نارگيل با نام علمي (Coeos nucifera) گياهي است كه در حدود سه هزار سال پيش در جنوب آسيا كشت مي شد و در حال حاضر به صورت درخت نارگيل در تمام مناطق استوايي وجود دارد. مردم اقيانوس آرام از تمام قسمت هاي اين درخت استفاده کرده و آن را به عنوان يك غذاي اصلي مصرف مي كنند.
به گزارش سرويس بهداشت ودرمان خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) منطقه علوم پزشکي تهران، ميوه نارگيل كروي شكل بوده، قسمت خارجي آن ضخيم و سفت و متشكل از الياف نباتي و داخل آن صاف و سخت است. درخت آن در هر سال حدود پنجاه عدد نارگيل مي دهد که پيش از رسيدن، مقدار بيشتري شير دارد ولي به تدريج مقدار آن کاهش مي يابد.
گوشت اين ميوه داراي آنزيم هاي مختلف انورتين، اكسيداز و كاتالاز است و در شير آن اسيدهاي آمينه مختلف وجود دارد. گوشت سفيد نارگيل از نظر طب قديم ايران گرم و خشك بوده و شير آن كمي گرم و مرطوب است.
نارگيل به دليل داشتن چربي زياد و مواد مغذي، چاق كننده است و حرارت داخلي بدن را افزايش مي دهد. همچنين براي خوشبو كردن دهان، درمان ضعف كبد، افزايش ادرار، رفع درد مثانه، سنگ کليه، کمردرد، معالجه پوستي و مداواي زخم هاي بدن مفيد است.
ريشه درخت نارگيل براي ناراحتي هاي كبدي مانند يرقان مفيد است و دم كرده آن اسهال خوني را برطرف مي سازد. شير اين ميوه ضد سم است و براي برطرف كردن آب آوردگي از آن استفاده مي شود.
روغن نارگيل كه از تقطير گوشت سفيد آن به دست مي آيد حافظه و هوش را تقويت مي كند. نارگيل ديرهضم بوده و در بدن توليد خلط مي كند؛ بنابراين بهتر است با شكر مصرف شود.
اين ميوه به دليل گرم بودن، ممكن است در گرم مزاجان اشكالاتي ايجاد كند، به همين دليل اين گونه افراد بايد آن را با ميوه هاي ترش، ليمو و يا هندوانه مصرف کنند. استفاده از آن براي سردمزاجان و سالمندان بسيار مفيد است و اشكالي ايجاد نمي كند