روزی پيری گـفـت . . .

[مصطفی*شیعه ال طاها*]

روزی پیری گفت

♠️ ما با گناه روح و قلب خود را خراب کرده‌ایم ، به ‌حدی که دیگر عجائب عالم را نمی‌بینیم!

✖️ صدایِ تسبیح فرشتگان را نمی‌شنویم!

➖ عاشقانه از دوری خدا اشک نمی‌ریزیم!

➰ و با غیر خدا سرگرم می‌شویم.

[مصطفی*شیعه ال طاها*]

شخصی به پیری گفت آقا جان..

دعا کنید من آدم شوم ! ..
فرمودند : ..

������.. « ‌با دعا کسی آدم نمی شود » ..������

شده است بدون ریختن چای خشک در آب جوش ، چایی بخوری ؟! ..
شده است بدون مایه زدن به شیر ، پنیر درست شود ؟! ..

‌شده است بدون خوردن آب و غذا سیر شوی ؟! ..
شده است بدون الکتریسیته ، لامپ روشن شود ؟! ..

بدون علم وعمل صالح نیز ادم شدن محال است

[مصطفی*شیعه ال طاها*]

مرحوم حضرت آیت ‌الله خوشوقت :

آدم که عصبانی می شود نه خدا سرش می شود ، نه دین و نه عقل ؛ هر کاری که دلش بخواهد می کند.
بعد که عقلش سر جایش آمد پشیمان می شود.

در حالت غضب نه باید حرف زد و نه باید کاری کرد.
چون حرف بزنیم گناه می کنیم و اگر کاری هم بکنیم گناه می ‌شود.
وقتی غضب از بین رفت آن وقت آدم باید آرام حرفش را بزند.
در حال غضب هیچ کاری نباید کرد.

[حبیبه]

روزی پیری گفت:

فرزندم

پذيرفتن انتقاد نشان خردمندي توست

چرا كه مولاي تو و من،امام صادق عليه السلام فرمودند:

"انً احب إخواني اليً من أهدي إليً عيوبي

همانا محبوبترين برادرانم نزد من كسي است كه عيبهايم را به من هديه دهد

فرزند عزيزم تجربه به تو ثابت خواهد كرد كه دوستانت آنهايي نيستند

كه اشتباهاتت را ناديده مي گيرند

بلكه آنهايي هستند كه دلسوزانه تو را از اشتباهاتت پاك مي كنند.

بسمه الرقیب

روزی پیری فرمود:

فرزندم

گونه ای از حق الناس،اجازت گرفتن از آنان است در نقل کلامشان.

پس چون خواستی کلامی را از پیری نقل کنی،بایسته است منبع

آن کلام را نیز بفرمایی،تا مدیون نبوده باشی.

[حبیبه]

بسمه الحکیم

فرزندم

خداوند دنیا و آنچه در آن است را متاع قلیل وصف نمود

و علم و حکمت را خیر کثیر،پس این متاع قلیل را صرف

کسب خیر کثیر کن تا از کمترین آنچه در اختیار توست

بیشترین بهره را برده باشی.

[رعنا ریاحی*خادمه قرآن*]

شخصی از امام جواد(ع) درخواست نصیحت اخلاقی نمود. حضرت فرمود: قبول می‌کنید یا فقط می‌خواهید بشنوید؟ عرض کرد: قبول می‌کنم. فرمود: اگر قبول می‌کنید «تَوَسَّدِ الصَّبْر»؛ صبر را تکیه‌گاه خود قرار بده!؛ اینجا محل امتحان و جای بردباری است. کسی خیال کند اینجا راحتی نصیبش می‌شود به خطا رفته است. مثل اینکه کسی خیال کند می‌تواند زمستان را با یک پیراهن به خوبی زندگی کند؛ چنین کسی اصلاً زمستان را نشناخته است، زیرا زمستان فصل سرما است.


آنکه این نظام را آفرید، قسم یاد کرد که اینجا جای آسایش نیست؛ یکی فشار مالی دارد، یکی فشار خانوادگی، یکی فشار سیاسی، یکی فشار اجتماعی؛ هیچ کس بدون ‌فشار نیست. کسانی هم که وضع مالی‌شان خوب است، با قرص آرام‌بخش می‌خوابند و این‌چنین نیست که آسوده باشند؛ پس هر کسی مشکلی دارد. بنابراین، آسایش در بهشت است.


آدم باید خیلی عوامانه بیندیشد که خیال کند اینجا محل راحتی است. چنین کسی یا اهل قرآن و روایت نیست یا اهل فکر و فهم نیست. چنین کسی اصلاً نمی‌داند این هفتاد تا هشتاد سال یعنی رنج! خدا قسم یاد کرده و فرموده است: «لَقَدْ خَلَقْنَا اْلإِنْسانَ فی کَبَدٍ»؛ اگر کسی این را فهمید، زندگی‌ خود را تنظیم می‌کند، تعدیل می‌کند و خود را با این شرایط وفق می‌دهد و تنها در این صورت رنج کمتری خواهد کشید.


زمستان سرد است و سرما را نمی‌شود از زمستان گرفت؛ اما می‌توان آن را مدیریت کرد؛ لباس بیشتری پوشید و کمتر اذیت شد.

امام جواد علیه‌السلام فرمود: گوش می‌دهی یا می‌خواهی ما حرفی زده باشیم و تو هم چیزی شنیده باشی؟ عرض کرد: گوش می‌دهم، پس فرمود: «تَوَسَّدِ الصَّبْر».

آیت الله جوادی آملی