دست های مهربان یار به سوی ما گشوده شد.
خورشید بر پرنیانی از هزاران ستاره نشست.
سبزه به شوق قدوم سرو، رقص کنان در آغوش گل خزید.
عکس رخ یار در جام قیام درخشید.
بارانِ اشکِ اشتیاق، سنگ فرش کوچه های ارادت را شست.
قلب منتظران، فرش راه نگار شد.
او آمد و روزهای ما را آفتابی کرد.
او آمد تا پنجره ای از معنویت به روی ما بگشاید.
آری امام آمد و غم هجران را تاراند.
امام آمد تا ما بسراییم:
روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد