اهمیت فوقالعاده نماز در نزد امام حسین(ع)
عزیزان! یكی از كارهای زیبای امام حسین(ع) نماز او بود، نمازی كه در دو ركعت، حدود سی تیر به سوی او پرتاب شد و او نه تنها از نماز بلكه از مستحبات آن از قبیل اذان و اقامه و جماعت و اول وقت نیز صرفنظر نكرد.
همین كه طبل جنگ در روز تاسوعا به صدا درآمد، امام حسین(ع) فرمود: جنگ برای فردا باشد زیرا من نماز و تلاوت قرآن را دوست دارم و میخواهم یكشب دیگر با نماز و قرآن باشم.
امام حسین(ع) به زینب كبری(س) فرمود: مرا در نماز شبت دعا كن.
در جبهههای جنگ ما نیز، بیش از نود و پنج درصد جوانان رزمنده، بچههای مسجد و هیئت بودند.
شما كه در عاشورا، در عزاداریها شركت میكنید، یك قرار و عهدی تازه با نماز و امامت داشته باشید.
هر كار خیری انجام دهیم، اگر نماز ما ناقص و مردود باشد سایر اعمال قبول نخواهد شد.
ما در زیارت امام حسین(ع) اول به نماز او گواهی میدهیم: «اَشْهَدُ انَّكَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلوه» سپس به شهادت او. بیائید كاری كنیم كه امام حسین(ع) نیز در لحظه مرگ به ما بگوید: «اَشْهَدُ انَّكَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلوه».
نماز را باید اقامه كرد و اقامه نماز بهاین است كه صحیح، به جماعت و در مسجد انجام گیرد.
جلسات عزاداری را از مساجد جدا نكنیم و اگر با مسجد فاصله است، عزاداریها یا با نماز شروع شود یا با نماز خاتمه یابد.
عزاداریهای شبانه آنقدر طول نكشد كه به نماز صبح لطمه وارد شود.