ویژه نامه ولادت فرخنده امام جعفرصادق علیه السلام* ششمين گــل بـوستــان ولايـــت *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای مهر ازلی و نور لم‏یزلی،
آفتاب تابان مشرق اندیشه؛
مرد تمام فصل‏های انسانیت،

امام یکه‏تازان صدق و صداقت؛
جاری‏ترین تفکر ماندگار شیعه!

نور وجودت، به گردباد حوادث،
خاموشی گرفت؛ اما فروغ اندیشه‏ ات
در جان جهان ماناست.

خاموش کسی است که تو را برنمی‏تابد.
مرده باد دلی که خدا را در تو نمی‏یابد!

ای فرزانه‏ترین قامت افراشته دین خدا؛
سرچشمه ناب‏ترین نگاه شیعه!

در صبوری سینه ‏ات شکی نیست؛
تو از سلاله سینه سوختگان شریعت
شیرین خدایی و پاسدار ویژگی‏های
رفیع اسلام؛ بهشت گوارایت!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اندیشه‏ ها که مقابل هم قرار می‏گرفتند،
نفس‏ها در سینه حبس می‏شد؛

اما از ابتدا، دل‏ها به صدق گفتار تو روشن بود
و صادق آل محمد صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله‏ وسلم
پیروز همیشه مباحثه‏ ها می‏شد.

در حلقه دانشمندان، همیشه رأی تو
جلوه می‏کرد و بر جرگه عشاق، نور تو می‏تابید.

حاشا اگر گمان کنم که
لحظه ‏ای نام تو فراموش بشود!

تابش خورشید پیشانی‏ات،
کلام صادقانه و نیکویت و روش روشن‏ بینانه‏ ات،
همیشه مایه مباهات اندیشه مسلمین خواهد بود.

آقای من!
از پس سال‏ها دوری،
دلم را به مهر ولایی‏ات روشن کن.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

جویبار دانش «ابوحنیفه» از سایه‏سار تعلیم تو می‏گذرد.
مِس وجود «جابربن حیان» از کیمیای استادی تو زر شده است.

تنور «توحید مفضل» با شعله شکوه تو می‏سوزد.
یک‏تنه بار غریب ارزش‏ها را در روزگار عسرت
به دوش کشیده‏ای تا فتیله نیم‏سوز «اخلاقی زیستن» نمیرد.

در آستان دنیا، «حبل اللّه‏» را به دوش کشیده‏ ای
که یاد خدا در قلب‏های تشنه آرامش، کاستی نپذیرد.

دست دین را در دست خرد گذاشته‏ ای
تا چون دو بال پریدن، افق‏های پرواز آدمی را بگشایند.

شمع هدایت خویش را به ضیافت اصحاب عقل
برده‏ای تا قفل‏های بسته بر ذهن‏ها و ضمیرها را بشکنی،

تا فرا بخوانی به اندیشیدن،
تا بگویی که پیامبران آمده ‏اند دفینه‏ های عقل را
از زیر آوار تعصب‏ها و تحجرها بیرون بشکند؛

تا بگویی که انسان‏ها، معادن‏اند؛
درست مثل معادن طلا و نقره.

گواهی می‏دهم به حقیقت،
که حقیقت در نگاه نازنین توست.

تو کشتی‏بان کشتی خرد،
در توفان‏های هراس‏انگیز جهل و ستم بوده‏ ای.

الگوی انسان زیستن را از مرام تو
می‏توان آموخت و نام تو یادمان همه خوبی‏هاست

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

قدومش گلباران!

هفده ربیع، بهاری ترین فصل اهل زمین است.

در نیلوفرانه قدوم ختم رسل، برای روشنی دیدگان
جد عزیزش، نور در دیدگان منتظر آینه هاپراکنده اند؛

نور عالم گیر صادق آل احمد را!
مولای عطوفی آمده است که در تاریکی شبانه کوچه های
مدینه، به رسم علی علیه السلام ، انبان نان فقیران
بنی ساعده را بر دوش می گرفت.

زبانش از ذکر خدا لبریز بود و بیش تر روزهایش به روزه سپری شد.
پینه دستانش، آشنای دیرینه بستان های مدینه بود.

آری! صادق آل محمد صلی الله علیه و آله ؛ آمده است؛
صابر راه حق و رئیس مذهب عشق، آمده است.

قدومش گلباران!