▒▒▒:::خبرنگار واژه پردازي كه فرمانده سپاه شد:::▒▒▒

[نرگس منتظر]

خبرنگار واژه پردازي كه فرمانده سپاه شد: "غلامحسين افشردي" نگارنده تاريخ 28 ماهه اول جنگ از تجربه‎‎هاي خبرنگاري در روزنامه جمهوري اسلامي براي نوشتن وقايع جنگي استفاده كرده است. اگر روزنامه نگار نبود، نمي‎توانست اين يادداشت‎ها را به اين شكل بنويسد.

بنيانگذار واحد اطلاعات عمليات جنگ، طراح برخي از عملياتهاي بزرگ دفاع مقدس و اثرگذارترين فرد در طراحي و اجراي عمليات فتح خرمشهر، جواني 25 ساله به نام غلامحسين افشردي معروف به حسن باقري است كه همه او را در خط مقدم يك خبرنگار مي شناختند و تنها همرزمانش در قرارگاه گلف مي دانستند كه او يك فرمانده فوق العاده است. حسن باقري روزهاي اول جنگ يعني از مهر ۱۳۵۹ به عنوان خبرنگار روزنامه جمهوري اسلامي و يكي از مسئولان اطلاعات ستاد مركزي سپاه با هدف فعاليت هاي اطلاعاتي وارد خوزستان شد. او اهل قلم بود و با استفاده از ديد جست وجوگر يك خبرنگار و با هدف مأموريت اطلاعاتي و فرماندهي، اطلاعات و عمليات جنگ را بنيان گذاري كرد و در عين حال به ثبت و نگارش وقايع جنگ پرداخت. شهيد حسن باقري ماندن در جبهه را به سفر حج در سال 1361 ترجيح داد و در هنگام شناسايي مواضع دشمن در روز 9 بهمن به ديدار خداي كعبه رهسپار شد. جواني كه حتي در روزهاي اول مسير خرمشهر را نمي دانست اما بعد از مدتي استعداد و نبوغش كشف و در عرض چند ماه فرمانده اطلاعات عمليات منطقه جنوب شد. شهيد باقري با چهره اي نوجوان در ميان فرماندهان بزرگ ارتش به مانند يك ژنرال كهنه كار سخنراني مي كرد و آنچنان پيش بيني هايش درست بود كه گاهي فرماندهان تصور مي كردند كه او يك پيشگوست. شهيد باقري از بدو ورود به خوزستان در مهرماه سال 1359 تا نهم بهمن ماه سال 1361 كه به شهادت رسيد تصويري واضح و روشن از جنگ ارايه كرد. شهيد باقري در اسنادش به خوبي توانسته نقش تمامي مجموعه ها، ارگان ها و افرادي را كه در مقاطع اوليه دفاع مقدس تاثيرگذار بودند، منعكس كند. نقش شهيد حسن باقري در اطلاعات رزمي جبهه وسيع جنوب بر هيچكس پوشيده نيست؛ جبهه اي كه از دهلران تا جزيره آبادان را شامل مي شد. به دليل توجه عمده دشمن به جنوب و استقرار دو سوم نيروهاي بعثي در اين منطقه، يگان هاي متعددي از ارتش و سپاه در جبهه جنوب متمركز بود. براي اثبات توانايي شهيد باقري همين بس كه او توانست فرماندهي گردان تا جانشين فرماندهي نيروي زميني را در طول يك سال و نيم طي كند. اولين فرماندهي خودش را در عمليات فرماندهي كل قوا انجام داد. شهيد باقري به دليل برخورداري از توانمندي فكري و شهامت نظامي در دي ماه 59 به عنوان يكي از معاونان ستاد عمليات جنوب انتخاب شد و در شكست محاصره سوسنگرد، فرماندهي عمليات «امام مهدي(عج)» را پذيرفت و در فتح ارتفاعات «الله اكبر»و «دهلاويه» نقش ارزنده اي ايفا كرد. در عمليات فتح المبين(دوم فروردين سال60) كه به حق آغازي بر پيروزي هاي جبهه ايران بر دشمن بعثي بود و طي آن علاوه بر 15 هزار نفر اسير، خسارات قابل توجهي به ارتش عراق وارد شد، شهيد باقري نشان داد كه فرماندهي بزرگ است. وي پس از پيروزي ايران در عمليات «ثامن الائمه» كه با هدف شكست حصر آبادان انجام گرفت، در عمليات «طريق القدس» فرماندهي اولين قرارگاه مشترك سپاه و ارتش يعني قرارگاه نصر را بر عهده گرفت و پس از عمليات رمضان از سوي فرماندهي كل سپاه به سمت فرماندهي «قرارگاه كربلا» و «جانشين فرماندهي كل» در قرارگاه جنوب منصوب شد. پس از شكل گيري سازمان رزم سپاه و با توجه به توان و تجربه اي كه شهيد باقري داشت به عنوان «جانشين فرماندهي يگان زميني سپاه پاسداران» برگزيده شد و سرانجام پس سال ها مجاهدت در ميدان نبرد و هنگام شناسايي مواضع دشمن در روز 9 بهمن سال 1361 در سن 27 سالگي به شهادت رسيد. شايد بتوان شهيد باقري را نمونه اي از خيل شهداي نوجوان و جواني دانست كه در عصري از تاريخ پر افتخار ايران اسلامي خوش درخشيدند، بسياري از جواناني كه يا دانش آموز، معلم، دانشجو، پزشك، كارگر، كارمند، كاسب، صنعتگر، كشاورز و.... بودند و يا خبرنگاراني كه با وجود كمبود امكانات و شرايط خاص نظامي و امنيتي با تمام توان سعي در ارسال اخبار جبهه ها حتي در اوج درگيري ها داشتند و غريبانه و مظلومانه مانند بسياري از جوانان كشورمان به شهادت رسيدند كه مزار شهداي گمنام در شهرهاي مختلف گواه اين مدعاست؛ شهدايي كه هر كدام داراي استعدادهاي ويژه اي بودند و مي توانستند براي آينده كشور و خانواده خود الگو باشند اما آنها راه خود و وظيفه تاريخي خود را در برهه اي از زمان در دفاع از خاك وطن ديدند تا ملت ايران با تكيه بر اسلام و وحدت كلمه با وجود تمام تهديدات نظامي و اقتصادي و سياسي همچنان پرقدرت پا برجا باشد و اين ما هستيم كه بايد امانتدار شايسته اي براي ميراث شهداي جوانمان باشيم.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

به روز 12 فروردین 1334 ه.ش در شهرضا در خانواده ای مستضعف و متدین بدنیا آمد. او در رحl مادر بود كه پدر و مادرش عازم كربلای معلّی و زیارت قبرسالارشهیدان و دیگر شهدای آن دیار شدند و مادر با تنفس شمیم روحبخش كربلا، عطر عاشورایی را به این امانت الهی دمید.
محمد ابراهیم درسایه محبّت‍ های پدر ومادر پاكدامن، وارسته و مهربانش دوران كودكی را پشت‍سر گذاشت و بعد وارد مدرسه شد. در دوران تحصیلش از هوش واستعداد فوق‍العاده‍ای برخوردار بود و با موفقیت تمام دوران دبستان و دبیرستان را پشت سر گذاشت.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

هنگام فراغت از تحصیل بویژه در تعطیلات تابستانی با كار وتلاش فراوان مخارج شخصی خود را برای تحصیل بدست می‍آورد و از این راه به خانواده زحمتكش خود كمك قابل توجه ای می‍كرد. او با شور ونشاط و مهر و محبت و صمیمیتی كه داشت به محیط گرم خانواده صفا و صمیمیت دیگری می‍بخشید.
پدرش از دوران كودكی او چنین می‍گوید: « هنگامی كه خسته از كار روزانه به خانه برمی‍گشتم، دیدن فرزندم تمامی خستگی‍ها و مرارت‍ها را از وجودم پاك می‍كرد و اگر شبی او را نمی‍دیدم برایم بسیار تلخ و ناگوار بود. »
اشتیاق محمد ابراهیم به قرآن و فراگیری آن باعث می‍شد كه از مادرش با اصرار بخواهد كه به او قرآن یاد بدهد و او را در حفظ سوره‍ ها كمك كند. این علاقه تا حدی بود كه از آغاز رفتن به دبیرستان توانست قرائت كتاب ‍آسمانی قرآن را كاملاً فرا گیرد و برخی از سوره‍ه ای كوچك را نیز حفظ كند.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

دوران سربازی :
در سال 1352 مقطع دبیرستان را با موفقیت پشت سرگذاشت و پس از اخذ دیپلم با نمرات عالی در دانشسرای اصفهان به ادامه‍ تحصیل پرداخت. پس از دریافت مدرك تحصیلی به سربازی رفت ـ به گفته خودش تلخ ‍ترین دوران عمرش همان دوسال سربازی بود ـ در لشكر توپخانه اصفهان مسؤولیت آشپزخانه به عهده او گذاشته شده بود.
ماه مبارك ‍رمضان فرا رسید، ابراهیم در میان برخی از سربازان همفكر خود به دیگر سربازان پیام فرستاد كه آنها هم اگر سعی كنند تمام روزهای رمضان را روزه بگیرند، می‍توانند به هنگام سحری به آشپزخانه بیایند. «ناجی» معدوم فرمانده لشكر، وقتی كه از این توصیه ابراهیم و روزه گرفتن عده‍ای از سربازان مطلع شد، دستور داد همه سربازان به خط شوند و همگی بدون استثناء آب بنوشند و روزه خود را باطل كنند. پس از این جریان ابراهیم گفته بود: « اگر آن روز با چند تیر مغزم را متلاشی می‍كردند برایم گواراتر از این بود كه با چشمان خود ببینم كه چگونه این از خدا بی‍خبران فرمان می‍دهند تا حرمت مقدس ‍ترین فریضه دینمان را بشكنیم و تكلیف الهی را زیرپا بگذاریم. »
امّا این دوسال برای شخصی چون ابراهیم چندان خالی از لطف هم نبود؛ زیرا در همین مدت توانست با برخی از جوانان روشنفكر و انقلابی مخالف رژیم ستم شاهی آشنا شود و به تعدادی از كتب ممنوعه (از نظر ساواك) دست یابد. مطالعه آن كتاب‍ها كه مخفیانه و توسط برخی از دوستان، برایش فراهم می‍شد تأثیر عمیق و سازنده‍ای در روح و جان محمدابراهیم گذاشت و به روشنایی اندیشه و انتخاب راهش كمك شایانی كرد. مطالعه همان كتاب‍ها و برخورد و آشنایی با بعضی از دوستان، باعث شد كه ابراهیم فعالیت‍ های خود را علیه رژیم ستمشاهی آغاز كند و به روشنگری مردم و افشای چهره طاغوت بپردازد.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

دوران معلمی:
پس از پایان دوران سربازی و بازگشت به زادگاهش شغل معلمی را برگزید. در روستاها مشغول تدریس شد و به تعلیم فرزندان این مرز و بوم همت گماشت. ابراهیم در این دوران نیز با تعدادی از روحانیون متعهد و انقلابی ارتباط پیدا كرد و در اثر مجالست با آنها با شخصیت حضرت امام (ره) بیشتر آشنا شد. به دنبال این آشنایی و شناخت، سعی می‍كرد تا در محیط مدرسه و كلاس درس، دانش آموزان را با معارف اسلامی و اندیشه های انقلابی حضرت امام (ره) و یارانش آشنا كند.
او در تشویق و ترغیب دانش آموزان به مطالعه و كسب بینش و آگاهی سعی وافری داشت و همین امور سبب شد كه چندین نوبت از طرف ساواك به او اخطار شود. لیكن روح بزرگ و بی‍باك او به همه آن اخطارها بی اعتنا بود و هدف و راهش را بدون اندك تزلزلی پی می‍گرفت و از تربیت شاگردان خود لحظه ‍ای غفلت نمی‍ورزید.
با گسترش تدریجی انقلاب اسلامی، ابراهیم پرچمداری جوانان مبارز شهرضا را برعهده گرفت. پس از انتقال وی به شهرضا برای تدریس در مدارس شهر، ارتباطش با حوزه علمیه قم برقرار شد و بطور مستمر برای گرفتن رهنمود، ملاقات با روحانیون و دریافت اعلامیه و نوار به قم رفت وآمد می‍كرد.
سخنرانی‍های پرشور و آتشین او علیه رژیم كه بدون مصلحت اندیشی انجام می‍شد، مأمورین رژیم را به تعقیب وی واداشته بود، به گونه ای كه او شهربه شهر می‍گشت تا از دستگیری درامان باشد. نخست به شهر فیروزآباد رفت و مدتی در آنجا دست به تبلیغ و ارشاد مردم زد. پس از چندی به یاسوج رفت. موقعی كه درصدد دستگیری وی برآمدند به دوگنبدان عزیمت كرد و سپس به اهواز رفت و در آنجا سكنی گزید. در این دوران اقشار مختلف در اعتراض به رژیم ستمشاهی و اعمال وحشیانه اش عكس العمل نشان می‍دادند و ابراهیم احساس كرد كه برای سازماندهی تظاهرات باید به شهرضا برگردد.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

بعد از بازگشت به شهر خود در كشاندن مردم به خیابان‍ها و انجام تظاهرات علیه رژیم، فعالیت و كوشش خود را افزایش داد تا اینكه در یكی از راهپیمایی‍های پرشورمردمی، قطعنامه مهمی كه یكی از بندهای آن انحلال ساواك بود، توسط شهید همت قرائت شد. به دنبال آن فرمان ترور و اعدام ایشان توسط فرماندار نظامی اصفهان، سرلشكر معدوم «ناجی»، صادر گردید.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

مأموران رژیم در هرفرصتی در پی آن بودند كه این فرزند شجاع و رشید اسلام را از پای درآورند، ولی او با تغییر لباس وقیافه، مبارزات ضد دولتی خود را دنبال می‍كرد تا اینكه انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی ره، به پیروزی رسید.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

فعالیت های پس از پیروزی انقلاب:
پیروزی انقلاب در جهت ایجاد نظم ودفاع از شهر و راه اندازی كمیته انقلاب اسلامی شهرضا نقش اساسی داشت. او از جمله كسانی بود كه سپاه شهرضا را با كمك دوتن از برادران خود و سه تن از دوستانش تشكیل داد.
درایت و نفوذ خانوادگی كه درشهر داشتند مكانی را بعنوان مقر سپاه دراختیار گرفته و مقادیر قابل توجهی سلاح از شهربانی شهر به آنجا منتقل كردند و از طریق مردم، سایر مایحتاج و نیازمندی‍ها را رفع كردند.
به تدریج عناصر حزب اللهی به عضویت سپاه درآمدند. هنگامی كه مجموعه سپاه سازمان پیدا كرد، او مسؤولیت روابط عمومی سپاه را به عهده داشت.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

به همت این شهید بزرگوار و فعالیت‍های شبانه‍روزی برادران پاسدار در سال 58، یاغیان و اشرار اطراف شهرضا كه به آزار واذیت مردم می‍پرداختند، دستگیر و به دادگاه انقلاب اسلامی تحویل داده شدند و شهر از لوث وجود افراد شرور و قاچاقچی پاكسازی گردید.
از كارهای اساسی ایشان در این مقطع، سامان بخشیدن به فعالیت‍های فرهنگی، تبلیغی منطقه بود كه در آگاه ساختن جوانان و ایجاد شور انقلابی تأثیر بسزایی داشت.
اواخر سال 58 برحسب ضرورت و به دلیل تجربیات گران‍بهای او در زمینه امور فرهنگی به خرمشهر و سپس به بندر چابهار و كنارك (در استان سیستان و بلوچستان) عزیمت كرد و به فعالیت‍های گسترده فرهنگی پرداخت.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

نقش شهید در كردستان و مقابله با ضدانقلاب:
شهید همت در خرداد سال 1359 به منطقه كردستان كه بخش‍هایی از آن در چنگال گروهك‍های مزدور گرفتار شده بود، اعزام گردید. ایشان با توكل به خدا و عزمی راسخ مبارزه بی‍امان و همه جانبه‍ای را علیه عوامل استكبار جهانی و گروهك‍ های خودفروخته در كردستان شروع كرد و هر روز عرصه را برآنها تنگ‍تر نمود. از طرفی در جهت جذب مردم محروم كُرد و رفع مشكلات آنان به سهم خود تلاش داشت و برای مقابله با فقر فرهنگی منطقه اهتمام چشمگیری از خود نشان می داد تا جایی كه هنگام ترك آنجا، مردم منطقه گریه می‍كردند و حتی تحصن نموده و نمی‍خواستند از این بزرگوار جدا شوند.
رشادت‍ های او دربرخورد با گروهك‍ های یاغی قابل تحسین وستایش است. براساس آماری كه از یادداشت‍ های آن شهید به‍دست آمده است، سپاه پاسداران پاوه از مهر 59 تا دی‍ماه 60 (بافرماندهی مدبرانه او) عملیات موفق در خصوص پاكسازی روستاها از وجود اشرار، آزادسازی ارتفاعات و درگیری با نیروهای ارتش بعث داشته است.

گوشه ای از خاطرات كردستان به قلم شهید :
« در هفدهم مهرماه 1360 با عنایت خدای منان و همكاری بی‍دریغ سپاه نیرومند مریوان، پاكسازی منطقه «اورمان» با هفت روستای محروم آن به‍انجام رساند و به خواست خدا و امدادهای غیبی، «حزب رزگاری» به كلی از بین رفت. حدود 300 تن از خودباختگان سیه‍بخت، تسلیم قوای اسلام گردیدند. یكصد تن به هلاكت رسیدند و بیش از 600 قبضه اسلحه به دست سپاهیان توانمند اسلام افتاد.