این دنیا برای انسان به منزله زمین زراعتی است
که هر آنچه در آن بکارد در قیامت درو می نماید.
مومن دائما نگران است که در زمین زراعتی اش چه محصولی بکارد
که در قیامت سود کند. لذا تلاش می کند که بواسطه اعمال خیر،
حسنات جمع آوری کند و هر چقدر این حسنات بیشتر شود،
سوددهی افزودن خواهد شد.
گاهی بدست آوردن این حسنات دشوار و سخت می باشد
و گاهی براحتی می توان حسنات را
در این دنیا جمع آوری کرد.