« آداب مـهـمـــانـی رفـتـــن و مـهـمـــانی دادن در اســـلام »
حضرت رسول صلیاللهعلیهوآلهوسلم میفرمایند:
«هرگاه خداوند بخواهد خير و خوبي به جمعيتي برساند، هديهاي به سوي آنان ميفرستد.
سؤال شد منظور از هديه چيست؟ فرمودند آن هديه، مهمان است كه با روزي خود وارد ميشود و هنگام رفتن،
گناهان آن خانواده را به همراه ميبرد».
ایام نوروز، روزهای نو شدن سال است و قرین با دید و بازدید. مهمانی رفتن و میزبانی کردن، معنای باستانی نوروز است؛ رسمی که دین نیز مؤید آن است و بر آن سفارش دارد.
دیدن اقوام و دوستان و گذراندن لحظاتی با ایشان و درکنارشان، اگر دوستانه باشد و بیریا، از بهترین لحظات زندگی است؛ اوقاتی که میتوان از دغدغه کار و اضطراب مشکلات و... دور بود. این رسم اسلامی و ایرانی، چند سالی است که دیگر به شیرینی گذشته نیست و امروز و در زندگی پرهیاهوی ما، این لذتهای ساده هم با اشتباهات و رسومات غلطی که خودمان به آنها دامن زدهایم، آهستهآهسته، کمرنگ و کمرنگتر شده و حتی شاید موجب ناراحتی و سختی برای باشد.
اشتباهات ما در مهمانداری و مهماننوازی، این اتفاق قشنگ و دورهمبودنهای خاطرهانگیز را به دلهرهآورترین برخوردها تبدیل کرده است. اتفاقی که برخلاف ذات نوروز و مهمانی رفتن و مهمانی دادن است. ازاینرو، مروری کوتاه و مختصر، بر دستورات و سفارشات اسلام در زمینه میزبانی، میتواند به ما بگوید که چه باید کرد و چگونه باید بود؛ تا هم خداپسندانه رفتار کرد و هم راحت بود و هم مهماننواز.