پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) یکی از بارزترین رخدادهای قرن بیستم
به شمار می رود. انقلابی که در ابعاد گوناگون، منشاء پیامدهای بنیانی و شگرفی در سطح جهان
گردید و علاوه بر آن که به انسان ها کرامت، به مسلمانان شوکت و به مؤ منان عزّت و عظمت بخشید،
در ایران بر منافع بیگانگان خط بطلان کشید.
بی گمان، ویژگی ضد استعماری این انقلاب عظیم، راه هرگونه سوء استفاده بیگانگان از منافع ملی را
سدّ کرد و عزم دشمنان را در از بین بردن اهداف ضد استعماری نظام اسلامی دوچندان نمود. طرح نقشه های
جدید در جهت دست یازی به خاک، هویت، فرهنگ و منافع ملت، در دستور کار دشمنان قرار گرفت.
در این میان، نقش رهبر ی در شناخت دشمن و شگردهایش از عوامل اصلی پیروزی و تداوم انقلاب اسلامی
به شمار می رود. امروز نیز تبیین دیدگاه های رهبری در جهت آگاهی مردم و نسل جوان و خنثی سازی
توطئه های جدید دشمن بسیار مهم و مؤثر خواهد بود.
برای تصمیم گیری و چگونگی واکنش در برابر دشمن باید ابتدا او راشناخت، به اهدافش پی برد و روش های
او را در ضربه زدن و رسیدن به اهدافش بازشناخت همچنان که باید نقاط ضعف و قوت او را مورد مطالعه قرار
داد. به مجموع این کارها دشمن شناسی گویند. اگر شناسایی دشمن خوب انجام نگیرد آثار منفی آن در
مراحل تصمیم گیری و برخورد، خود را نشان می دهد.
مقام معظم رهبری ضمن تاءیید دشمن شناسی، به عنوان یک وظیفه مستمر می فرماید:« ملت ایران به
همان نسبت که دشمن، روشهای خود را در توطئه علیه ایران اسلامی پیچیده تر می کند، باید بر هوشیاری
و آگاهی خود بیفزایند و با آمادگی معنوی، فکری، سیاسی و حفظ وحدت و اتصال و ارتباط با یکدیگر، چهره
دشمن را در هر لباسی که هست، شناسایی کند.» [1]
بدیهی است برای برنامه ریزی و تعیین و تدوین سیاست دفاعی در جهت صیانت از کیان نظام اسلامی،
شناسایی دشمن و تهدیدهایی که از ناحیه او موجودیت ملّی و دینی ما را تهدید می کند، امری واجب است.
به طور کلی در مورد دشمنان، دو نظریه وجود دارد: نظریه توطئه و نظریه توهم توطئه.