از عاشورا تا اربعین چه گذشت ؟

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

از عاشورا تا اربعین چه گذشت؟

فرازهايي از زيارت اربعين

از امام صادق عليه‏السلام روايت شده که فرموده‏اند: «در روز اربعين هنگامي که روز بلند شد زيارت مي‏کني و مي‏گويي: سلام بر ولي خدا و حبيب او، سلام بر خليل خدا و بنده نجيب او، سلام بر بنده برگزيده خدا و فرزند برگزيده او، سلام بر حسين مظلوم شهيد، سلام بر آقايي که در ميان امواج بلا گرفتار آمد و کشته اشک روان است.

آن‏گاه امام صادق عليه‏السلام فرمودند: عليه آن حضرت هم دست شدند کساني که دنيا فريبشان داده بود و بهره خود را در ازاي بهايي ناچيز فروختند و آخرت خويش را به قيمت ناچيز حراج کردند. در چاه هوا و هوس فرو رفتند و تو و پيامبرت را به خشم آورده و مطيع بندگان شقي گرديدند؛ امام حسين عليه‏السلام در مقابل آنان تن به ذلت نداد و با آنان با شکيبايي به جهاد پرداخت تا آن گاه که خونش را ريختند و اهل بيتش را به اسارت بردند.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

اولين زائر



از عطيه روايت شده که در روز اربعين، با جابر بن عبداللّه‏ انصاري به زيارت قبر امام حسين عليه‏السلام رفتيم. وقتي به کربلا رسيديم، جابر غسل کرده و بر سر قبر حضرت رفت و گفت: «دست مرا بر قبر گذار.» چون دستش به قبر رسيد بي‏هوش شد و وقتي به هوش آمد سه بار گفت: يا حسين، سپس گفت: «آيا دوست، جواب دوست را نمي‏دهد؟ چگونه جواب مي‏دهي در حالي که سرت را از بدن جدا کرده‏اند.»

و گفت: «سوگند به خدا که ما نيز در آن جا حضور داشتيم.» من گفتم: چگونه؟ در حالي که شمشيري نزديم، و اين گروه مابين سرو بدن‏شان جدايي افتاده و اولادشان اسير شده و [ما...]،

جابر گفت: «از رسول خدا شنيدم که هر که گروهي را دوست دارد، با آنان محشور مي‏شود و هر که عمل مردمي را دوست داشته باشد، در عمل ايشان شريک شود. همانا دوست ايشان به بهشت بازگشت نمايد و دشمن ايشان به دوزخ بازگردد.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

ديدار اهل‏بيت از شهداي کربلا در روز اربعين

سيدبن طاووس در کتاب مقتل خود به نام لهوف آورده است: زماني که اهل‏بيت حضرت سيدالشهداء عليهم‏السلام از شام به مدينه برمي‏گشتند در عراق از کاروان دار خواستند که آن‏ها را از راه کربلا ببرد.

چون به بر تربت پاک امام حسين عليه‏السلام رسيدند، جابر بن عبداللّه‏ را با گروهي از طايفه بني‏هاشم و مرداني از آل پيغمبر صلي‏ الله ‏عليه‏ و‏آله ديدند که به زيارت حضرت آمده ‏اند.

آنان شروع به عزاداري و نوحه سرايي کردند، زنان قبائل عرب نيز که در آن اطراف بودند جمع شده و عزاداري کردند. کاروانيان سپس از آن‏جا به سوي مدينه کوچ کردند.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

اسارت زن مسلمان

از مظلوميت‏هايي که حکايت از نقض آشکار قوانيني است که اسلام به آنها سفارش کرده، اسير گرفتن زن مسلمان است. در حادثه کربلا پس از پايان نبرد، اهل بيت امام حسين را اسير کرده و شهر به شهر گرداندند و در کوفه و شام به نمايش گذاشتند.

اسير گرفتن زن مسلمان از نظر اسلام مردود است چنان که علي عليه ‏السلام در جنگ جمل اسير کردن را روا نشمرد و عايشه را به همراه عده‏اي زن به شهر خودش بازگرداند؛ اما متجاوزان اموي فرزندان پيامبر را مثل اسيران کافر، از کوفه به شام فرستادند و چهره زنان اسير را بر اهالي شهرها نمودند و درنهايت سنگ‏دلي با آنان رفتار کردند.

چنان که حضرت زينب عليهاالسلام هنگام عبور از کنار اجساد شهدا (در اعتراض به اسارت اهل بيت) فرمود:اي محمّد صلي‏الله‏ عليه ‏و‏آله اين دختران تو هستند که به اسارت مي‏روند.

از رسول خدا شنيدم که هر که گروهي را دوست دارد، با آنان محشور مي‏شود.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

اهل بيت، بهترين مبلغان عاشورا

بي‏ترديد، اهل بيت امام حسين عليه‏السلام بهترين مبلغان عاشورا بودند آنان در کربلا حضور داشتند تا پيام عاشورا را به گوش جهانيان برسانند.


اگر آن حضرت، غير از اهل‏بيت، افرادي ديگر را به عنوان مبلغ قرار مي‏دادند، يقينا آنان نيز مثل ديگر ياران آن حضرت به شهادت مي‏رسيدند؛ زيرا موقعيت به گونه‏اي بود که به چنين افرادي پس از شهادت امام حسين عليه‏السلام و يارانش و اسارات اهل بيت، اجازه و امکان تبليغ نمي‏دادند.

همچنين هيچ مبلغي قادر نبود همانند اهل بيت به خصوص امام سجاد عليه‏السلام و زينب کبري عليهاالسلام با کلام آتشين و خطبه‏هاي گويا، مردم را تحت تأثير قرار دهد.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

تبليغات اهل بيت در کوفه

دشمن، پس از شهادت امام حسين عليه‏السلام ، اهل‏بيت را به همراه سرهاي شهدا به کوفه برد. حضرت زينب عليهاالسلام در سخناني پرشور مردم کوفه را به سختي سرزنش کرده، و امام حسين و يارانش را معرفي کردند؛ چون در اثر تبليغات گسترده يزديان، عده زيادي نمي‏دانستد علل قيام امام چه بوده است.

همچنين دشمن درصدد تحريف واقعيت‏هاي قيام حضرت بود. اما حضرت زينب با سخنان کوبنده، از اين تحريفات جلوگيري کرد. چنان که وقتي اسيران را به کاخ ابن‏زياد بردند او خطاب به حضرت زينب گفت: «آيا ديدي خدا با برادرت چه کرد؟»

زينب عليهاالسلام پاسخ داد: من از خدا درباره برادرم جز خوبي نديدم. آن‏ها به راهي رفتند که خدا مي‏خواست. آنان با شهادت به افتخاري که خواستند رسيدند؛ اما تو پسر ابن زياد! خود را آماده کن که خدا بين تو و آنان حکم خواهد کرد.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

پيام ‏آوران قيام کربلا

هر قيام و نهضتي از دو بخش مبارزات و قيام مسلحانه يا غيرمسلحانه و از بخش رساندن پيام آن انقلاب و بيان آرمان‏ها و اهداف تشکيل مي‏شود.

در بررسي قيام امام حسين عليه‏السلام اين دو بخش کاملاً محسوس است، روز عاشورا مظهرِ، بخش خون و شهادت و ايثار بود و بخش ديگر آن بعد از عاشورا و پرچمدار آن امام سجاد عليه‏السلام و زينب عليهاالسلام بودند که پيام انقلاب و شهادت سرخ آن حضرت را به اطلاع مردم رساندند.

بي‏شک اگر بازماندگان حضرت نبودند دشمنان اسلام با تبليغات گسترده خود قيام آن حضرت را در طول تاريخ لوث مي‏کردند.

بازماندگان حضرت سيدالشهداء در دروان اسارت با افشاگري‏هاي آگاهانه اجازه چنين تحريف و خيانتي را به دشمنان امام حسين عليه‏السلام ندادند.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

جنگ تبليغاتي

بعد از واقعه عاشورا بازماندگان خاندان پيامبر از فرصت ديدار با مردم که به دليل اسارت و از اين شهر به آن شهر رفتن به دست آوردند، به بهترين وجه بهره برداري کردند. آن‏ها با استفاده از اين فرصت، حقيقت قيام امام حسين عليه‏السلام را به تصوير کشيدند و جنايت‏هاي عمال اموي را برملا کردند.

اسرا به ويژه حضرت زينب عليهاالسلام و امام سجاد عليه‏السلام اولين تعقيب کننده راه و هدف حسين عليه‏السلام و فرمانده جنگ سرد و تبليغاتي برضد حکومت اموي بودند. در پرتو همين افشاگري‏ها بود که انقلاب حسيني در دل همه مردم شکوفا شد و موج تنفر از حکومت اموي به وجود آمد تا جايي که بستگان يزيد هم به لرزه و گريه افتادند، و همان يزدي که با ديدن اسرا خرسندي مي‏کرد ناچار شد براي انحراف افکار عمومي ابن زياد را مقصر قلمداد کند.

قيام امام حسين عليه‏السلام ظاهرا قيام عليه حکومت فاسد يزيد است، اما در باطن قيامي براي ارزش‏هاي اسلامي است

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

توقف در کربلا

يزيديان در هنگام حرکت به سوي کوفه به اهل بيت امام حسين عليه‏السلام اجازه عزاداري نداده بودند؛ از اين رو خاندان داغديده رسالت، پس از ورود به کربلا براي شهيدان خود به عزاداري پرداختند.

سيدبن طاووس در کتاب مقتل خود به نام لهوف مي‏گويد: «کاروانيان مجلس عزا به پا داشتند و تا سه روز بدين منوال سپري شد.»

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

حرکت از کربلا

وقتي کاروان شام به کربلا رسيد، اهل بيت امام حسين عليه‏السلام به گونه‏اي جانسوز به عزداري پرداختند، امام سجاد عليه‏السلام وقتي که اوضاع را چنين ديدند، دانستند که اگر زنان و کودکان در کنار اين قبور مطهر بمانند، خود را در اثر شيون و زاري هلاک مي‏کنند؛ از اين رو فرمان دادند تا بار شتران را ببندند و از کربلا به سوي مدينه حرکت کنند.

چون بارها را بستند و آماده حرکت شدند، حضرت سکينه اهل حرم را براي وداع، با ناله و فرياد به سوي مزار مقدس امام حرکت داد و همگي در اطراف قبر مقدس گرد آمدند. سکينه قبر پدر را در آغوش گرفت و به شدت گريست و اين ابيات را زمزمه کرد:

«اي کربلا! بدني را در تو به امانت گذاشتيم که بدون غسل و کفن مدفون شد.اي کربلا، کسي را به نزد تو يادگار نهاديم، که روح احمد و وصي اوست...».