ویژه نامه روز عرفه * روز بازگشت عارفانه *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

彡♥♥♥ روز بازگشت عارفانه ♥♥♥彡

彡♥♥♥ ویژه نامه روز عرفه ♥♥♥彡

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عرفه وداع انتظار

عرفه، یادواره ای از اشک های چشم به راهی نیز هست.
صفحات پر تأمل امروز،دل ها را به تمنای وصال آن یگانه می کشاند.

امروز در عرفات، حضور موعود(عج) رونق صفا است.
و ما این سو با اشتیاقی پر رنگ،آرزوی آن یار و دیار را داریم.

این سو به شیوه محفل جمعه های پر ندبه نشسته ایم
و با کلمات ذی الحجه در خیمه های تنهایی خویش، بهار بهار
از فراق آخرین ذخیره خدا می گرییم.

اللهم عجل لولیک الفرج

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

روز عرفه روزی است بسیار ارجمند و ویژه دعا و نیایش.
در روایات بسیار سفارش شده که انسان در روز عرفه در کربلا
و در کنار قبر امام حسین علیه السلام باشد.

امام صادق علیه السلام می‎فرماید:

"در روز عرفه خداوند نخست بر زائران مزار حسین علیه السلام جلوه می‎کند،
نیازهایشان را برمی‎آورد، گناهانشان را می‎بخشاید
و ... و سپس بر گردآمدگان عرفات جلوه می‎نماید."

می‎گویند در حج واجب چون حتما" امام زمان در حج حضور دارند
خیلی از حجاج اگر چشم بصیرت داشته باشند حضرت را می‎بینند.
ولی آقا ما که لیاقت نداریم به سفر حج مشرف بشیم
تا شاید در صحرای عرفات خاک زیر پایتان باشیم
و از انفاس پر ثمرتان بهره‎مند شویم .

مولا ما که لیاقت نداریم درحرم امامان حضرت حسین علیه السلام باشیم،
در کنار ضریح شش گوشه ارباب،
در کنار گودال قتلگاه باشیم و دعای عرفات بخوانیم.

ولی از همین راه دور تو را صدا می‎زنم،
می‎دانم که می‎شنوی، می‎دانم که مرا می‎بینی،
می‎دانم وقتی گناه می‎کنم از من رو برمی‎گردونی تا مرا نبینی ... .

ولی من یک دلخوشی دارم، من شیعه هستم و شما اهل کرامت
اگر اسمی از مولا علی ببرم حتما" برمی‎گردید و منو نگاه می‎کنید ... .

می‎خواهم در ابری‎ترین لحظه‎ها فریاد بزنم
و از باران عرفه سیراب شوم.
دوباره کبوترهای دل با خاک عرفات تیمم می‎کنند.

نمی‎دانم هرچه هست من زائر کوی حسینم،
می‎خواهم با زمزمه‎های حسینی در صحرای عرفات،
مُحرم درگاه خدا شوم .

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آمـده ام بـه درگـهت تـضـرع و دعـا کـنـم

ز سوز دل بخوانمت شور و نوا به پا کنم

هزار بار و بيشتر توبه اگر شکسته ام

آمده ام بـار دگـر بـه تـوبـه ام وفـا کـنم

يـک شـب اگـر نيامـدم به درگـهت بـهر نياز

کنون به گريه خوانمت به مثل ني، نوا کنم

خشم اگر نموده اي ز کرده هاي زشت من

بـه آه و نـالـه آمـدم تـا کـه تـو را رضـا کـنـم

فقير و زار و خسته ام حقير و دلشکسته ام

تـو هـم اگـر بـرانيـم، کـجـا روم چـه هـا کـنم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فعالیتهای فرهنگی وهنری,ادبی وصوتی وتصویری

	همسفر با زائران دیار یار{ویژه نامه روز عرفه } سال 94-92
	عرفات میعادگاه عاشقان{ ویژه نامه روز عرفه}سال 91
	عرفه روزاشک واستغفار،عشق و دلباختگی (سال 90)
	عرفه روز نيايش و بندگي ( ویژه نامه سال 89 )
	(کلیپهای صوتی مناجات و دعا ویژه روز عرفه)
	آلبوم تصاویر ویژه روز عرفه

مقالات و سایر مطالب مرتبط

	دعاي امام سجاد در روز عرفه (دعاي47 صحيفه سجاديه)
	صحراى عرفات كلاس شناخت و خودسازى امام حسین‏ (ع)
	(.... فرصت های طلایی برای بخشش گناهان ....)
	آیا دعای عرفه از امام حسین (ع) است؟
	دعاي عرفه و شاخه هاي علوم پزشكي
	محتوای عرفانی دعای روحبخش عرفه
	عرفه فرصتی برای بندگی عاشقانه
	...راز وقوف در عرفات...
	.اعمال شب و روز عرفه.
	...سرزمین عرفات...
	...آداب دعا کردن...

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ای خدای عرفات



«ای خدای بیت الله!
چشم ما را از سنگ و خاک بگیر و به
جمال صاحب خانه روشن کن!

ای خدای کعبه!
ما را از خودمان تهی و آکنده از حضور خود کن!

ای خدای خانه ‍!
به زائرانی که بر در خانه ات آویخته اند
بگو که: ای خدای مکه! کی می شود که میزبان حقیقی خانه ظهور کند.

ای خدای مقام ابراهیم!
دستیابی به مقام ابراهیم کار آسانی نیست.

حرفی از الفبای رفاقت ابراهیم را به ما بیاموز
و جرعه ای از جسارت ابراهیمی را در جانمان بریز.

ای خدای احرام!
توفیق ده که لباس اخلاق خویش را
از تن فرو بریزیم و احرام اخلاق تو را بر تن کنیم.

کاش می شد که هرگز لباس خویش را باز نپوشیم.
کاش می شد همیشه محرم باشیم!

ای خدای صفا و مروه!
همه عمر، سعی میان خوف و رجا را ارزانی بدار!

ای خدای زمزم!
خواستن را به ما بیاموز و چشمه معرفت
را از کویر وجودمان، زلال و لاینقطع بجوشان!

ای خدای محمد!
ننگ جهالت و جاهلیت را از دامان
اسلام و مسلمانان پاک گردان!

ای خدای عرفات!
آدمی اگر حد خویش بشناسداز مصایب دهر مصون می ماند.
ما را شناسای حد خویش قرار ده!

ای خدای طواف!
طواف بی امام، به گشتن به دور خویش می ماند؛
شرک و گمراهی است، چشم ما را در طواف،
به محبوب و مقتدایمان روشن کن!

ای خدای لبیک!
نیاید آن روزی که ما تو را بخوانیم و پاسخی نشنویم
و رو به سوی توم آریم و روی باز تو را نبینیم.

ای خدای هاجر!
عشق و اعتماد و یقین به خودت را در ما تقویت کن
تا دست تلاش و پای رفتنمان در مسیر تو فرونماند.

ای خدای مدینه!
احساس غربت و مظلومیت شیعه را در مدینه
به ظهور فرزند مدینه التیام بخش!

ای خدای حج!
آن که از محضر کریم تو دست خالی باز گردد،
دچار غبنی عظیم شده است.

ما را مستحق ملامت ملایک مساز

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

اگرچه دیر...؛ ولى آمدیم

چه قدر شیرین است ساعت ها در بر دوست نشستن
و زمزمه «الهى الهى» بر لب داشتن؛ ساعت ها بر کرانه اقیانوس
معرفت دعاى عرفه نشستن و پاى در خنکاى آب زلالش شستن!

چه قدر زیباست بازگشت همگانى بندگان فرارى به
آغوش مهربان خدایى که همه را خواهد پذیرفت؛

مگر نه آنکه خود فرموده:
«اگر روى گردانان از من شدت شوق مرا به بازگشت شان
مى دانستند، از نهایت شعف جان مى دادند»؟!

الهى! این کهکشان بى نهایت رحمت تو و این
بندگان کوچک شرمسار؛

شاید دیر آمده ایم، ولى آمده ایم.

به زلال اشک هاى جارى بندگان صالحت در صحراى
عرفات قسم، ما دور افتادگان از حریم عشق و عرفان را بپذیر!

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

خدایا ...

خدايا، مرا راهي ده كه فقط به در خانه ي تو توانم آمد .
دستي ، كه فقط در خانه تو توانم كوفت .
خدايا، من را چشمي ده كه فقط گريان تو باشد وسينه اي كه فقط سوزان تو .
به من نگاهي ده كه جز رو ي تو نتوانم ديد .
وگوشي كه جز صداي تو نتواند شنيدخودت را معشوقترين من قرار ده .
مرا عاشقترين خويش...
مبادا دل من اسیر کوی دیگری شود وپیشانی محبت من بر خاک دیگری بساید.
خدايا مرغ دلم كه در دام توست، مبادا كه ياد آشيان دیگری کند.

خدایا...

نكند كه روي از من بتابي ونشود كه نگاه حيران مرا منتظر بگذاری

ای پاسخ دهنده و اي اجابت كننده

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

امروز، به عرفاتی که در «من»، قد کشیده است،
با تمام دلم قدم می‏گذارم!

فرصتی دست داده، تا خود، این مدّعی عنوان خلیفه اللّهی
را، به پای میز محاکمه بکشانم.

باید لحظه‏ های خطا کارم را، بی‏ هیچ تعارفی، به قضاوت بنشینم!
گذشته‏ ی اندوهگینم را عارفانه بنگرم و صادقانه به اعتراف برخیزم.

فردا دیر است! امروز، باید خودم را بشناسم!
بدانم کیستم و کجای عالم ایستاده ‏ام؟!

ای روح خسته و آشفته‏ی من!
شتاب کن! بلندتر قدم بردار!
دیار معرفت، نزدیک است و من، بوی خوش «عرفه» را می‏شنوم!

امروز، می‏خواهم غل و زنجیر اسارت از پایت، بگشایم
و یوق بندگی «تن»، از گردنت بردارم!

می‏خواهم به بال‏های همیشه بسته ‏ات،
وسعت پرواز ببخشم! ... با من بیا!

تو را به سرزمینی می‏برم که تمام سروهایش، از بار تعلّق آزادند!
به دیاری که زیر «چرخ کبودش»، تمام «همّت‏ها» رنگ «او» را
دارند و دل‏ها، «هروله‏ی» قُرب و اشک‏ها، طعم
نیاز و سرها، همه سودای بندگی‏اش را!

تو را به سرزمینِ کشف و شهود می‏برم؛
تاعظمتِ گشمده ‏ات را بیابی و وسعتِ بی‏نهایتت را به تماشا بنشینی!

فردا دیر است! همین امروز، باید دنیای درونم را بشناسم
و سرگردانی‏ام را به مقصد برسانم!

راه سخت و طولانی است و من، توشه‏ ای جز حسرت و گناه، به
همراه ندارم! باید تا قلّه‏ی «ندامت» صعود کنم و گردنه‏ های
وحشتناک «جهل و هوی» را دور بزنم.

باید از آهِ جانسوز توبه، آتش‏فشان خاموشِ وجدانم را شعله ‏ور سازم.
باید از برهوت «منیّت‏ها» عبور کنم و دریا دریا
گناهم را پشت سر بگذارم!

آه، چه راهِ دشواری را پیش رو دارم!
باید امروز در عرفاتِ وجودم جاری شوم و از رایحه ‏ی
دل‏انگیزِ «دعا»، مست و سرشار.

امروز، وسعتِ بی‏نهایت خدا را، به رُخ خود خواهم کشید!
باید امروز، ساکنان عرش و ملکوت، با فریاد «اَنْتَ الّذی»های
من، هم‏آوا شوند و از اعتراف «انا الّذی»،هایم، به شِکوه، آیند!

امروز، صحرای عرفاتِ وجودم را، به بهشتِ دل انگیزی
از «عرفه» مبدّل خواهم ساخت و هم‏زمان با هبوط «منیّت‏ها»، لحظه‏ ی قشنگِ
تولّد «آدمیّتم» را جشن خواهم گرفت.

خدیجه پنجی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

وقتی این لباس های سپید که تجلی سَرسِپردگیست،
روحت را می پوشاند ؛لبّیک روی لبت می نشیند و حس کشنده ی انتظار،
چشمهایت را سرخ می کند...دست خودت نیست!

این قافله، چشم به راه ساربانیست که وقتی بیاید،
خورشید به پایش می افتد؛ ما که هیچ.
خدا هیچ قافله ای را بی ساربان نگذارد.

ای همه کس!
دلتنگیم؛ دلتنگ روزی که تکیه بر این دیوار چهارگوش
قشنگ می زنی وصدای آمدنت
همه ی خواب های جهان را بیدار می کند...