ویژه نامه شهادت جانسوزحضرت فاطمه زهراعلیهاالسلام* انسیّةحوراء *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فاطميه آتش و هيزم ز کين

پشت در جز يک گل پژمرده نيست

فاطميه چادري خاکي شده

در ميان سينه شان ، نه! قلب نيست

فاطميه گريه هاي زينب است

دستها مغروق يارب يارب است

فاطميه يک علي ، يک يا علي

درس آب و کربلا بر زينب است

فاطميه برزخي مستور بود

معرفت از آدمي ، بس دور بود

فاطميه شد سکوت آخرين

بر علي اين بغض يک دستور بود

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تهاجمِ خزانِ ناپاک به آبادیِ غزل های زهرایی؛
جان گدازتر از این تصویر، حادثه ای دیگر برای شاعران نبوده است.

درست در لحظه ای که همه چیز با سپیدی خو گرفته است،
شب، با تمام پلیدی اش تو را در بر می گیرد.

می خواهی فریاد بکشی؛
اما اجازه در خود سوختن داری و بس.

دنیا از دیدِ آگاهان،
مکان شکر و تسلیم است.

چشم فرو می بندی و با خود می گویی:
تکلیف ما با این جگر کباب شده چیست؟

و اشک هایت سرازیر می شود؛
همان دسته گل های زخم؛ یکی یکی بر مزار غربت.

خدایا! کجا باید
شمعی روشن نگه داشت؟

این غم های آسمانی در کدام نقطه و گِرد کدام تربت فرود آیند؟
این خود، داغ دیگری است و تحملی دیگر بایدش.

دنیا چرا این بوی اندوه را از خود دور نمی کند؟
امان از تو ای نقطه پایانِ تلخ، ای آخر خط شکستن!

اُف بر همه بی رحمی هایی که خودشان را پهلوی بانوی نحیف رسانده اند!
با این حُزن، همه گل های جوان، به سپید مویی رسیده اند.

سیمای عشق، شکستگی اش از روز آشکارتر است.
امروز زبانی جز گریه به کار نمی آید.

جز هق هقی آهسته، زمزمه ای در باغ آینه ها نیست.
جز رویش نغمه های جان سوز در گلشن یاد «ام ابیها»، به چشم نمی خورد.

شما بیائید ای منظومه های فراق!

مصیبت عمیق است و هر دلی برای خود «بیت الاحزانی» دارد.
در محفلی، شعری، لحظه ای... همه برای آن است
که غریب بگرییم و عقده ها بگشاییم.
اما مگر برای این زخم، مرهمی آمده است؟

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امروز با توام ای حال و هوای بقیع!
دلم تنگ است و در اشک سفر کرده ام.
دلم هم سو با کبوترانت، مرثیه هایی انبوه دارد.

ناله های زهرایی دارد و شعله شعله، روضه های مفصّل.
دلم طاقت ندارد به جانب بغض بچه های علی، پر بگشاید.

خیلی از آه ها را به شعر درآورده اند؛
اما خانه آتش گرفته علی، چیز دیگری است

که شاید هیچ مرثیه ای آن را نسروده باشد.
لحظه های من تا به حال مدینه نرفته اند.

اما غم های امروز آن قدر زیاد است که
به آسانی هر دلی را به آن دیارِ انس راهی می کنند؛

دیاری که می دانم جای جای آن از مظلومیت و معصومیت زهرا روشن است.
مدینه سرتاسرش از یاد زهرا آکنده است.

دیگر سراغ «مزاری» را نباید گرفت.
امروز نه تنها من، که تمام واژه هایی که
در اشکِ سوگ و شطّ خون شناورند، می پرسند:

چرا کنار هجده سالگی، این همه رنگ سیاه ماتم؟
یعنی هجده سال، این اندازه طولانی است
با آن همه رنج های متراکم؟
در این دنیا اما چیزی بعید نیست.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شبي که آينه ام را به دست خاک سپردم
هزار بار شکستم هزار مرتبه مردم

دو دست از سر حسرت به هم زدم که چگونه
به دست خود گل خود را چنين به خاک سپردم

شد اشک غربت و گل کرد روي خاک مزارش
هر انچه داغ که ديدم هر انچه زخم که خوردم

شب امدم که بگريم تمام درد دلم را
سحر به غربت خانه جز اشک و اه نبردم

بدون فاطمه سخت است زندگي که پس از او
براي امدن روز مرگ لحظه شمردم

صلي الله عليک ايتها الصديقه الشهيده ...

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ما دوستداران و عاشقان تو، ای فاطمه، ای گوهر درخشان هستی،
ای اسوه ایمان و معرفت ای الگوی عفاف و تقوا،

با اشک هامان که زلال ترین گواه عشق ماست،
با تو پیمان می بندیم که چشم از آسمان نورانی ایمان بر نداریم؛

عفاف را از تو بیاموزیم؛ پرهیزگاری و بی رغبتی به دنیا
را در آینه منش تو ببینیم؛ و دفاع از ولایت را از
تو که دمی از پای ننشستی فرا گیریم.

امروز ما جوانان با اشک هایمان با تو پیمان می بندیم ـ
ای گل سرسبد جوانی ها؛ ای جوهره خلقت؛

ای بوی خوش بهشت ـ که دوستدار تو باشیم و به نادانی دلت
را نیازاریم و به غفلتمان آزرده خاطرت نکنیم.

شهادت مظلومانه بي بي دوعالم به آقا صاحب الزمان (عج)
و همه دوستداران اهل بیت(ع) تسلیت باد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام بر تو ای خلاصه جمال خداوند

سلام بر تو ای صدیقه شهیده ، پاره تن رسول خدا

سلام بر تو ای خلاصه جمال خداوند

سلام بر تو که ملائک ، هنوز ذکرشان را با نام تو متبرک می کنند

سلام بر تو ای مادر آب ها

سلام بر تو که رودخانه های جهان ، راه دریا را با سر انگشت های هدایت تو پیدا می کنند

سلام بر تو که چشمه ها ، نام زلال تو را آواز می خوانند

سلام بر تو که گل ها ، شکفتن را از تو آموخته اند و پرستوها پرواز را

سلام بر تو که تمام خاک ، از شرق تا غرب بارگاه توست

سلام بر تو که آفتاب را در دوازده آینه به وسعت آسمان تکثیر کردی

سلام بر تو که نام خدا را با دوازده قلم بر لوح خاک نوشتی

سلام بر تو که دوازده رود بی کران را تا کرانه ابدیت روانه کردی

سلام بر تو ، دختری که مادر پدر شد

سلام بر تو ، بانویی که در حمایت از مردترین ، مرد تاریخ ، شهادت را مردانه به جان خرید .

سلام بر تو ، مادری که قهرمان کربلا را دامان مهرش پرورش داد

و سلام بر تو بانویی که نامش تا همیشه بر تارک تاریخ می درخشد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دل خورشید محک داشت ؟ نداشت

یابه او آیینه شک داشت ؟ نداشت

آسمانی که فلک می بخشید

احتیاجی به فدک داشت ؟ نداشت

غیر دیوار و در و آوارش

شانه وحی کمک داشت ؟ نداشت

مردم شهر به هم می گفتند :

دراین خانه ترک داشت ؟ نداشت

شب شد و آیینه ماه شکست

دست این مرد نمک داشت ؟ نداشت

تو بپرس از دل پرخون و غمت

چهره یاس کتک داشت ؟؟ والله نداشت

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ما می رویم و دیده ما بین کوچه هاست
مثل غبار سر به هوا بین کوچه هاست ما می رویم

و خاطره سوختن هنوز چون دامن نسیم
رها بین کوچه هاست ای آینه!

ببین که غبار نگاه ما در جستجویت آبله پا،
بین کوچه هاست از این سکوت ریخته در پای نخل
و چاه پیداست این که رد صدا، بین کوچه هاست

می پرسم از تو باز که از مسجد النبی آیا چقدر فاصله
تا بین کوچه هاست دنبال آن حقیقت گمنام،
چشم ما یا در بقیع مانده و یا بین کوچه هاست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

غروب غم انگيز آفتاب




آن شب فاطمه درخواب دید فرشتگان بال در بال پرواز می کردند
آنچنان که آسمان را به تمامی می پوشاندند...

دو فرشته پیش رو آمدند ، سلام کردند و مرا
روی بال های خود سوار کرده و به آسمان بردند.

ناگهان بوی بهشت به مشامم رسید. فرشتگان صف در صف
ایستاده بودند و ورود مرا انتظار می کشیدند .

اول خنده ای بسان بازشدن
گلی و بعد هم با هم گفتند:

خوش آمدی ای هدف آفرینش بهشت و ای فرزند
" لَوْ لاکَ لَما خَلَقْتُ الاَ فْلاک . "

فرشتگان مرا بالاتر بردند ، قصرهای بی انتها،
لباس های بی همانند، آنچه چشم از حیرت خیره می ماند ،

و بعد نهرهای آبی سفیدتر از شیر و خوشبوتر
از عطر وبعد قصری ، و چه قصری!

گفتم اینجا کجاست؟ این چیست؟
از آن کیست؟ گفتند اینجا فردوس اعلی است.

برترین و بالاترین مرتبه بهشت است.
منزل و مسکن تو و پدرت و پیامبران همراه پدرت
و هر که خدا با اوست اینجاست.

و این نهرکوثراست.
پدرم که بر سریری تکیه زده بود مرا دید
از جا برخاست در آغوشم گرفت و میان
دو چشمانم را بوسه زد. و فرمود:

اینجا جایگاه تو ، شوی تو ،
و فرزندان و دوستداران توست.

بیا دخترم که سخت مشتاق توأم.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

غروب غم انگيز آفتاب




آن شب فاطمه درخواب دید فرشتگان بال در بال پرواز می کردند
آنچنان که آسمان را به تمامی می پوشاندند...

دو فرشته پیش رو آمدند ، سلام کردند و مرا
روی بال های خود سوار کرده و به آسمان بردند.

ناگهان بوی بهشت به مشامم رسید. فرشتگان صف در صف
ایستاده بودند و ورود مرا انتظار می کشیدند .

اول خنده ای بسان بازشدن
گلی و بعد هم با هم گفتند:

خوش آمدی ای هدف آفرینش بهشت و ای فرزند
" لَوْ لاکَ لَما خَلَقْتُ الاَ فْلاک . "

فرشتگان مرا بالاتر بردند ، قصرهای بی انتها،
لباس های بی همانند، آنچه چشم از حیرت خیره می ماند ،

و بعد نهرهای آبی سفیدتر از شیر و خوشبوتر
از عطر وبعد قصری ، و چه قصری!

گفتم اینجا کجاست؟ این چیست؟
از آن کیست؟ گفتند اینجا فردوس اعلی است.

برترین و بالاترین مرتبه بهشت است.
منزل و مسکن تو و پدرت و پیامبران همراه پدرت
و هر که خدا با اوست اینجاست.

و این نهرکوثراست.
پدرم که بر سریری تکیه زده بود مرا دید
از جا برخاست در آغوشم گرفت و میان
دو چشمانم را بوسه زد. و فرمود:

اینجا جایگاه تو ، شوی تو ،
و فرزندان و دوستداران توست.

بیا دخترم که سخت مشتاق توأم.