مفضل مي گويد که از مولايم حضرت صادق عليه السلام شنيدم که فرمودند: خداوند به حضرت موسي عليه السلام فرمود: يا ابن عمران ، کذب من زعم أنه يحبني فاذا جنه الليل نام عني ، أليس کل محب يحب خلوه حبيبه ؟ ها أنا ذا يابن عمران ، مطلع علي أحبائي اذا جهنم الليل حولت أبصارهم في قلوبهم ، و مثلت عقوبتي بين أعينهم ، يخاطبوني عن المشاهده ، و يکلموني عن الحضور . يا ابن عمران ، هب لي من قلبک الخشوع ، و من بدنک الخضوع ، و من عينيک الدموع في ظلم الليل ، و ادعني فانک تجدني قريبا مجيبا ؛ (1)
اي پسر عمران ! دروغ مي گويد آن کس که گمان مي کند مرا دوست دارد ، در حالي که چون شب فرا رسيد از من چشم مي پوشد و به خواب مي رود ، آيا نه اين است که هر عاشقي خلوت با معشوق را دوست دارد ؟ هان اي پسر عمران ! اين منم که بر دوستانم مطلع هستم . چون شب شود چشم دلشان باز شده و عذاب من در مقابل ديدگانشان مجسم مي شود و مانند کساني که مرا با چشم مي بينند با من صحبت مي کنند و رخ به رخ به گفت و گو مي نشينند . اي پسر عمران ! در دل شب هاي تار از دلت خشوع و از تنت خضوع و از چشمانت قطرات اشک نثار من کن و مرا بخوان که مرا به خود نزديک و اجابت کننده ي دعوتت خواهي يافت .