ویژه نامه ولادت با سعادت حضرت علی اکبر(ع) * شقایق دشت کربلا *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

او آمده تا نام سپیدش که از تمامیِ گیتی پیشی گرفته،
نوید بر خاکی باشد که همه رقم سیاهه عصیان در آن انباشته شده.

هنوز مفاخر «بنی هاشم»،
نیکی‏ها و مناقب و کردار زلال او را برمی‏شمرند.

ایده‏های جوان و نوین او، اندیشه‏ های تازه
و پر طراوتش، هماره زبانزد است.

رخساره‏ های تابان، پاکْ نهادی و خوشخویی
و منطق ارجمند او را به پیامبر عطوفت شبیه می‏دانند.

این جاست که باید انگشت حیرت گزید از
خورشیدهای تکثیر در پنجره‏هایِ رو به اشراق.

باید شگفت‏ زده شد با منظره ‏ای از این دست
که تا بی ‏نهایت زیبا می‏رود.

ارزانی آیینه‏ ها برق این نگاه‏های نرم و گرانسنگ
و تقدیم لحظات انسان، وجد و سرور در این گلگشت مفرّح.

محمدکاظم بدرالدین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مهتاب شب های لیلا علیهاالسلام


هلال ماه جبینش از دل شبِ زلفش رخ نمود، ابرهای پلک واره از
هم دور شد و برق نگاه یک جفت ستاره، آسمان مهتابی رخسارش را شکافت!

این نخستین تصویر از شمایل شهزاد بنی هاشم
در قاب نگاه چشم های لیلا علیهاالسلام بود!

از وقتی که پنجره چشم هایش را به روی جاده بی انتها
نگاه لیلا باز کرده بود، خواب را از دیدگان او ربوده بود؛

نه از آن جهت که دستی باید گهواره بی تابی هایش را تکان
می داد و یا جرعه های شیره گل، لبان او را به شبنم می نشاند!

لیلا نیز مثل هر زن دیگری، راه و رسم مادری می دانست
و سلوک مهربانی می شناخت، اما آن چه در گهواره دستان
او تکان می خورد،یک کودک نبود که سپیدی موی مادر
را به پای بزرگ شدن خویش بطلبد.

او از هم اینک بزرگ بود!
همانند اسم اعظمی که بر وی خطاب می کردند
و غیرت بوتُراب را در برق چشمان او به تماشا می نشستند!

انگار که از هم اکنون با ذوالفقار نگاهش،
دروازه های کربلا را می گشود!

آن جلال و جبروتی که کودک لیلا را بر تخت بزرگی
و شوکت می نشاند، تکرار خطوط نسخه وجود حضرت
رسول اکرم (ص)بر صفحه هستی علی اکبر علیه السلام بود.

گویی برگه ای از کتاب جان پیامبر رحمت صلی الله علیه و آله وسلم
در پیش چشم لیلای دور مانده از خاتم رُسُل قرار گرفته بود و او در آن
نظر نمی افکند و چیزی نمی خواند، جز آن چه به امین اللّه منتسب بود!

لیلا دیگر مادر کودک خویش نبود، بلکه دایه کودکی های
پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم شده بود!

و چه موهبتی برتر از آن که زنی
موسپید شود درراه روسپیدی عشق!

مگر نه آن که چیزی نخواهد گذشت که کودک رسول واره
لیلا، دلاور صحنه های کربلا خواهد شد؟!

نزهت بادی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هنوز می‏آید نوای کربلایی‏ ات از عمق میدان،
ای آفتاب غروب کرده در ظهر عاشورا!

هنوز می‏آید غریو فریادت از بلندای آسمان؛
فریادی که دژخیمان کوفی را به مبارزه می‏خواست و نهیبش،
رشته جانشان را از هم می‏گسیخت.

هنوز می‏آید عطر حضورت،
از حوالی خیمه‏ هایی که آکنده از نگاه سکینه علیهاالسلام بود.

امروز، روز ولادت توست، مولای جوانمرد!
روزی که خداوند خواست تا چهره ‏ات آیینه جمال نبوی صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله بشود.

روزی که خداوند خواست تا از تبسم نگاهت، آفتاب بر شوق آید.
روزی که خداوند خواست تا نبیره علی علیه‏ السلام ، سیرتی همچون او داشته باشد.

روزی که خداوند خواست مشام مدینه از عطر حضورت آکنده گردد.
امروز، روز توست؛ روز تولّدی شیرین که طعم نبوت و ولایت را توأمان دارد.

غوغایی در دل آل الله است. عطر صلوات،
شش جهت آسمان و زمین را فرا گرفته است.

امروز، سروش آسمان، تهنیت گوی مولودی است که روزی همت بلندش،
او را از ناسوت خاک به لاهوتستان افلاک خواهد برد.
او نام بشکوهش را بر تارک عرش جای خواهد زد.

... و روزی ورق برمی‏گردد و کربلا رقم می‏خورد.
تصویر در تصویر، کوفیان و غلتیدنشان در خاک مذلّت!

شمشیر به شمشیر، دست یداللهیِ تو بود و یادآوری حماسه ذوالفقار!
جلوه‏ زار هستی در شگفت نقشی بود که تو ایفا می‏کردی؛

نقشی بدیع که ایمان و حماسه را به هم پیوند می‏داد؛
همانگونه که قامت دل‏ آرایت، زیبایی نبوت و ولایت را به تماشا گذاشته بود.

علی جان، جوانمرد مولای جوان!
میدان کربلا چه بی‏فروغ می‏شد، اگر به میدان نمی‏آمدی!

هنوز هم وقتی خورشید به آسمان کربلا می‏رسد،
درنگ می‏کند و به یاد فروغ چهره‏ات، اشک حسرت می‏ریزد.

چهره‏ای که عاشقانه، سرخی خون، در شفق نگاهش نشست
و افلاک را سوگوار تبسّم‏های دلنشین‏ش کرد.

امروز، روز ولادت توست.
تویی که عشق از یادآوری نامت به خود می‏بالد
و آسمان، شکوه تو را هماره با عطر صلوات، می‏ستاید.

مبارک باد بر عاشقان کوی حضرت دوست «جل جلاله»
حضور عاشقی که زندگی را شرمنده ایثار خود کرد
و بی‏ مهابا: «نعره زد عشق که خونین جگری پیدا شد».

سید علی‏ اصغر موسوی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حماسه از چشم‏ های تو آغاز می‏شود
در روزی داغ و خون‏ آلود.

رشادت یعنی «تو»؛ وقتی که در رکاب پدر،
تار و پود حادثه را شمشیر زدی.

امروز می‏آیی؛ عَلَم عشق بر دوشت، با نشانه ‏ای از
آن سوی آسمان، و زمین با خنده ‏های نخستینت، شکفتن آغاز می‏کند.

در وجودت تکه‏ای از بهشت جا مانده است؛
آن گونه که از چشمانت عطر یاسی عجیب می‏تراود.

روشنای چهره ‏ات با اُفق‏های دور و درخشان نسبت دارد.
ریشه ‏ات از مقدم‏ترین رودخانه آب می‏خورد.

نخل‏ها، پیش قامتت کوچک می‏نمایند،
ای بزرگِ دوست داشتنی!

نامت از دهان زمین نمی‏افتد.
آزادگی، دوست دیرینه تو،

خورشید، همبازی کودکی‏ات و عشق،
همسفره همیشگی توست.

قبایل عرب از گندمزار شجاعت تو نان می‏خورند.
پرندگان، چشم بر قانون رهایی‏ ات دوخته‏ اند.

می‏آیی و پنجه در پنجه کوه می‏افکنی و فرو می‏ریزی‏اش.
می‏آیی و از جای گام‏های سپیدت، درختانی از آینه قد می‏کشند.

بر اسب که می‏نشینی، بارانی از ستاره باریدن می‏گیرد.
مهتاب، امواج نگاه توست که بر دامن آسمان می‏ریزد.

معصومه داوودآبادی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باز هم آسمان این خانه‌ ،شب پر رفت و آمدی دارد
باز هم کوچه‌ی بنی هاشم ،بوی عطر محمدی دارد

در شبستان زلف تو ترسا ،خال بر گونه‌ی تو هندوکش
طاق زیبای ابرویت محراب، وه که لیلا چه معبدی دارد

کار چشم تو مبتلا کردن ،خاک را با نظر طلا کردن
این زلیخای نفس ما یوسف، عاشق توست هر بدی دارد

خَلق تو خُلق تو تعالی الله! چه شکوهی ست در تو یا الله
این علی تا که می‌رسد به خدا ،صلوات محمدی دارد

قاسم صرافان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شبیه ترین غنچه به بهار

می آیی و کائنات به تو سلام می کند.
عطر آرام تو که از افق لبریز می شود
جهان در دامنه زلال روح تو به نماز می ایستد.

آفتاب در پیشانی تو شدت می گیرد.
تمام میوه های درختان شاداب می شوند و
برگ های سبز برای تو شعر می خوانند.

گل های سرخ از لبخندهای بی مضایقه تو جان می گیرند
و همه رودها، به شوق عطر تو به دریا می ریزند.

همه موج ها از تو یاد گرفته اند که هیچ گاه از رفتن باز نمانند.
پیش از آنکه بیایی، ابرها نام زلالت را بر همه باریده بودند.

همه نام تو را می دانند. همه تو را می شناسند. تو
شبیه ترین غنچه ها به بهاری، تو شبیه ترین شکوفه های
ازل به پیامبری صلی الله علیه و آله .

همه عطر تو را می شناسند؛ نارنج ها، ابرها، بادها و گنجشک ها.
نام تو در خون همه گلبرگ های زیبا جریان دارد.

همه عطرها از مهربانی تو سرچشمه می گیرند.
تمام اردیبهشت ها از آغوش گرامی تو جان می گیرند.

بهشت، بهانه ای ست برای دیدن تو. بی تو، بهار توهمی
بزرگ است که به کویرهای بی پایان ختم می شود.

تو مسافر تمام قلب هایی هستی که پرنده ها را دوست دارند.
ماه از گریبان گرامی تو آغاز می شود وروز در پیراهن تو تکثیر می شود.

با تو می توان خورشید را به کوچک ترین ایوان ها دعوت کرد
و باران را مهمان تمام شیشه های غبار گرفته بی رهگذر.

امشب به یمن آمدنت تمام آینه ها قد می کشند.
ابرها همه باران می شوند تا بی واسطه گونه های بهشتی ات را ببوسند.

با آمدنت، عشق به مهمانی خانه های فراموش شده
می رود و سقف خانه ها ستاره پوش می شوند.

عباس محمدی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هم درمقام و نام و جلالت تو اکبری
هم اینکه درعشیره شماازهمه سری

گفتااگرکه ختم رسالت نمیرسید
حتما تو اخرین نبی هستی پیمبری

وقتی تورا بدست پدر داد مادرت
بوسیدروی ماهت و گفتا که محشری

بایدبرای رزم تو لشکربیاورند
الحق عرب ندیده شبیه ت دلاوری

وقتی لجام اسب کشیدی سوی نبرد
دشمن ندید اکبری یا این که حیدری

دشمن چشیده مزه شمشیر تیز تو
وقتی چو شیر بر صف او حمله میبری

اقا شما کرامتتان هم محمدیست
حالا شما به کرببلایم نمیبری

صدبار گفته اند و مانیز گفته ایم
اقا غلام دربدرت را نمیخری

شاعر : مهدی مومنی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نهال نوپای حسین علیه السلام





سلام، نهال نوپای حسین شهید! سلام، فرزند راستین
ماه و خورشید؛ پیوند خورده با عطش و اشتیاق!

کوچک تر از آنم که بسرایمت.واژه ها به مبارک باد
قدوم تو آمده اند و من اسیر دست واژه های فراری ام.

ای بوته معطر دودمان محمد!
هر روز تکرار می شوی و پایانی برایت نیست.

من یک جوانم؛کمک کن سکوت سرد و مکرر
سینه ام، به جریان گرم محبت تو بیشتر بپیوندد.

دل بزرگ و شانه ستبر خودت را از خستگی بی امان جوانان
دریغ نکن.خلق و خویت محمدی بود

مادر به تو افتخار می کرد و پدر
با دیدنت، خستگی از شانه می زدود.

بالا بلند نخل تناور! وقتی قامت می افراشتی، دشمن
چنان در دل می لرزید که انگار ذوالفقار علی
در هوا به گردش درآمده است.

ای سربلندترین کوه ها، پیرهن چاک بلندی ات!
غزل واره عشق و احساس و ایثار!
فرزند راستین اسلام محمدی!

آغوش بگشا که زمین، پای کوبان به استقبال آمده است
و آسمان، دست افشان، به تهنیت برخاسته است.

اندوه نیمه شب های تنهایی من، تا حضور
کتاب معرفت تو پایان گرفته است.

جوانی ام را پیش کش خلق وخویِ پیغمبری ات کرده ام؛
دست نیاز مرا در برهوت عصیان و سرگردانی بپذیر!

سعیده خلیل نژاد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هنوز می‏آید نوای کربلایی‏ ات از عمق میدان،
ای آفتاب غروب کرده در ظهر عاشورا!

هنوز می‏آید غریو فریادت از بلندای آسمان؛
فریادی که دژخیمان کوفی را به مبارزه می‏خواست و نهیبش،
رشته جانشان را از هم می‏گسیخت.

هنوز می‏آید عطر حضورت،
از حوالی خیمه‏ هایی که آکنده از نگاه سکینه علیهاالسلام بود.

امروز، روز ولادت توست، مولای جوانمرد!
روزی که خداوند خواست تا چهره ‏ات آیینه جمال نبوی صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله بشود.

روزی که خداوند خواست تا از تبسم نگاهت، آفتاب بر شوق آید.
روزی که خداوند خواست تا نبیره علی علیه‏ السلام ، سیرتی همچون او داشته باشد.

روزی که خداوند خواست مشام مدینه از عطر حضورت آکنده گردد.
امروز، روز توست؛ روز تولّدی شیرین که طعم نبوت و ولایت را توأمان دارد.

غوغایی در دل آل الله است. عطر صلوات،
شش جهت آسمان و زمین را فرا گرفته است.

امروز، سروش آسمان، تهنیت گوی مولودی است که روزی همت بلندش،
او را از ناسوت خاک به لاهوتستان افلاک خواهد برد.
او نام بشکوهش را بر تارک عرش جای خواهد زد.

... و روزی ورق برمی‏گردد و کربلا رقم می‏خورد.
تصویر در تصویر، کوفیان و غلتیدنشان در خاک مذلّت!

شمشیر به شمشیر، دست یداللهیِ تو بود و یادآوری حماسه ذوالفقار!
جلوه‏ زار هستی در شگفت نقشی بود که تو ایفا می‏کردی؛

نقشی بدیع که ایمان و حماسه را به هم پیوند می‏داد؛
همانگونه که قامت دل‏ آرایت، زیبایی نبوت و ولایت را به تماشا گذاشته بود.

علی جان، جوانمرد مولای جوان!
میدان کربلا چه بی‏فروغ می‏شد، اگر به میدان نمی‏آمدی!

هنوز هم وقتی خورشید به آسمان کربلا می‏رسد،
درنگ می‏کند و به یاد فروغ چهره‏ات، اشک حسرت می‏ریزد.

چهره‏ای که عاشقانه، سرخی خون، در شفق نگاهش نشست
و افلاک را سوگوار تبسّم‏های دلنشین‏ش کرد.

امروز، روز ولادت توست.
تویی که عشق از یادآوری نامت به خود می‏بالد
و آسمان، شکوه تو را هماره با عطر صلوات، می‏ستاید.

مبارک باد بر عاشقان کوی حضرت دوست «جل جلاله»
حضور عاشقی که زندگی را شرمنده ایثار خود کرد
و بی‏ مهابا: «نعره زد عشق که خونین جگری پیدا شد».

سید علی‏ اصغر موسوی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

الا ای خضرِ رحمت تشنه‌کامِ لعلِ لب‌هایت!
خجل گردیده زیبایی، ز شرم روی زیبایت

زیـارت نامه زوار ثـارالله، سیمایت
حسین بن علی گردیده محو قد و بالایت

جـلال احمـد و آلـت، جمـال الله تمثالت
سر و جان خاک درگاهت، دل بابا به دنبالت

ولادت حضرت علی اکبر(ع) و روز جوان مبارک باد