مثل ها و پندها

[یوسف رضا]

** قیامت و بروز آثار گناه **
طفل در رحم :
بسیاری از امراض، ممکن است در رحم به انسان وارد شود، ولی در آنجا درد و عذابی برای او ندارد، بلکه پس از تولد است که رنج و عذاب آن مرض به سراغ انسان می آید و باعث درد و اندوه می شود. چرا؟ چون مثلاً پای این جنین نقص و عیبی دارد، یا دستگاه گوارش او ناقص و معیوب است. اما از آن روی که در رحم به آنها احتیاجی ندارد و نمی خواهد مورد استفاده قرار دهد، متوجه مرض و نقص و عذابشان نمی شود. ولی وقتی متولد می شود و می خواهد در این دنیا با پای خود راه برود و با جهاز هاضمه خود، عمل گوارش غذا را انجام دهد، تازه با رنج نقص خود آشنا می شود و عذاب آن نقص و مرض را احساس می کند. به عبارت دیگر، وقوع بیماری در یک زمان و بروز درد و رنج آن، در زمانی دیگر رخ می دهد؛ یا بهتر است بگویم در این مورد، ریشه ی بیماری، درد ندارد، اما آثارش درد دارد.
در مورد تشابه این وضع با مسئله معاد هم باید گفت، آنچه از نقص و ضعف وکمبود یعنی گناه، فتنه، فساد، ظلم و جور نسبت به دیگران در این دنیا از انسان سر می زند، مشابه همان امراضی است که در رحم به سراغ انسان می آید، اما حاصل و آثارش در آن دنیا در مرحله معاداست که احساس می شود و انسان را عذاب می دهد .