اشعار شهیدان گمنام (تقدیم به آشناترین شهیدان گمنام ایران زمین )

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

چقدر از منش این شهدا دور شدیم
آنقدر خیره به دنیا شده و کور شدیم

معذرت از همه خوبان و همه همرزمان
ما برای شهدا وصله ی ناجور شدیم

شهدا در همه جا فاتح اصلی بودن
عجب اینجاست که ما این همه مغرور شدیم

شکر ، با سابقه ی دوستیِ با شهدا
ما عزیز دل مردم شده مشهور شدیم

و از آن برکت خون شهدامان حالا
ما مدیر کل و مسئول شده مسرور شدیم

و اگر حرفی خلاف شهدامان گفتیم
یحتمل مصلحتی بوده مجبور شدیم

پرکشیدن چه مستانه و رفتند و ما
در میان قفس نفس چه محصور شدیم

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

زود بیدار شدم تا سر ساعت برسم
بایداین بار به غوغای قیامت برسم

من به "قد قامت" یاران نرسیدم، ای کاش
لا اقل رکعت آخر به جماعت برسم

آه ،مادر! مگر از من چه گناهی سر زد
که دعا کردی و گفتی به سلامت برسم؟

طمع بوسه مدار از لبم ای چشمه که من
نذر دارم لب تشنه به زیارت برسم

سیب سرخی سر نیزه ست... دعا کن من نیز
این‌چنین کال نمانم به شهادت برسم