بعد توقع داشته باشم که فضا نورانی و روشن باشد.
اگر من نماز می خوانم که خلاف نکنم ، آیا واقعا تصمیم هم گرفته ام که به مردم دروغ نگویم
و کار خلاف هم نکنم و مراقب چشمها ، زبان و گوشهایم باشم ؟
اینها باید دست به دست هم بدهند تا ترکیب زیبایی از آن بیرون بیاید .

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

من بیایم رفتار صبح تا ظهر خودم را بی ارتباط با نماز نگاه کنم
و بعد در نماز بگویم ایاک نعبدوا و ایاک نستعین ، نمی شود.

من در این ایاک نعبدوا و ایاک نستعین خودم باید گزارش صبح تا الان را به
خدا بدهم و در واقع در محضر پروردگار گزارش بندگی می دهم
که از صبح تا الان بنده ی تو بوده ام.

حالا این ابراز بندگی روشنایی را در من ایجاد می کند ،
ربوبیتی را در من اِعمال می کند که این ربوبیت من را توانمند می کند
و نمی گذارد که خلاف بکنم .

ولی اگر همین الان دارم گزارش دروغ می دهم ومی گویم :
ایاک نعبدوا و ایاک نستعین . آیا از صبح در بندگی من گام برداشته ای یا از صبح تا الان
بر خلاف بندگی عمل کردی و الان هم برخلاف بندگی داری دروغ میگویی .
پس چه توقعی دارید که اثر بگذارد ؟

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

در کنار خاصیت مثبت نماز ، مراقبه هم لازم است .
اگر من می خواهم لیوان آب را مصرف کنم ، آیا به هر ترتیبی این آب
می تواند تشنگی من را برطرف کند ؟

یا اینکه نه باید حواسم را جمع کنم که بر روی زمین نیفتد ؟
این مراقبه ها لازم است تا من بتوانم این لیوان آب را استفاده کنم .

اگر ما می خواهیم نمازمان نورانی باشد ولی من تصمیمی بر حفظ و حراست
مرزهای این مرکز نور نگرفته ام ، چه توقعی دارم ؟
می خواهم چه اثری را از آن ببینم ؟ من که تا الان مراقب رفتارم نبوده ام
و الان هم تصمیم نگرفته ام که اهل دروغ و خیانت نباشم ؟

نماز من در وسط یک چنین مجموعه ای می بینید که نورانیت آن خیلی ضعیف میشود .
پس نگویم که بااینکه من نماز می خوانم و خلاف می کنم و دیگران نماز می خوانند
و خلاف می کنند ، پس نماز خاصیت ندارد. خیر . نماز خاصیت دارد ،
آن عوامل جانبی که من مراقبت نکرده ام به نماز من ضرر می زند .

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

ما هر کاری با لامپ خانه می کنیم با خدا هم باید انجام بدهیم.
لامپ را در بالای خانه می گذاریم که مبادا کسی به آن دست بزند و بشکند و ...
پس ما این مراقبه ها را می کنیم و لامپ هم قول داده که نورانیت را دارم .

من یک وسیله ای هستم که مرتبط با نیروگاه هستم ، فقط تو از من مراقبت بکن
تا خاموش نشوم و شرایط را مهیا کن .

نمازهم این است . نماز هم مثل یک لامپ است ، به منبع نور متصل است .
می گوید که اگر از من مراقبت بکنی ، من به تو نور می دهم تو می توانی ببینی و بفهمی .
وقتی از من حفاظت نمی کنی و وقتی من میخواهم نور بدهم ،
من را در یک قوطی می کنی و در آن را می بندی ،
چطور از من توقع نور داری ؟

این آلودگی ها و ظلمت ها مثل یک قوطی ها و حجاب هایی است که
ما روی لامپ گرفته ایم . وقتی لامپ را نگاه می کنیم می بینیم
خیلی پر نور است ولی اتاق تاریک است .

من نماز خواندم ، نماز پر نور است ولی اتاق وجود من تاریک است .

گلایه از نماز نکن به این چیزهایی که دور نماز پیچانده ای نگاه کن
و آنها را دور بریز بعد ببین نماز نور دارد یا ندارد ؟

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

اگر ما می خواهیم نورانیت نماز را تجربه کنیم مثل لامپ که میگوید من به نیروگاه
متصل هستم و کافی است که تو من را در حجابها نبری ، نماز هم می گوید که من نورانیت ،
توانمندی و قدرت بازدارندگی و قدرت پرواز دارم و می توانم تو را سرپا نگه دارم
و می توان شادی های دنیا و آخرت را به سمت تو بیاورم و در وجود تو پتانسیلی را ایجاد کنم
که آنقدر قوی بشوی که نیروی جاذبه ی تو بالا برود و تو میتوانی یک زندگی عالی را جذب
کنی و هر چه که در تعارض و تضاد با تو است از خودت دور کنی .

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

این توانمندی نماز است . می تواند مغناطیسی را در ما بوجود بیاورد .
حالا اگر شما یک آهن ربای قوی را داشتی و آنقدر پشتش چسب مالیدی
که خاصیت خودش را از دست داد ، دیگر نمی تواند یک
براده ی آهن را هم جذب کند .

آن وقت شما می گویید که آهن ربا قدرت ندارد .
می گوید که این براده ، قابلیت چسبیدن به آهن ربا را دارد
و این آهن ربا هم خاصیت جذب دارد
ولی به شرط اینکه این دو تا را کنارهم بگذاری .
و آشغالها را رااز کنارش برداری .


منبع : سخنان حجت الاسلام والمسلمین مهندسی
در برنامه سمت خدا

راسخون