خون خدا
خون حسین نه بر خاک که بر آسمان پاشیده شد.
مگر سرخی شفق گواه این حقیقت نیست؟
عاشورا حرکتی آگاهانه در راه رهایی است.
تنها راه نپوسیدن، فوران فریادهای فرو خفته
نَفَس هایی است که در گلو خفه شده اند.
کربلا، آزمون دادخواهی و عدالت گستری است و این حسین است
که در برابر دنیای همه یزیدها ایستاده است.
مردمی که همه چیز را در دنیا می بینند و به آب و نانی، ایمان
می فروشند، برایشان چه تفاوت می کند که حسین بر مسند
حکومت باشد یا یزید؟ که یزید حتی بیشتر به کار اینان می آید.
حسین آمده تا زمینه حیات طیبه را در زمین خشکیده انسانیت
فراهم آورد و بارانی باشد بر کویر دل های سوخته.
حسین آمده؛
با مرگی زندگی آفرین، تا آدمی امکان پاک زیستن را بیابد.
حسین آمده تا دیوارهای بردگی یزید را فرو ریزد و
پنجره ای بگشاید به آسمان بندگی خدا تا پلی بزند به آبی بی کران عشق.
کربلا را با غبار کهنگی چه کار؟
که عاشورا آیینه زار جلوه جلال و جمال خداست.
حاصل هر چار فصل سرو، بهار است
نشئه آزادگی خمار ندارد
کربلا، یک تکه از جغرافیای زمین, و عاشورا، یک گوشه
از گذشت زمان نیست تا در اوراق تاریخ گم شود و هر از
چند گاهی دستی آن را ورق بزند یا شاعری آن را بسراید
یا مرثیه خوانی آن را به عزا بنشیند؛
کربلا، نماد همه تاریخ, و عاشورا، آرزوی همه زمان هاست.
نمی دانم چرا محرم مرا به خود می خواند؟!
گویا فریادی که حسین بر سر همه تاریخ کشیده است، در
گوشم طنین انداز می شود و چونان زلزله ای، زیر و رویم می کند.
نه تنها من که همه هستی، مخاطب فریاد خاموش شدنی اوست؛
فریادی که هنوز گوش ها را می نوازد و دل ها را می لرزاند.
محرم، ماه عزا نیست؛
ماه حماسه است؛
ماه فریاد و اعتراض است و اینک همان پرچم سرخی
که از آدم, دست به دست به حسین سپرده شده است، می رود تا
در سرزمین طف به خون بنشیند، ثمر دهد و عالمی دیگر بسازد.
نمی دانم چرا هرچه از کربلا و حسین می گویم و
می نویسم و می خوانم، تازگی دارد و غبار زمان بر آن نمی نشیند.
چه رازی در این خون نهفته است که از تپش نمی افتد؟
یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب
کز هر زبان که می شنوم نامکرر است
علی خیری
نقل قول
عاشـوراي حسيني ، سـالروز شهـادت مظلومانه امــام حسين عليه السـلام 
