نکاتی که والدين درباره رفتار با نوجوان بايد بدانند

[*~* مهسا *~*]

نکاتی که والدين درباره رفتار با نوجوان بايد بدانند

دوره سني 10 تا 19 سالگي عموماً با عنوان دوره نوجواني شناخته مي شود. تحول طبيعي يک کودک براي تبديل شدن به يک نوجوان مستلزم تغييرات گوناگوني است.

در اين دوران علاوه بر تغييرات فيزيکي، دگرگوني هاي اجتماعي و رواني فراواني براي نوجوان رخ مي دهد؛ از جمله مهم ترين تغييراتي که در اين مرحله سني روي مي دهد نياز فرد به استقلال است.

در واقع اين استقلال خواهي يک بار در سنين 2 تا 4 سالگي و بار ديگر در دوره نوجواني برجسته مي شود و نشان مي دهد که فرزند شما مسير طبيعي تحولش را طي مي کند.

اما براي آن که نوجوان با اين نياز به صورتي منطقي و متناسب با فرهنگ خود سازگاري پيدا کند زمان لازم است و بزرگ سالان به ويژه والدين نيز بايد با درک اين ويژگي شرايط را براي آن که نوجوان زودتر مهارت هاي لازم را فراگيرد مهيا سازند.

[*~* مهسا *~*]

نوجواني و اين همه تغييرات


علاوه براين، پژوهش ها نشان مي دهد که در سنين نوجواني، تغييرات ساختارهاي مغزي و تفاوت در ترشح هورمون ها، باعث مي شود تا نوجوان تغييرات سريعي از لحاظ خلق و خو داشته باشد و به همين دليل گه گاه بي حوصله تر، حساس تر و يا تندخوتر رفتار کند.

اين خصوصيات دوران نوجواني و تلاش مداوم فرزندتان در شکل دهي هويت به طور کلي به تغييرات ديگري هم در سطح رفتار او منجر مي شود؛ به عنوان نمونه، او به ديدگاه هاي همسن و سالانش بيشتر اهميت مي دهد و در نتيجه ممکن است تلاش کند تا بيشتر از آن ها تقليد و پيروي کند تا آن که رفتارهايي شبيه به والدين خود داشته باشد.

تمايل به گوشه گيري، حساسيت به انتقاد، تحريک پذيري، نافرماني از بزرگ ترها، گفت و گوي پنهاني، اضطراب و کنجکاوي از ديگر علائمي است که ممکن است با شروع دوران نوجواني گه گاه در نوجوان ديده شود.

[*~* مهسا *~*]

رفتارهايي که بايد اصلاح شود

بنابراين، تاکيد بر دو نکته ضروري است اول آن که بسياري از اين تغييرات بخشي از تحول طبيعي انسان براي انتقال از دوران کودکي به دوران نوجواني است و بخش ديگري از آن نيز به علت رشد توانايي ها در نوجوان است.

با اين حال، پژوهش هاي زيادي نيز تاکيد دارند که رفتارهاي افراطي يا بحران هايي که به جدال دايمي و اصطلاحاً برپايي توفان ميان فرزندان و والدين منجر مي شود بيش از آن که ناشي از ويژگي هاي طبيعي دوران نوجواني باشد از ناآگاهي والدين در رفتار با نوجوان و همچنين دور شدن فرزند از والدين به دليل چالش هايي است که در دوران کودکي به خوبي حل و فصل نشده اند.

در ادامه به برخي راهبردهاي رفتار با نوجوانان اشاره مي شود تا از ميزان و شدت اين مشکلات کاسته شود:

[*~* مهسا *~*]

باب گفت وگو را باز کنيد:

از دوران کودکي تلاش کنيد تا زمينه براي گفت و گوي صميمانه ميان شما و فرزندتان فراهم شود. اين مسئله باعث مي شود تا در دوران نوجواني به جاي آن که فرزندتان با شما جدال کند

پذيرش بيشتري داشته باشد و بتواند مشکلاتش را عنوان کند و از راه گفت و گو به نتايج منطقي تري دست يابد.

[*~* مهسا *~*]

بپذيريد که او ديگر کودک نيست:

بپذيريد که او در مرحله اي قرار دارد که بايد براي ورود به دنياي بزرگ سالي آماده شود؛ بنابراين ديگر همچون يک کودک با او رفتار نکنيد و انتظار نداشته باشيد که او هم مانند دوران کودکي اش شما را در جريان تمامي مسائل مدرسه يا دوستانش قرار دهد و به جاي پرسش و پاسخ مستقيم در زمينه فعاليت ها و روابطش، با او گپ بزنيد و از اين طريق نظارت خود را بر روند کارهايش ادامه دهيد.

[*~* مهسا *~*]

گوش جان فرا دهيد:

گوش دادن ويژگي ديگري است که بايد در خودتان تقويت کنيد. کودک سابق و نوجوان امروز شما نياز دارد مقدماتي را که با آن ها به يک نتيجه دست يافته است بيان کند و نشان دهد که بر اساس چه منطقي رفتار مي کند اين ويژگي ممکن است نيازمند صبر و حوصله فراوان شما براي توجه کردن و شنيدن اين صحبت ها باشد. همچنين نوجوان توجه خاص شما را مي خواهد و تمايل دارد که در آن زمان شما گفته هاي او را حايز اهميت بشماريد و با تمام وجود به سخنانش گوش دهيد.