ياجوج و ماجوج
يأجوح و مأجوج، همان مغول و تاتار و ديگر اقوامى بودند كه در قسمتهاى شمالى آسيا به صورت
بيابان گردى زندگى مىكردهاند. اين دو كلمه به زبان چينى «منگوك و يا منچوك» است، كه در زبان
عربى و عربى يأجوج و مأجوج خوانده شده است. در ترجمههاى يونانى نيز به «گوگ و مأگوك» برگردانده
شده است.
كلمه منغول و مغول نيز برگرفته شده از همان مأجوج است. اين اقوام در برههاى از تاريخ از لاك خود بيرون
آمده و تقريا تمام قسمتهاى متمدن زمين - از قبيل چين، ايران،روم و ديگر بلاد را - در نور ديدند و بيشتر آثار
تمدن را نابود كرده و قتل و غارت بىاندازهاى به راه انداختند. البته پس از چندى در داخل ملل ديگر هضم
شده و رو به اضمحلال رفتند. البته اكنون نيز نژاد مغول و تاتار، در آسياى مركزىوجود دارند.
در قرآن مجيد در دو سوره از ياجوج و ماجوج سخن به ميان آمده، يكى در آيات مورد بحث و ديگر در سوره
انبياء آيه 96.
آيات قرآن به خوبى گواهى مىدهد كه اين دو نام متعلق به دو قبيله وحشى خونخوار بوده است كه مزاحمت
شديدى براى ساكنان اطراف مركز سكونت خود داشتهاند.
در تورات در كتاب حزقيل فصل سى و هشتم و فصل سى و نهم، و در كتاب رؤياى يوحنا فصل بيستم از آنها
به عنوان گوگ و ماگوگ ياد شده است كه معرب آن ياجوج و ماجوج میباشد.
به گفته مفسر بزرگ، علامه طباطبائى در الميزان از مجموع گفتههاى تورات استفاده مىشود كه ماجوج
يا ياجوج و ماجوج، گروه يا گروههاى بزرگى بودند كه در دوردستترين نقطه شمال آسيا زندگى داشتند مردمى
جنگجو و غارتگر بودند .( الميزان جلد 13 صفحه 411 )
بعضى معتقدند اين دو كلمه عبرى است، ولى در اصل از زبان يونانى به عبرى منتقل شده است و در زبان
يونانى گاگ و ماگاگ تلفظ مىشده كه در ساير لغات اروپايى نيز به همين صورت انتقال يافته است.
دلائل فراوانى از تاريخ در دست است كه در منطقه شمال شرقى زمين در نواحى مغولستان در زمانهاى
گذشته گويى چشمه جوشانى از انسان وجود داشته، مردم اين منطقه به سرعت زاد و ولد مىكردند، و پس
از كثرت و فزونى به سمت شرق، يا جنوب سرازير مىشدند، و همچون سيل روانى اين سرزمينها را زير
پوشش خود قرار مىدادند، و تدريجا در آنجا ساكن میگشتند.
براى حركت سيلآساى اين اقوام، دورانهاى مختلفى در تاريخ آمده است
نقل قول
