فریاد مهتاب( حماسه ای که حضرت فاطمه سلام الله علیها آفرید)

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

آری ، در آن سال های اوّل که حضرت محمد(ص) به پیامبری مبعوث شد، این مهاجران بودند که به پیامبر ایمان آوردند !

گویا دلیل هایی که ابوبکر آورده است همه را قانع کرده است ، همه سکوت کرده اند ، آری ، خلیفه پیامبر کسی است که زودتر از همه به پیامبر ایمان آورده
و از خاندان پیامپر است . فقط او شایستگی خلافت دارد .

به راستی منظور ابوبکر از این سخنان چه کسی است ؟

نگاه کن ، همه مردم ، سکوت کرده اند و حق را به ابوبکر داده اند . ابوبکر ، چه ماهرانه سخن گفت و فتنه را خاموش کرد .

آری ، بعد از سخنان ابوبکر ، دیگر حنایِ سعد هیچ رنگی ندارد ، نگاه کن که چگونه او و طرفدارانش شکست خوردند .

مردم مدینه می دانند که همه آنها ، ده سال بعد از بعثت پیامبر به او ایمان آورده اند ، امّا مهاچران ، در اوّل بعثت پیامبر به اسلام ایمان آوردند .

ای ابوبکر ! چه دلیل های خوبی آوردی و فتنه را خاموش کردی ! امّا من از تو یک سؤل دارم ، تو برای پیروزی مهاجران بر انصار به دو دلیل اشاره کردی:

اوّل: مهاجران به پیامبر زودتر ایمان آوردند.

دوّم: مهاجران فامیل پیامبر هستند.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

با تو هستم، ای ابوبکر ! به همین دلیل هایی که گفتی، فقط علی(ع) شایستگی خلافت را دارد .

مگر شما قبول ندارید اوّلین کسی که به پیامبر ایمان آورد علی(ع) بود ؟

اگر شایستگی خلافت به فامیل بودن با پیامبر است علی(ع) که پسر عموی پیامبر است ، به راستی کدام یک از شما مهاجران ، پسر عموی پیامبر هستید ؟

مگر پیامبر با علی(ع) پیمان برادری نبست ؟ ای ابوبکر ! بارها پیامبر فرمود: «علی ، برادر من در دنیا و آخرت است» ؟21

به خدا قسم ، امروز می فهمم که چرا پیامبر این جمله را این همه برای شما تکرار می کرد .

او می دانست که تو یک روز اینجا می ایستی و برای خلافت ، به ایندو دلیل اشاره می کنی !

اکنون که ابوبکر فتنه را خاموش کرده است آیا مردم را به سوی علی(ع) دعوت خواهد کرد ؟ به فرض که ما اصلاً کار به روز غدیر خُمّ نداشته باشیم ، اکنون با سخنان ابوبکر ، خلافت و حقانیّت علی(ع) ثابت شده است .

امّا وقتی من نکاه به جهره ابوبکر می کنم ، می فهمم او برنامه دیگری در سر دارد . شاید بگویی چه برنامه ای ؟ با من همراه باش .

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

آنجا را نگاه کن ! یکی از بزرگان قبیله خزرج جلو می آید و با صدای بلند می گوید: «به این سخنان ابوبکر گوش نکنید و فریب او را نخورید . ما بودیم که وقتی مردم مکّه ، پیامبر را از آن شهر راندند به آن حضرت پناه دادیم و ما با تمام وجود ، او را یاری کردیم ، برای همین ، امروز ، خلافت ، حقّ ما می باشد . اگر مهاجران سخن شما را قبول نکنند آنها را از این شهر بیرون می کنیم ».

آنگاه ، نگاهی به ابوبکر ، عُمَر و دیگر مهاجرانی می کند که در اینجا هستند و می گوید: «به خدا قسم ، هر کس با ما مخالفت کند با شمشیرهای ما روبرو خواهد بود» .22

بار دیگر ، هیاهو به پا می شود ، همه سخن این گوینده را با فریاد خود تأیید می کنند . نگاه کن ! مهاجران ، همه ترسیده اند .

مردم مدینه (انصار) و مهاجران که تا دیروز با هم برادر بودند ، اکنون برای ریاست دنیا در مقابل یکدیگر قرار گرفته اند و تشنه خون همدیگر شده اند .
تعداد مهاجران اندک است ، و دیگر امیدیبرای آنها نیست ، کار به جای حسّاسی رسیده است ، سخن از شمشیر است و خونریزی !

همه جیز آماده است برای این که مردم با سعد بیعت کنند ، آری ، سعد ، بزرگِ طایفه خزرج می رود که بر تختِ خلافت بنشیند . * * * در این میان نگاه من به بَشیر می افتد ، نمی دانم او رامی شناسی یا نه ؟

او اهل مدینه است ، امّا همیشه به سعد حسادت می ورزیده است. درست است که سعد ، رئیس قبیله اوست، ولی او نمی تواند ببیند که سعد خلیفه مسلمانان بشود .
حسد در وجود او ، آتشی روشن نموده است ، اکنون او برمی خیزد و شروع به سخن می کند : «ای مردم ، درست است که ما پیامبر را به شهر خود دعوت کردیم و او را تا پای جان یاری کردیم ، ولی همه شما می دانید که ما برای خدا این کار را انجام دادیم ، نه برای رسیدن به دنیا . آری ، هدف ما رضایت خدا بود ، ما می خواستیم دین خدا را یاری کنیم . امروز نزدیکان پیامبر ، بیش از ما شایستگیِ خلافت را دارند ، من از شما می خواهم تا حرف آنها را قبول کنید ».23

سخن بشیر ، بار دیگر همه را به فکر می اندازد . آری ، خاندان پیامبر بیش از همه ، شایستگی خلافت را دارند .

اکنون باید خلافت را به نزدیکان پیامبر سپرد ، امّا چه کسی از علی(ع) به پیامبر نزدیک تر ؟ مگر پیامبر او را برادر خود خطاب نمی کرد ؟ مگر در روز غدیر ، پیامبر او را به عنوان جانشین خود معرّفی نکرد

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

کاش یک نفر اینچا بود و مردم را به یاد سخنان پیامبر می انداخت .

در این میان،یکی از انصار از جای خود بر می خیزد و این چنین می گوید: «ای مردم مدینه ، پیامبر از مهاجران بود و همه ما ، انصار و یاوران او بودیم ! امروز هم ما یاوران و انصارِ کسی خواهیم بود که جانشین او باشد ».24

همه با سخن او به فکر فرو می روند ، انصار باید یار و یاورِ پیامبر و خلیفه او باقی بمانند و خودشان نباید خلیفه بشوند .

ابوبکر برمی خیزد و در حقّ گوینده این سخن دعا می کند و به او می گوید: «خدا به تو جزای خیر دهد ! تو چقدر زیبا سخن گفتی» .25

در این میان عُمَر برمی خیزد ، گویا او می خواهد برای مردم سخن بگوید .

همه مردم ساکت می شوند و او شروع به سخن می کند ، سخن او کوتاه و مختصر است: «ای مردم ، بیایید با کسی که از همه ما پیرتر است بیعت کنیم ».26

به راستی منظور عُمَر کیست ؟ آیا سنّ زیاد ، می تواند ملاک انتخاب خلیفه باشد ؟ آخر چرا باید به دنبال سنّت های غلط روزگار جاهلیّت باشیم ؟

آیا درست است که با رفتن پیامبر از میان ما ، بار دیگر به رسم و رسوم آن روزگاران توجّه کنیم ؟ * * * ناگهان ابوبکر رو به جمعیّت می کند و می گوید: «ای مردم ! بیایید با عُمَر بیعت کنید» .

مردم به یکدیگر نگاه می کنند ، همه فریاد می زنند: «نه ، ما با او بیعت نمی کنیم» .

عُمَر رو به آنها می کند و می گوید: «به چه دلیلی با من بیعت نمی کنید

مردم می گویند: «ما از خودخواهی ثو می ترسیم» .

عُمَر قدری فکر می کند و در جواب می گوید: «پس بیایید باابوبکر بیعت کنیم» ، امّا ابوبکر بار دیگر پیشنهاد بیعت با عُمَر را می دهد .27
همه نگاه ها به سوی آن دو خیره می شود .

ناگهان عُمَر از جا برمی خیزد و می گوید: «ای ابوبکر ، من هرگز بر تو سبقت نمی گیرم ، تو بهترین ما هستی ، دستت را بده تا با تو بیعت کنم» .28
نگاه کن ! عُمَر دست ابوبکر را می گیرد و می گوید: «ای مردم ! با ابوبکر بیعت کنید» .29

حتما بشیر را به خاطر داری ، همان که لحظاتی قبل به تأیید سخنان ابوبکر برای مردم سخن گفت ، او بلند می شود و به سوی ابوبکر می رود و با او بیعت می کند

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

آری ، اوّلین کسی که با خلیفه بیعت می کند بشیر است ، او برای این که به سعد حسادت می ورزد و می ترسد سعد خلیفه شود با ابوبکر بیعت می کند .

یکی از بزرگان مدینه ، رو به بشیر می کند و می گوید: «ای بشیر ، به خدا قسم ، حسدی که به سعد داشتی تو را وادار کرد تا با ابوبکر بیعت کنی ، تو می ترسیدی که سعد خلیفه شود» .31

بعد از آن عُمَر با ابوبکر بیعت می کند .

خوب دقّت کن ، همانگونه که برایت گفتم مدینه از دو قبیله بزرگ (اوس و خزرج) تشکیل شده است و این دو قبیله سالیان سال با هم جنگ و خونریزی داشته اند .
اکنون ، بزرگان قبیله اوس با خود فکر می کنند ، اگر سعد (رئیس قبیله خزرج) ، خلیفه شود این افتخاری برای قبیله خزرج خواهد بود .

نگاه کن ! رئیس قبیله اوس را می گویم . او باصدای بلند فریاد می زند: «به خدا قسم اگر با ابوبکر بیعت نکنید قبیله خزرج برای همیشه بر شما حکومت خواهند کرد» .32

حسدورزی بزرگان قبیله اوس ، آنها را به بیعت با ابوبکرتشویق می کند . بزرگان قبیله اوس را نگاه کن که چگونه به سوی ابوبکر می روند و با او بیعت می کنند .
وقتی که بزرگان قبیله اوس بیعت کردند همه افرادِ آن قبیله هم برمی خیزند و با خلیفه بیعت می کنند .

ببین ، چگونه مردم برای بیعت با ابوبکر ، سر از پا نمی شناسند ، چگونه تعصّب و روحیه قبیله گری ، مردم را از راه راست ، دور کرد .

همه افراد قبیله اوس با ابوبکر بیعت می کنند .

به این سادگی ، اهلِ سقیفه با ابوبکر بیعت می کنند . تا این لحظه ، هیچ کس سخن از رای گیری و شورا به میان نیاورده است ، اینجا سخن از رأی گیری نیست .

اگر کسی بگوید اینجا ، در سقیفه ، رأی گیری شده است ، دروغ گفته است . برای این که در اینجا ، علی(ع) ، مقداد ، سلمان ، ابوذر ، عمّار و جمعی دیگر از یاران گرامی پیامبر حاضر نیستند ، یک نفر از بنی هاشم هم در اینجا نیست ، آیا آنها جزء مسلمانان نیستند ؟ آیا آنها حقّ رأی نداشتند ؟

امروز در اینجا مردم با ابوبکر بیعت کردند به این دلیل که او از خاندان پیامبر است و اوّلین کسی است که مسلمان شده است ، امّا همه می دانند علی(ع) نزدیک ترین مردم به پیامبر است و زودتر از ابوبکر اسلام آورده است .

قبیله اوس با ابوبکر بیعث کردند زیرا امروز آن اخثلاف و کینه ای که سالیان سال ، میان این دو قبیله وجود داشت ، زنده شد

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

آیا می دانی میان این دو قبیله، قبل از اسلام ، جنگ سختی در گرفت و خون های زیادی به زمین ریخته شد؟ آنها آن روز را «روز بُعاث» نام نهادند، روزی که جوانان زیادی بر خاک و خون غلطیدند .33

در آن روز قبیله خزرج ، پیروز میدان جنگ شده بود و امروز قبیله اوس می خواهد انتقام خود را از سعد (بزرگ قبیله خزرج) بگیرد .34

آری ، اگر قبیله اوس با ابوبکر بیعت می کنند برای این است که می خواهند سعد (بزرگ قبیله خزرج) خلیفه نشود !

آنها خیال می کنند اگر با ابوبکر بیعت نکنند حتما سعد خلیفه خواهد شد . چه کسانی این آتش زیر خاکستر (کینه بین اوس و خزرج) را امروز روشن کردند؟
آری ، عدّه ای می دانستند که اختلاف این دو قبیله برای موفقیّت آنها لازم است و برای همین نقشه خود را به خوبی اجرا کردند . * * * آیا به یاد داری اوّلین کسی که با ابوبکر بیعت کرد که بود ؟

بشیر را می گویم ، او که یکی از بزرگان قبیله خزرج است ، به علّت حسدی که نسبت به پسرعموی خود ، سعد ، دارد با ابوبکر بیعت کرد تا مبادا سعد ، خلیفه شود .

اکنون ، با بیعت کردن بشیر، در قبیله خزرج اختلاف افتاده است ، عدّه ای طرفدار کار بشیر هستند و عدّه ای هم مخالف .

نگاه کن ! بشیر مشغول سخن گفتن با افراد قبیله خود (قبیله خزرج) است ، او به آنها این چنین می گوید: «اکنون که همه دارند با ابوبکربیعت می کنند ، پس ما از آنها عفب نیقتیم» .

عدّه ای با او موافق می شوند و می روند و با ابوبکر بیعت می کنند .

سعد (رئیس قبیله خزرج) با مردم سخن می گوید ، امّا دیگر کسی به سخن او گوش نمی کند ، او هر طور هست می خواهد مانع شود تا قبیله او با ابوبکر بیعت کنند

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

امّا دیگر فایده ای ندارد ، مردم از هر طرف هجوم می آورند ، و سعد ، بزرگ طایفه خزرج در زیر دست و پا قرار می گیرد .

عدّه ای از طرفداران سعد فریاد می زنند: «آرام بگیرید ، مواظب باشید مبادا سعد در زیر دست و پای شما پایمال شود» .

در این میان عُمَر فریاد می زند: «سعد را بکُشید ، او را زیر دست و پا ، پایمال کنید» .35

عُمَر به طرف سعد می رود و به او می گوید: «ای سعد ، من دوست دارم آن چنان زیر دست و پایِ مردم ، پایمال شوی که همه اعضای بدنت در هم کوبیده شود» .36

قیس ، پسرِ سعد ، این سخن را می شنود جلو می آید و ریش عمررا در دست می گیرد و می گوید: «به خدا قسم اگر مویی از سر پدرم کم شود نخواهم گذاشت از اینجا سالم بیرون بروی» .37

ابوبکر این صحنه را می بیند ، با عجله به سوی عُمَر می آید و به او می گوید: «ای عُمَر ، آرام باش ، امروز ، روزی است که ما باید با آرامش با مردم برخورد کنیم ، خشونت، ما را از هدف خود دور می کند» .38

عُمَر با شنیدن این سخن ، آرام می شود وتصمیم می گیرد تا صحنه را ترک کند و سعد را به حال خود بگذارد

اکنون سعد رو به عُمَر می کند و می گوید: «اگر من بیمار نبودم و قدرت داشتم با شما جنگ می کردم» .

آنگاه او به قرزندان خود می گوید: «مرا از اینجا ببرید» . قرزندان سعد، پدر خود را از سقیفه بیرون می برند .39 * * * به خلیفه خبر می دهند که سعد به منزل خود رفته است . باید هر طور هست او را به سقیفه باز گرداند ، او باید بیعت کند ، مگر مسلمانان ، همه با ابوبکر بیعت نکردند ، او چرا می خواهد اتّحاد مسلمانان را به هم بزند ؟

از اینجا دیگر ، کم کم ، سخن اهل سقیفه تغییر می کند .

آری ، حالا دیگر هر کس با خلیفه مخالف باشد و با او بیعت نکند با اسلام مخالف است .

حتما تعجّب می کنی . آری ، اکنون که بیشتر مسلمانان با ابوبکر بیعت کرده اند، دیگر او، نماد اسلام شده است و مخالفت با او مخالفت با اسلام است !
خلیفه ، عدّه ای را به خانه سعد می فرستد تا از او بخواهند که برای بیعت کردن به سقیفه بیاید .

فرستاده خلیفه به خانه سعد می رود و پیامِ خلیفه را به او می رساند .

سعد در جواب می گوید: «تا جان در بدن دارم هرگز با شما بیعت نخواهم کرد» .

فرستاده خلیفه به سوی سقیفه باز می گردد و سخن سعد را برای خلیفه باز می گوید .

خلیفه به فکر فرو می رود که اکنون چه باید کرد . عُمَر رو به خلیفه می کند و می گوید: «ای خلیفه ، سعد را به حال خود نگذار ، او باید با شما بیعت کند» .
در این میان یکی از اطرافیان به خلیفه می گوید: «سعد را به حال خود پگذارید ، او آدم لجبازی است ، او هرگز با شما بیعت نخواهد کرد تا کشته شود و با ریختن خون او ، تمام قبیله او در فکر انتقام خواهند افتاد و این برای خلافت شما خوب نیست ، او بیرمردی مریض است و یک پیرمرد مریض و تنها ، هیچ کاری بر ضدّ شما نمی تواند انجام دهد» .

خلیفه این سخن را می پسندد و دیگر کسی را به دنبال سعد نمی فرستد .40

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

قسمت سوم

آیا موافقی با هم سری به خانه پیامبر بزنیم ؟

نگاه کن ! علی(ع) بدن پیامبر را در خانه آن حضرت به خاک سپرده است و کنار قبر آن حضرت نشسته است .

بنی هاشم هم اینجا هستند ، عبّاس ، عموی پیامبر در کناری نشسته است .

مقداد و سلمان و ابوذر و چند نفر دیگر هم اینجا هستند .

آری ، خیلی از مسلمانان در مراسم دفن پیامبر حاضر نشدند .41

یک نفر سراسیمه به این سو می آید . او از همه می پرسد که علی(ع) کجاست ؟

اگر علی(ع) را می خواهی برو کنار قبر پیامبر ، او را آنجا می توانی ببینی .

او می خواهد خبر مهمّی را به علی(ع) بگوید .

خبر او این است: «مردم در سقیفه با ابوبکر بیعت کردند» .

مولایت را نگاه کن ! او شروع به خواندن آیه دوم سوره «عنکبوت» می کند: ( أَحَسِبَ النَّاسُ أَن یُتْرَکُواْ أَن یَقُولُواْ ءَامَنَّا وَ هُمْ لاَ یُفْتَنُونَ )، آیا مردم خیال می کنند وقتی گفتند ما ایمان آوردیم ، امتحان نمی شوند ؟».

آری ، این مردم کسانی بودند که ادّعای ایمانِ آنها ، همه دنیا را گرفته بود ، امّا امروز که امتحان پیش آمد چند نفر سر بلند بیرون آمدند ؟ چند نقر توانستند از این فتنه نجات پیدا کنند ؟

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

آری ، امروز ، روز امتحان بزرگ الهی بود و متأسّفانه خیلی ها در این آزمون بزرگِ تاریخ ، سرافکنده شدند .42

گوش کن ! صدایی از بیرون خانه به گوش می رسد: «ای علی ! مردم در سقیفه با ابوبکر بیعت کرده اند ، همه ما آماده هستیم تا تو را در راه جنگ با آنها یاری کنیم ».43

آیاموافقی بیرون برویم و ببینیم کیست که این گونه سخن می گوید ؟

خدای من ! این ابوسفیان است ! همان کسی که برای کشتن پیامبر ، جنگ بدر و اُحد را به راه انداخت . اکنون چه شده است که او امروز دلش برای اسلام می سوزد ؟ نه او دلش برای اسلام نمی سوزد ، او نقشه ای در سر دارد.

او نزدیک می آید و چنین می گوید: «ای علی ! دستت را بده تا با تو بیعت کنم» .44

مولایت را نگاه کن ، چگونه جواب ابوسفیان را می دهد: «ای ابوسفیان ! تو از این سخنان خود قصدی جز مکر و حیله نداری» .

ابوسفیان این سخن را که می شنود از آنجا دور می شود .45

آری ، ابوسفیان پیش خود نقشه کشیده بود تا امروز انتقام خود را از اسلام بگیرد . او اوّلین کسی است که خبر سقیفه را برای علی(ع) آورد ، او که شمشیر زدن و شجاعت علی(ع) در جنگ ها را دیده بود ، خیال می کرد اکنون نیز ، علی(ع) شمشیر به دست خواهد گرفت و به جنگ اهل سقیفه خواهد رفت و جنگ داخلی در مدینه روی خواهد داد و آن وقت بهترین فرصت خواهد بود تا دشمنان اسلام به

مدینه حمله کنند و دیگر هیچ اثری از اسلام باقی نماند و او به آرزوی خود برسد .

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

امّا ابوسفیان نمی دانست که علی(ع) ، این گونه امید او را نا امید خواهد کرد . آری ، آن حضرت برای اسلام زحمت های زیادی کشیده است ، اکنون اجازه نخواهد داد تا ابوسفیان به خواسته خود برسد . اگر دیروز شمشیر علی(ع) ، مایه نجات اسلام شد امروز صبر او ، مایه بقای اسلام است .

اکنون ، اهل سقیفه همه با ابوبکر بیعت کرده اند ، و موقع آن فرا رسیده است که خلیفه را به مرکز شهر ببرند . خلیفه همراه با کسانی که در سقیفه هستند به مسجد شهر می رود .
در مسیر به هر کس برخورد می کنند او را مجبور می کنند تا با ابوبکر بیعت کند .47

آری ، مسلمانان بر خلافت ابوبکر ، متّحد شده اند و هر کس که با این اتّحاد و یگانگی ، مخالف باشد کشته خواهد شد .

حتما می گویی به چه جرمی ؟ به جرم بر هم زدن وحدت مسلمانان !

امّا سؤل من این است که آیا همه مسلمانان با ابوبکر بیعت کرده اند ؟ هنوز که بنی هاشم و علی(ع) با او پیمان نبسته اند ؟ این چه وحدتی است که شما از آن سخن می گویید ؟

نگاه کن! خلیفه را با چه احترامی به مسجد می برند !

علی(ع) ، پیکر پیامبر را دفن کرده و به خانه خود رفته است . عدّه ای از مردم در مسجد پیامبر جمع شده اند ، در این میان ، عثمان همراه با بنی اُمیّه در گوشه ای از مسجد نشسته اند .48

در این هنگام ابوبکر را وارد مسجد می کنند و او را بر بالای منبر پیامبر می نشانند .

عُمَر نکاهی به مسجد می کند ، می بیند که ابوسفیان با عدّه ای از بنی اُمیّه در گوشه ای نشسثه اند در میان آنها عثمان هم به چشم می خورد . ابوسفیان با دیگران بر ضدّ خلیفه سخن می گوید . به راستی چگونه می توان ابوسفیان را راضی کرد ؟

راه حلّی به ذهن خلیفه می رسد . یک نفر پیام مهمّی را برای ابوسفیان می آورد: «به تو قول می دهیم که فرزندت ، معاویه را در حکومت خود شریک کنیم» .49
ابوسفیان لبخندی می زند و می گوید: «آری ، ابوبکر چه خوب خلیفه ای است که صله رحم نمود و حقّ ما را ادا کرد» .

اکنون ابوسفیان و بنی اُمیّه برای بیعت با خلیفه می آیند . آری ، این گونه ابوسفیان حاضر می شود که با خلیفه بیعت کند .

عُمَر رو به بقیّه می کند و می گوید: «چرا هر کدام از شما در گوشه ای نشسته اید ؟ بیایید با خلیفه رسول خدا ، ابوبکر بیعت کنید» .50

عثمان از جا بلند می شود و نزد ابوبکر می رود و با او بیعت می کند ، با بیعت عثمان همه بنی امیّه با ابوبکر بیعت می کنند .