نماز پل ارتباطي قوي بين خداوند و نمازگزار ايجاد مي کند. در هنگام نماز انسان با حالتي تمنا گونه درخواست خود را ابراز مي دارد که بايد علت اين حالت را بررسي کرد. خداوند در قرآن مي فرمايند:
{الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ}[الرعد: 28].
" آن ها که ايمان آورده اند، دل هايشان با ياد خدا آرام مي گيرد، به درستي که با ياد خدا دل ها آرام مي گيرد.
همچنين خداوند در جاي ديگري مي فرمايند:
{أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَى غَسَقِ اللَّيْلِ وَقُرْآَنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآَنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا * وَمِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَكَ عَسَى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا}[الإسراء: 78-79]."نماز را اقامه کن، از غروب خورشيد تا تاريکي شب و خواندن نماز صبح را، که نماز صبح را همگان گواه اند. ??. قسمتي از شب را براي خواندن نماز بيدار باش، که نمازي اضافه براي تو است، باشد که به زودي پروردگارت مقام تو را به جايگاهي بالا ببرد."
حضرت محمد (سلام و درود خداوند بر او و خاندانش باد) زماني که ناراحتي ايشان را فرا مي گرفت مي فرمودند:وقال النبي صلى الله عليه وسلم: (يا بلال أقم الصلاة أرحنا بها)[سنن أبي داود]"اي بلال، اذان بگو و با آن ما را به آرامش برسان."