بسم اللّه الرّحمن الرّحيم
يا ايها الذين امنوا لا تقدموا بين يدى اللّه و رسوله و اتقوا اللّه ان اللّه سـمـيـع عليم (1)
يا ايها الذين امنوا لا ترفعوا اصواتكم فوق صوت النبى و لا تـجـهـروا له بـالقـول كـجهر بعضكم لبعض
ان تحبط اعمالكم و انتم لا تشعرون (2)
ان الذيـن يـغـضـون اصـواتـهم عند رسول اللّه اولئك الذين امتحن اللّه قلوبهم للتقوى لهم مـغـفـره
و اجـر عـظيم (3)
ان الذين ينادونك من وراء الحجرات اكثرهم لا يعقلون (4)
و لو انهم صـبـروا حـتـى تـخـرج اليـهـم لكـان خيرا لهم و اللّه غفور رحيم (5)
يا ايها الذين امنوا ان جـاءكم فاسق بنباء فتبينوا ان تصيبوا قوما بجهاله فتصبحوا على ما فعلتم
نادمين (6)
و اعـلمـوا ان فـيـكـم رسـول اللّه لو يـطـيـعـكـم فى كثير من الامر لعنتم و لكن اللّه حبب اليكم
الايمان و زينه فى قلوبكم و كره اليكم الكفر و الفسوق و العصيان اولئك هم الراشدون (7)
فضلا من اللّه و نعمه و اللّه عليم حكيم (8)
و ان طائفتان من المؤمنين اقتتلوا فاصلحوا بـينهما فان بغت احدئهما على الاخرى فقاتلوا التى
تبغى حتى تفى ء الى امر اللّه فان فـاءت فـاصـلحوا بينهما بالعدل و اقسطوا ان اللّه يحب المقسطين (9)
انما المؤمنون اخوه فاصلحوا اءخويكم و اتقوا الله لعلكم ترحمون (10)
ترجمه آياتبـه نـام اللّه كـه رحـمـان و رحيم است اى كسانى كه ايمان آورده ايد در حكم كردن از خدا و رسول
او پيشى مگيريد و از خدا پروا كنيد كه خدا شنواى دانا است (1).
اى كـسـانـى كـه ايـمـان آورده ايـد صـداى خـود را بـلنـدتـر از صـداى رسـول اللّه بـرنـيـاوريـد و
بـا او به صوت بلند سخن مگوييد آن چنان كه با يكديگر سخن مى گوييد تا اعمالتان ندانسته
بى نتيجه نشود (2).
بـه درسـتـى آنـان كـه صـوت خـود را در بـرابـر رسـول خـدا آهسته برمى آورند كسانيند كه خدا
دلهايشان را براى تقوى بيازموده، ايشان مغفرت و اجرى عظيم دارند (3).
بـه درسـتـى آنـان كـه تـو را از پـشـت ديـوار حـجـره هـا بـانـگ مـى زنـنـد بـيـشـتـرشـان تعقل ندارند (4).
و اگـر ايـشـان صبر كنند تا تو از خانه به سويشان در آيى برايشان بهتر است و خدا آمرزگار رحيم
است (5).
هـان اى كـسـانـى كـه ايمان آورده ايد اگر فاسقى خبرى برايتان آورد تحقيق كنيد تا مبادا نـدانـسـتـه
به قومى بى گناه حمله كنيد و بعدا كه اطلاع يافتيد از كرده خود نادم شويد (6).
و بـدانـيـد كـه رسول اللّه در بين شما است بايد كه از او اطاعت كنيد و اگر او شما را در بسيارى
امور اطاعت كند خود شما به تنگ مى آييد و ليكن خداى تعالى ايمان را محبوب شما كـرد و در
دلهـايتان زينت داد و كفر و فسوق و عصيان را مورد نفرتتان قرار داد اينان رشد يافتگانند (7).
رشدى كه خود فضلى از خدا و نعمتى از او است و خدا داناى فرزانه است (8).
اگـر دو طـائفه از مؤمنين به جان هم افتادند بينشان اصلاح كنيد پس اگر معلوم شد يكى از آن دو
طائفه بر ديگرى ستم مى كند با آن طائفه كارزار كنيد تا به حكم اجبار تسليم امـر خـدا شـود و اگـر
بـه سـوى خـدا بـرگـشـت بـيـن آن دو طـائفـه بـه عـدل اصـلاح كـنـيد (و باز هم توصيه مى كنم
كه ) عدالت را گسترش دهيد كه خدا عدالت گستران را دوست مى دارد (9).
تنها مؤمنين برادر يكديگرند پس بين برادران خود اصلاح كنيد و از خدا پروا كنيد، شايد مورد
رحمش قرار گيريد (10).