قالَ اللهُ تَعالی سُبحانَهُ :
وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِّنَّا مِن بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ هَـٰذَا لِي وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ
قَائِمَةً وَلَئِن رُّجِعْتُ إِلَىٰ رَبِّي إِنَّ لِي عِندَهُ لَلْحُسْنَىٰ ۚ فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا
بِمَا عَمِلُوا وَلَنُذِيقَنَّهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ
(سوره مبارکه فصّلت _ آیه 50 )
و اگر ما به انسان (مغرور کم ظرف) پس از رنج و ضرری که به او رسیده نعمت
و رحمتی نصیب کنیم البته خواهد گفت که این نعمت برای من (از لیاقت من)
است، و گمان نمیکنم که قیامتی بر پا شود و به فرض اینکه به سوی خدایم
برگردم باز هم برای من نزد خدا بهترین نعمت خواهد بود. ما البته کافران
را به (کیفر) اعمالشان آگاه میسازیم و عذابی بسیار سخت میچشانیم.
And if We make him taste mercy from Us after distress that
has touched him, he would most certainly say: This is of
me, and I do not think the hour will come to pass, and if I
am sent back to my Lord, I shall have with Him sure
good; but We will most certainly inform those who
disbelieved of what they did, and We will most
certainly make them taste of hard chastisement