ویژه نامه رحلت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله * داغ رحلت رسول خاتم است *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

انگشتانه ای از اقیانوس معرفت

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم :

اتق دعوة المظلوم فإنما يسال الله حقه وان الله لن يضيع لذي حق حقه

پیامبر اکرم که سلام خدا براو و خاندان او باد فرموده اند :

از نفرين مظلوم بپرهيز زيرا وي به دعا حق خويش را از خدا ميخواهد
و خدا حق رااز حق دار دريغ نميدارد .

كنز العمال ، ج 3 ، ص 507 ، ح 7650

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

زمزمه‏ های مرثیه‏ گون کوچه ‏های مدینه را یک به یک می‏ پیماید.
خویشاوندی نخل‏های مدینه با داغ، زجرآورترین تصویر است.
از گلوی اندوهگین هر واژه، نیزارهای ماتم می‏ چکد.
مسجد از صدای روح‏نواز گل خالی است.

ضجه در محراب ریشه دوانده است.
منبر، در محوطه اشک نشسته است.
تمام دقایق بیست و هشتم صفر، خزان است
و وجب به وجب مدینه، تبدار این سفر.

سینه ‏های پرغم احادیث،
برای «قال النبی صلی‏ الله ‏علیه‏ و ‏آله »ها
اشک حسرت می‏ریزند.

کنار مولا، چیزی جز غربت نیست.
ناگهانی از بی‏رمقی رخ نموده است.
پیرامون زهرا علیهاالسلام ، اندوهی وسیع پا گرفته است؛
آن‏چنان که هیچ چشمی ندیده است.
اشک‏های غلطان مدینه با ناله ‏های «ام ابیها»یی هم‏سو شده است.

بی‏ شهد نبوت، روزگاری تلخ، ذائقه دین را پر کرده است.
کینه ‏ها و لقمه‏ای از خیبر، زهر در شریان دقایق ریخته است.

همیشه و در هر مقطعی، همان‏گونه که پیامبری از صبح می ‏گوید،
عده ‏ای از تبار ابوجهل ‏ها هستند که با چرکینی شب، خو می‏گیرند.
اما ما، بی‏ نگاه رحمت ‏گستر واپسین پیامبر،
کدام لحظه را تاب بیاوریم؟

بی ‏صدای عطوفت‏ زای او، به کدام سو پناه بجوییم؟
«اللهُمَّ إنا نَشکُو اِلَیکَ فَقْدَ نَبیِّناً صلی ‏الله‏ علیه‏ و ‏آله »

بیست و هشتم صفر، یعنی ضمیمه شدن عطری بدیع به آسمان،
و چه محروم است زمین که فروغ یگانه خود را از دست داده است.

بیست و هشتم صفر، روز سیاه‏پوشی قبیله‏ های سادگی و فروتنی است.
چه باید کرد که همیشه پیرو هر داغ، حلیفی جز شکیبایی نیست!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ماتم گرفت حال و هوای مدینه را
پوشید کعبه رخت عزای مدینه را

خاکم به سر که دست اجل تیشه بر گرفت
وز پا فکند نخل رسای مدینه را

رکن علی شکست ز فقدان مصطفی
در برگرفت خاک، صفای مدینه را

زین غم که در محاق نهان ماه یثرب است
ابر عزا گرفت فضای مدینه را

ای دل بیا چو(شاخه حنانه) ناله کن
بنگر به ناله ارض و سمای مدینه را

آدم گریست تا که ملائک به روی دست
بردند سوی سدره همای مدینه را

جسم نبی سه روز زمین ماند و آسمان
سایه فکند کرب و بلای مدینه را

بر بام بیت وحی برافراشت دست کفر
از دود درب خانه لوای مدینه را

دردا که جای تسلیت از کین عدو شکست
آیینه رسول نمای مدینه را

دردا که دشمنان جلوی چشم فاطمه
بستند دست عقده گشای مدینه را

تسکین شود مگر، دل زهرا در این عزا
بسرود(رستگار) عزای مدینه را

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

رحلت جانسوز آخرین فرستاده خدای سرمد ،

نبي اعظم حبیب اله العالمین ، طبیب قلوب المومنین،

اشرف النبیاء و المرسلین ، ابوالقاسم محمد مصطفی ٬

صلوات الله عليه و آله بر سوگواران حضرتش تسليت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مهدی ومولای ما امشب سه جا دارد عزا

گاه گوید مصطفی گه مجتبی گاهی رضا



مادرش بنت الهدی هم باپسرهم ناله است

یا ابا گوید سِوا و یا رضا ، یا مجتبی



زینب زهرا هم از این غم همی برسر زند

داغ اینها دارد و داغ حسین امّا جدا



دیده باچشمان خود در طشت خونینِ حسن

پاره های جانِ سبطِ اکبرآن شمس الضّحی



جان به قربان توای مظلوم عالم ای حسن

نورچشم فاطمه آن زاده ی بدرالدّجی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مرور می‏کنی خاطرات هزار ساله نوح را،
تنهایی آدم را، زخم‏های ایوب را و امتحان ابراهیم را.

با آمدن آدم علیه‏السلام آمده‏ای
و بعد از عیسی علیه‏السلام به پیامبری رسیده‏ ای.

فرشته ‏ها صدایت می‏کنند؛
اما هنوز دلتنگ و نگران امتت هستی.

هرچند اتمام حجت کرده‏ ای،
هرچند عادل‏ترین نگهبان را بر آنان گمارده‏ای،

اما دلشوره اینکه پس از تو چه خواهد شد،
رهایت نمی‏کند.پیامبری تو...

سبکبار بال می‏زنی، تا دورتر
از دست‏رس همه پرنده‏ها و فرشته‏ ها.

اما چه بهارها و اردیبهشت‏ها در حسرت
دیدن تو از راه خواهند آمد، ای بهشتی ‏ترین!

پیامبری‏ات باران مهربانی بود
که تا دورترین نقطه تشنگی خاک رسید.

عطر رسالتت، هوایی بود که همه خاکیان را
به هوای نفس کشیدن در دامنه اسلام کشاند.

پس از تو، آوازهای ابوجهل را
هیچ حنجره‏ای صیقل نداد.

به یمن پیامبری تو، زیتون‏ها و انجیرها
در برابر نخل‏ها، قرآن تلاوت می‏کنند

و نخل‏ها به رسالت جهانی تو سوگند می‏خورند.
همه پرنده‏های جهان، اذان می‏گویند تا کوه‏ها به امامت تو نماز کنند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نبی به تارک ما تاج افتخار گذاشت

برای امت خود فخر و اقتدار گذاشت

نخواست اجر رسالت ولی دو گوهر پاک

میان ما دو امانت به یادگار گذاشت

دو گوهری که عزیزند چون نبوت او

یکی کتاب خدا و یکی است عترت او


از این دو، مقصد و مقصود او هدایت بود

همه هدایت او نیز در ولایت بود

مودتی که زما خواست بر ذوی القربی

از او به ما کرم و عزت و عنایت بود

خطاب کرد که این دو، اعتبارِ همند

هماره تا ابد الدهر در کنار همند


به حق که این دو همانند نور و خورشیدند

که از نخست به قلب بشر درخشیدند

چهارده سده بگذشته هم چنان شب و روز

زهم جدانشدند و فروغ بخشیدند

چنان که نورو چراغند لازم و ملزوم

یکی است مکتب قرآن و چارده معصوم


چنان که شخص محمد جدا زقرآن نیست

بودن عترت، قرآن چراغ ایمان نیست

کسی که مکتب عترت گزید بی قرآن

جدا زعترت و قرآن بُوَد، مسلمان نیست

رسول گفت که اینان چو این دو انگشتند

که متصل به هم و متکی به یک مشتند


سوای قرآن مومن فنا بُوَد دینش

بدون عترت هرکس خطاست آیینش

کسی که گفت کتاب خداست ما را بس

کند هماره خدا و کتاب نفرینش

به آیه آیه ی قرآن قسم، بُوَد معلوم

که دین شیعه کتاب است و چارده معصوم


چهارده مه تابنده، چارده اختر

چهارده صدف نور، چارده گوهر

چهارده یم توفنده، چارده کشتی

چهارده ره روشن، چارده رهبر

چهارده ولی و چارده مسیحا دم

که هم موید هم بوده، هم مؤید هم


هزار حیف که امت ره وفا بستند

پس از رسول خدا عهد خویش بشکستند

هنوز جسم حبیب خدا نرفته به خاک

به دشمنان خدا دسته دسته پیوستند

به بیت فاطمه ی او هجوم آوردند

به جای گل همه هیزم برای او بردند


مدینه دستخوش فتنه ای عجیب شده

بهشت وحی محیط غم حبیب شده

کجا روم؟ به که گویم؟ چگونه شرح دهم؟

علی که نفسِ محمد بُوَد غریب شده

سقیفه گشته به پا و غدیر رفته زِ یاد

چه خوب اجر نبی داده شد، زهی بیداد!


الا زخون جگر پر هماره ساغرتان

چه زود قول نبی محو شد ز خاطرتان

مگر نگفت نبی، فاطمه است بضعه ی من؟

مگر نگفت پس از من علی است رهبرتان؟

مگر نگفت که اکمال دین ولای علی است؟

مگر نگفت که این آیه در ثنای علی است؟


چه روی داد که بستید دست مولا را

رها ز بند نمودید دیو دنیا را

چرا رسول خدا را به قبر آزردید

چرا به بیت ولایت زدید زهرا را

طریق دوستی و شیوه ی وفا این بود؟

جواب آن همه احسان مصطفی این بود؟


عدو به آتش اگر جنت الولا را سوخت

شراره اش حرم الله کربلا را سوخت

نسوخت دامن دخت حسین را تنها

پَرِ ملائکه و لب انبیا را سوخت

بُوَد به قلب زمان ها فرود آن آتش

بلند تا صفِ حشر است دود آن آتش


قسم به فاطمه و باب و شوی و دو پسرش

که هرچه آمده اسلام تا کنون به سرش

خلاف خلق همان اختلاف اول بود

که شد جدا ره امت زخط راهبرش

هماره میثم طیِ رهِ کُمیت کند

به نظم تازه حمایت ز اهل بیت کند


غلامرضا سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم ) فرمودند:

«وما من نبيّ ولا وصيّ إلاّ شهيد»:

هیچ پیامبر یا وصی پیامبری نیست مگر آنکه شهید می‌شود.

(بصائر الدرجات/ص523؛ بحارالأنوار/ج17/ص405)



از حضرت امام حسن (علیه السلام) فرمودند:

«ما منّا إلاّ مقتول أو مسموم»:

هیچ کس از ما [اهل‌بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام )] نیست
مگر آنکه مسموم یا مقتول خواهد بود.

(كفاية الأثر الخزاز القمی/ص162؛ بحارالأنوار/ج27/ص217)



امام رضا(علیه السلام) فرمود:

«واللّه ما منّا الا مقتول شهید »

« بخدا سوگند که هیچک از ما نیست مگر اینکه کشته و شهید می شود.»

من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 585.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

انگشتانه ای از اقیانوس معرفت

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم :

إیاک وَ اللَّجاجَةَ فَإنَّ أوَّلَها جَهلٌ وَ آخِرَها نَدامَةٌ.

پیامبر اکرم که سلام خدا براو و خاندان او باد فرموده اند :

ازلجاجت بپرهیز که آغاز آن نادانی و فرجامش پشیمانی ست

كنز العمال ، ج 3 ، ص 507 ، ح 7650

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

همه جا غم است، همه جا ماتم!
گویی توفان خاموشی در آسمان ها وزیده
و زمین در حوالی رستاخیز است!
حتی صدای سکوت، غمگین است!
بغضی سنگین بر گلو و داغی شگرف،
بر دل سنگینی می کند؛
کم کم نجوای مرثیه هایم سکوت را می شکند:

چه غم دارد، خدایا، این دل من!
گرفته رنگ غم، هم منزل من

می خواهم سر به دیوار «بقیع» بگذارم
و با تمام توان گریه کنم؛

برای سکوت علی علیه السلام ،
برای گریه های زهرا علیهاالسلام ،

برای غربت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ،
برای فرداهای حادثهسازِ مدینه،

برای مظلومیّت حسن علیه السلام ،
برای تنهایی حسین علیه السلام ،
و برای ........

چگونه می توانم گریه نکنم

چگونه می توانم، منبر پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را

زیر پای «نامحرمان» ببینم و فریاد ابوذرانه
خود را در گلو نگهدارم!

چگونه می توانم وقتی نخل های «فدک» می گریند،
من خاموش باشم!

وای،اگر تاریخ، زبان به شِکوه بگشاید!
وای، اگر تاریخ، پرده از اسرار درونی زمین بردارد!


... و اینک پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ،
معراج روحانی خود را به تماشا نشسته و اندوه
واره های فردا را، مرور می کند؛

فردایی که فرزندان قابیل را به مسندها خواهد نشانید
و آزادگان امترا به ارتفاع دارها خواهد سپرد!

فردایی که دست های معاویه را با خون بنی هاشم علیه السلام ،
خضاب خواهد کرد!

فردایی که به اذن خلیفه گان،
مؤمنین را در مساجد، گردن خواهند زد!