ویژه نامه ولادت آقا امام حسین (ع) { زیباترین خورشید بهشتي}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

قالَ الحُسَيْنِ بن علىّ عليه السلام:

إنَّ أجْوَدَ النّاسِ مَنْ أعْطى مَنْ لا یَرْجُوهُ، وَ إنَّ أعْفَى النّاسِ مَنْ عَفى
عَنْ قُدْرَة، وَ إنَّ أَوْصَلَ النّاسِ مَنْ وَصَلَ مَنْ قَطَعَهُ.

همانا سخاوتمندترین مردم آن كسى است كه كمك نماید به كسى كه امیدى
به وى نداشته است. بخشنده ترین افراد آن شخصى است كه
(نسبت به ظلم دیگرى با آن كه توان انتقام دارد) گذشت نماید.

صله رحم كننده ترین مردم و دید و بازدید كننده نسبت به خویشان
آن كسى ست كه صله رحم نماید با كسى كه با او قطع رابطه كرده است.

بحارالأنوار: ج 75، ص 121

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ما همچنان که ساده ترین نیازمان؛ آب نوشیدن را
به یاد تو مرتفع میکنیم، احساسمان، اندیشه مان
مرگمان، حیاتمان، سلوکمان، قیاممان،
همه و همه رنگ ازتو می گیرند و معنا از تو می یابند.

بر مظلومیت جوانانمان از آن خرسندیم که مظلومیت تو
را تداعی می کنند.

جوانانمان را به یادواره علی اکبر تو به میدان فرستادیم.
و خون را از آن جهت ارج می نهیم

که تو ثارالله به خدایت اتصالش بخشیده ای
و آوارگی زنان و کودکانمان را از آن روی تاب می آوریم
که گوشه ایاز آن همه درد و رنج تو را بشناسیم.

ما هر چه خون به یادواره تو داده ایم
و آنچه به دست آورده ایم،از دست های مبارک تو گرفته ایم

و بر همین اساس ما گشتیم، جستجو کرده یم، زیروروکردیم
و ارزشمندترین گلستان جامعه و عطرآگین ترین مجموعه گل
را به اعتقاد باغبان بزرگوار آن ستون ها را که استواری
جامعه در گروی وجودشان است

به اعتقاد بنیانگذارزیباترین، خالص ترین، مؤمنترین،
ایثارگرترین جوانانمان را به اعتقاد مربي جداکردیم

ممتاز نمودیم و روز تولد تو را به ایشان اختصاص دادیم
و جز اینان، چه گروهی را شایستگی این منزلت بود؟

یا اباعبدالله! بابی انت وامی یابن الزهراء!
آتش عشق را در دل کودکان و جوانانمان جاودانگی بخش!

و هدیه های این امت را که بر اساس آیه
" لن تنالواالبرحتی تنفقوا مما تحبون"؛
معشوق هایخویش را فدای تو کردند، به پیشگاهت بپذیر.

" سید مهدی شجاعی"

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

درس معرفت




قال الامام حسین بن علی علیه السلام :

38. مَاذَا وَجَدَ مَن فَقَدَك؟
وَ مَا الَّذِی فَقَدَ من وَجَدكَ؟
لَقَد خَابَ مَن رَضِیَ دُونَكَ بَدَلا.

چه دارد آن كس كه تو را ندارد؟
و چه ندارد آن كه تو را دارد؟
آن كس كه به جای تو چیز دیگری را پسندد
و به آن راضی شود، مسلما زیان كرده است .

دعای عرفه ، بحار الانوار، ج 98، ص 228

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پرده چون ماه من از چهره تابنده گشود
ماه رویان جهان را ز دل آرام ربود

حوریان گو که بریزند ز دامن اشک‌ها مشک
قدسیان گو که بسوزند به مجمرها عود

عاشقان گو که به صد عزت و اجلال رسید
موکب خسرو خوبان که بر او باد درود

سومین روز ز شعبان چون برآمد خورشید
سومین شمس ولایت ز افق چهره گشود

روز میلاد همایون حسین ابن علی است
باد بر خلق جهان مقدم پاکش مسعود

میوه باغ رسالت، مه ایوان جلال
وارث تاج ولایت، شه اقلیم وجود

مظهر عزت و آزادگی و فضل و کمال
آیت غیرت و مردانگی و رحمت و جود

صولت حیدری از چهره پاکش پیداست
جلوه احمدی از نور جمالش مشهود

سینه گنجینه الطاف و عنایات و کرم
چهره آیینه آیات خداوند ودود

عصمت از فاطمه آموخت، شجاعت ز علی
صبر و احسان ز حسن، حُسن خصال از محمود

شاهکاری قلم لطف خداوند کشید
که بدین جامه ناچیز محال است ستود

همچو یوسف چو قدم بر سر بازار گذاشت
ماه مجلس شد و بر رونق بازار افتاد

کیست این کوکب تابان که پی تهنیتش
از طربخانه افلاک رسد بانگ سرود

کیست این غنچه خندان که زانفاس خوشش
هر دم آید ز فضا بوی خوش عنبر و عود

کیست این لاله خونین که زهفتاد و دو داغ
به فلک می‌رود از آه دل سوخته دود

این حسین است که از مهر جهان افروزش
محو خورشید جمالش شده ذرات وجود

این حسین است که لطفش کند آزاد ز بند
ملکی را که ز درگاه خدا شد مردود

این حسین است که در پیشگه حضرت حق
گاه در حال قیام است و گهی حال قعود

عاشقان را چو فتد دیده بر آن تربت پاک
اشک اندوه و غم از دیده روان است چو رود

نیست جز درگه او اهل ولا را مأمن
نیست جز کعبه او اهل صفا را مقصود

کرم و منزلتش را نبود هیچ شمار
شرف و مرتبتش را نبود هیچ حدود

کس به جز میوه توحید از آن شاخ نچید
کس به جز نکته توحید از آن لب نشنود

جلوه چون کرد در آفاق تجلی حسین بن علی
ظلمت کفر ز آئینه اسلام زدود

شام تاریک دلان شد ز فروغش روشن
کاخ بیدادگران شد ز قیامش نابود

چون گدا جبهه بر آن درگه شاهانه بسای
که در آن بارگه افکنده شهان سر به سجود

خسروا خسته دلان را به نگاهی بنواز
که بود عاشق مسکین به نگاهی خشنود

چون رسا کوی سعادت ز جهان برد کسی
که ره دوستی آل علی(ع) را پیمود

كیمیای اشك؛ سید جلال یاسینی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب بهشت و گلشن رضوان مزین است ،
امشب رواق منزل جانان مزین است.

امشب عرش وزمین برای جشن ،
غرق زیور و جبرئیل درآسمان
و زمین در حال صعود و نزول.
درهای آسمانی گشاده و بر بام عرش،
پرچم رحمت در اهتراز.
ملائک کمر به خدمت بسته
و در حال آمد ورفت.

شب است و زمین نور باران،
گویا خورشید هم منتظر است.
چشم بود و افق بی انتهای آسمان ،
گوش بود و نغمه بی پایان ملکوت .
خدایا ارض و سماء را چه شده
که اینگونه در هیجانند ؟

بیا دل را به گلستان مدینه ،
به خانه فاطمه ببریم .
اینجا چه خبر است که همه اهل بیت
جمع اند و منتظر؟!!

احمد و علی (علیهما السلام ) را بنگر
که چگونه چشم به فاطمه دوخته اند.
آه گوش کن صدای دلنواز نوزادی را نمی شنوی ؟

آری انتظار به پایان رسید
و دومین فرزند علی و فاطمه ( علیهما السلام )،
نور چشم پیامبر به دنیا آمد ،

ملائک را ببین که با آب کوثر
شستشویش می دهند .

آنطرف را بنگر حوران رضوان ،
حریر بهشتی آورده اند
تا فرزند فاطمه را با آن بپوشانند.

به راستی کدام دل است که از لبخند
چشمان نازنین و نگاه عرشی آن نوزاد ،
به تلاطم در نیاید ؟!
نبی کودک را به دامان گرفته ،
از عرش ندا می رسد که نامش را
" حسین "بگذار.

او را به سینه می چسباند ومی بوید.
شادی و شعف خانه علی (ع) را پر نموده،
ملائک ندا می دهند:
به به ازاین شکوفه باغ محمدی
به به ازاین چراغ فروزان احمدی

خوش آمدی حسین جان
که جان عالمی فدای نام تو باد

[درگاه حق]

مه منوّر شعبان مه رسول خداست
مه مبارك میلاد سیدالشهداست
به رهروان هدایت ز حق رسیده خبر
كه روی دست محمد عیان چراغ هداست
تمام دین به روی دست‌های ختم رسل
و یا كتاب خدا روی سینة زهراست
به عدل و عزت و آزادی و كمال و شرف
خلایقند همه تشنه، فیض او دریاست
ملك به حسن تماشائیش، شده مبهوت
كه این امام حسین است یا رسول خداست
نسیم خلد برین می وزد ز اطرافش
كه بوی عطر خدا در مشام باد صباست
اگر تمام ملائك ز گاهوارة او
پر دوباره چو فطرس طلب كنند رواست
نبی به طلعت زیباش خنده كرد و گریست
خدا به یمن قدومش بهشت را آراست
ز گاهواره به گودال خون نگاهی كرد
به خویش گفت كه میلاد ما شهادت ماست
تمام خلقت یك لحظه بی حسین مباد
كه بی حسین زمین بی‌كس و زمان تنهاست
به حلق تشنه و لب‌های خشك او سوگند
كه خون او به گلستان وحی، آب بقاست
گرفت جام بلا را ز دست حضرت دوست
از آن تمام بلاها به چشم او زیباست
مگو چرا ز همه هست خود گذشت حسین
خدای داد به او هست و هست او را خواست
اگر ز بار غمش آسمان خمید چه باك
كه گشت قامت اسلام با قیامش راست
وضو گرفت ز خون، پیش تیر قامت بست
كه تا قیام قیامت از او نماز به پاست
همیشه حج به وجود حسین می‌بالد
كه كربلاش صفا بود و مروه شام بلاست
نماز و روزه و حج و جهاد می‌گویند
حیات ما همه مرهون سیدالشهداست
به پور هند جگر خواره چون گشاید دست
كسی كه رشد و نموّش به دامن زهراست
زهی جلال كه در روی خون گرفتة او
به چشم اهل نظر صورت خدا پیداست
مگر نه خوردن خاك آمده به شرع حرام
چه حكمتی است، چرا تربت حسین شفاست؟
به تحت قبّه او كن بلند دست نیاز
بگیر حاجت خود را كه مستجاب دعاست
همه به حشر صدا می‌زنند یا زهرا
ولی ز فاطمه آید ندا، حسین كجاست
اگر چه سوم شعبان جمال خویش گشود
بدان ولادت او ظهر روز عاشوراست
قسم به ذات خداوند قادر بی چون
كه خونبهاش خداوندگار بی همتاست
تمام اهل قیامت به چشم می‌بینند
حسین با تن بی سر شفیع روز جزاست
هنوز نغمة قرآن او بلند ز نی
هنوز نعرة هیهات او به اوج سماست
هنوز خنجر قاتل ز خون اوست خجل
هنوز از عطشش، شعله در دل دریاست
هنوز نالة هل من معین اوست بلند
هنوز رأس منیرش به نیزه راه نماست
هنوز پرچم گلگون او به قلة عرش
هنوز پیكر صد چاك او به دوش شماست
حسین رهبر آزادگان به هر عصری
حسین راه نمای تمام نهضت‌هاست
حسین مشعل تابندة هدایت خلق
حسین مصحف نور است و آیت عظماست
حسین جان دعا، جان ذكر، جان نماز
حسین روح حرم، روح مروه، روح صفاست
گواه زندة من، ارجعی الی ربك
كه بر حسین همانا خدا مدیحه سراست
حسین سورة فجر و حسین آیه نور
حسین نجم فروزان حسین شمس ضحاست
حسین زندة حق و حسین كشتة حق
حسین بر همه باطل ستیزها مولاست
به وصف او كه خدایش ثنا كند میثم
قصیدة تو بود نارسا اگر چه رساست

استاد سازگارمه منوّر شعبان مه رسول خداست
مه مبارك میلاد سیدالشهداست
به رهروان هدایت ز حق رسیده خبر
كه روی دست محمد عیان چراغ هداست
تمام دین به روی دست‌های ختم رسل
و یا كتاب خدا روی سینة زهراست
به عدل و عزت و آزادی و كمال و شرف
خلایقند همه تشنه، فیض او دریاست
ملك به حسن تماشائیش، شده مبهوت
كه این امام حسین است یا رسول خداست
نسیم خلد برین می وزد ز اطرافش
كه بوی عطر خدا در مشام باد صباست
اگر تمام ملائك ز گاهوارة او
پر دوباره چو فطرس طلب كنند رواست
نبی به طلعت زیباش خنده كرد و گریست
خدا به یمن قدومش بهشت را آراست
ز گاهواره به گودال خون نگاهی كرد
به خویش گفت كه میلاد ما شهادت ماست
تمام خلقت یك لحظه بی حسین مباد
كه بی حسین زمین بی‌كس و زمان تنهاست
به حلق تشنه و لب‌های خشك او سوگند
كه خون او به گلستان وحی، آب بقاست
گرفت جام بلا را ز دست حضرت دوست
از آن تمام بلاها به چشم او زیباست
مگو چرا ز همه هست خود گذشت حسین
خدای داد به او هست و هست او را خواست
اگر ز بار غمش آسمان خمید چه باك
كه گشت قامت اسلام با قیامش راست
وضو گرفت ز خون، پیش تیر قامت بست
كه تا قیام قیامت از او نماز به پاست
همیشه حج به وجود حسین می‌بالد
كه كربلاش صفا بود و مروه شام بلاست
نماز و روزه و حج و جهاد می‌گویند
حیات ما همه مرهون سیدالشهداست
به پور هند جگر خواره چون گشاید دست
كسی كه رشد و نموّش به دامن زهراست
زهی جلال كه در روی خون گرفتة او
به چشم اهل نظر صورت خدا پیداست
مگر نه خوردن خاك آمده به شرع حرام
چه حكمتی است، چرا تربت حسین شفاست؟
به تحت قبّه او كن بلند دست نیاز
بگیر حاجت خود را كه مستجاب دعاست
همه به حشر صدا می‌زنند یا زهرا
ولی ز فاطمه آید ندا، حسین كجاست
اگر چه سوم شعبان جمال خویش گشود
بدان ولادت او ظهر روز عاشوراست
قسم به ذات خداوند قادر بی چون
كه خونبهاش خداوندگار بی همتاست
تمام اهل قیامت به چشم می‌بینند
حسین با تن بی سر شفیع روز جزاست
هنوز نغمة قرآن او بلند ز نی
هنوز نعرة هیهات او به اوج سماست
هنوز خنجر قاتل ز خون اوست خجل
هنوز از عطشش، شعله در دل دریاست
هنوز نالة هل من معین اوست بلند
هنوز رأس منیرش به نیزه راه نماست
هنوز پرچم گلگون او به قلة عرش
هنوز پیكر صد چاك او به دوش شماست
حسین رهبر آزادگان به هر عصری
حسین راه نمای تمام نهضت‌هاست
حسین مشعل تابندة هدایت خلق
حسین مصحف نور است و آیت عظماست
حسین جان دعا، جان ذكر، جان نماز
حسین روح حرم، روح مروه، روح صفاست
گواه زندة من، ارجعی الی ربك
كه بر حسین همانا خدا مدیحه سراست
حسین سورة فجر و حسین آیه نور
حسین نجم فروزان حسین شمس ضحاست
حسین زندة حق و حسین كشتة حق
حسین بر همه باطل ستیزها مولاست
به وصف او كه خدایش ثنا كند میثم
قصیدة تو بود نارسا اگر چه رساست

استاد سازگار

[درگاه حق]

دل مشرّف شد به درگاه حضور
روح چون مِی گشت و تن شد چون بلور
«کلّمینی زارِ» عرفانی شدم
برکه ی پاک مسلمانی شدم
دیشب از روحم تنم را شسته ام
رفتنم را ماندنم را شسته ام
یک نفر در من مرا تقدیس کرد
اشک من آمد، دلم را خیس کرد
کیست این طوفان معماری شده؟
چیست این در سینه ام کاری شده؟
ای معارف در سبوی تو نمی
ای نم ته جرعه ی تو عالمی
ما عدم زاریم و السّابق تویی
عشق تو، معشوق تو، عاشق تویی
عشق تو تعلیم مادر زاد بود
سینه ی تو جبرئیل آباد بود
حنجرت از قبل حکاکی شده
گونه ات روز ازل خاکی شده
آب ها جاری شد از خاک درت
سایه ها افتاد بر ما از سرت
کوکان در زیر مهر مادری
شیرها خوردند از خوش باوری
کاین تویی شیرینی شیر و عسل
السلام ای شهدباز بی بدل
آری آری قوم تو خوش باورند
قوم بد باور تو را کی می خرند؟
در زلال آبی تو سال ها
باز کردیم ای حسین جان بال ها
در خم گیسوی تو شب کرده ایم
کودکی ها را فقط تب کرده ایم
نم نمک در سایه ی مردی سِتُرگ
کودک دل قد کشید و شد بزرگ
حال من تسلیم حلقوم توام
کشته ی حلقوم معصوم توام
کیست خیّاط لباست ای عزیز
تا به حلقومش برم دست ستیز
این یقه تنگ است دل تنگم نکن
تو اذیّت می شوی رنگم نکن
با تو همبازی شدن خود دیگر است
مرکب تو حضرت پیغمبر است
ای بلور سینه ات صیقل ترین
راه تو بسته امیرالمؤمنین
صید حیدر شو که احمد خسته شد
راه تو با کام احمد بسته شد
هرچه باشد بوسه بر تو واجب است
تُکمه را واکن لباست حاجب است
یوسف مه طلعت اختر بزرگ
آن مبادا طالعت افتد به گرگ
بگذریم از این مقال دل خراش
رزق را خونین مکن وقت معاش
بوسه بر تو رزق جان مصطفاست
اصلاً این سینه دکان مصطفاست
اصلاً از امروز پیراهن مپوش
یا اگر پوشیدی، از آهن مپوش

محمد سهرابی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فاطمه آورده فرزندی که در قدر و جلال

هم محمد هم امیرالمۆمنین هم مجتباست

چشم ثاراللهیان روشن به میلاد حسین

کام حزب اللهیان شیرین که این عید خداست

حسین جان! ای ابر شعله ورِ هستی،

میلادت بارش رحمتی است بر کویر خشکیده دل های ما.

میلاد مسعود فخر کائنات،

حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام مبارک باد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سروشی دوش در گوشم، سرود این نغمه ی شیوا
که بشگفت از گلستان محمد(ص) نوگلی زیبا

بشارت ای گنه کاران حسین آمد حسین آمد
نثار مقدمش سرها، فدای جان او جان ها

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سوم شعبان، ولادت فرخنده مهتر جوانان بهشت و آموزگار شهادت،
حضرت امام حسینبن علی علیهماالسلام خجسته باد