ویژه نامه شهادت مظلومانه امام جواد علیه السلام* نهمين کوکب هدايت *

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

سلام بر جواد الائمه!

امام جوان! درود بر لحظه های شفافی که با تو خواهند بود
و مسیری که از عطر کلمات مقدست سرمست می شود؛
از 195 تا 220 هجری قمری!

درود بر دانایی متجلی در بزرگ و کوچک اهل بیت رسول صلی الله علیه و آله .
سلام بر این نور واحد که بی تغییر، در کالبد دوازده پیکر مطهر جاری شد!

تکلم کن تا تاریخ، دوباره از شگفتی، مات بماند.
- چگونه کودکی هشت ساله، این چنین تمام ذرات را متبرک
می کند و تمام تفسیر کتاب آسمانی در قلب او متلاطم است؟

تکلم کن، تا یحیی بن ذکریا متولد شود؛ با شباهتی
بی همتا با جوادالائمه علیه السلام ؛

«یَا یَحیی خُذِ الکِتابَ بِقُوَّةٍ و آتَیناهُ الحُکمَ صَبِیاً».

محمد علی کعبی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

قالَ الامام محمد تقي عليه السلام :

خَفْضُ الْجَناحِ زينَةُالْعِلْمِ، وَ حُسْنُ الاْ دَبِ زينَةُالْعَقْلِ،
وَبَسْطُ الْوَجْهِ زينَةُالْحِلْمِ

تواضع و فروتنى زينت بخش علم و دانش است ،
ادب داشتن و اخلاق نيك زينت بخش عقل مى باشد،
خوش روئى با افراد زينت بخش حلم و بردبارى است

كشف الغمّة : ج 2، ص 347.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باد، هوهو کنان، خاکستر یتیمی پاشید بر تمام خانه‌های بغداد
و خبر، زلزله خیز، تکان داد روزگار در خود فروپیچیده را.

اتفاقی شوم، سایه گسترانیده بر آسمان‌ها.
نمی دانم، شاید خورشید در پرده کسوف افتاده است!

گویا زمین، 25 سال بزرگواری را محروم شد!
گویا زمان، باید از این پس، حسرت به دل کرامت جاری جواد بماند!

انگار همین دیروز بود که خاک، عطر حضورش را نفس کشید
و عالم، در سایه مهربانیِ «جواد الائمه» میهمان شد!

انگار همین دیروز بود که حضورش مایه آرامش زمین شد
و وجودش، باعث دلگرمی «رضا»!

و امروز که دست‌های توطئه از آستین «ام الفضل» برآمده،
زهر عصیان و نفاق چه بر سر قلب رئوفت آورد، امام جوانم؟!

تلخی کینه توزی روزگار را،
جگر سوخته ات چگونه تاب آورد، امام جوانم؟!

رستاخیز داغت، کمر روزگار را خواهد شکست.
قیامت اندوهت، به آتش خواهد کشید دلها را.

هنوز، کاخ مأمون می‌لرزد از هیبت حیدری‌ات.
هنوز اقیانوس «علم لدنی»ات،
جرعه جرعه فرو می‌نشاند عطش جهل بشر را.

تو را می‌برند؛ بر شانه‌های فرشتگان.
کجاست دستان تسلی بخش،
تا مرهم زخم‌های «هادی»ات باشند؟

بعد از تو چه کند «علی» در محاصره «معتصم»ها؟
جوان‌ترین حجت خدا!

هر بار، با یاد ماجرای تو،
پا به پای امام عصر عجل‌الله‌فرجه،
تا همیشه روزگار، خون خواهم گریست.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دعای پس از نماز حضرت جواد علیه السلام

استناد به شیوه گفتار یا رفتار بزرگان،
عامل مهمی در تأثیر نکته های اخلاقی در مخاطب به شمار می‌آید.

پیشوای نهم، امام جواد علیه السلام نیز گاه برای بیان معارف دینی،
ه روش پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله استناد می‌کردند.
آن حضرت فرمودند:
«پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله پس از نماز چنین دعا می‌کرد:
خدایا! [گناهانی] را که پیش‌تر کرده‌ام یا می‌کنم، نهان و آشکار مرا،
اسراف بر خودم را و آنچه را تو بهتر از من می‌دانی، بر من بیامرز.

خدایا! تو پیش از همه و پس از همه هستی،...
تا زمانی که زندگی را برایم بهتر می‌دانی،
مرا زنده نگاه دار و آن گاه که مرگ را برایم بهتر می‌دانی، مرا بمیران....

خدایا! ما را به زینت ایمان زیبا کن و راهنما و رهیافته قرار ده.

ای پروردگار من! دلی پیراسته و زبانی راستگو از تو می‌خواهم،
از آنچه می‌دانی، آمرزش می‌طلبم و نیکوترین آنچه می‌دانی، از تو می‌خواهم
و از بدی آنچه می‌دانی به تو پناه می‌برم، که تو می‌دانی و ما نمی‌دانیم
و تو به نهان ها بسیار آگاهی».

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یک جرعه نور

قال الامام محمد تقی الجواد علیه السلام:

.المؤمن يحتاج الي توفيق من الله، و واعظ من نفسه، و قبول ممن ينصحه

امام محمدتقی علیه السلام فرموده اند :

مؤمن نياز دارد به توفيقي از طرف خدا، و به پندگويي از طرف خودش،
و به پذيرش از كسي كه او را نصيحت كند.

تحف العقول، ص 480

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باد، هوهوکنان، خاکستر یتیمی پاشید بر تمام خانه‏ های بغداد
و خبرزلزله‏ خیز، تکان داد روزگار در خود فروپیچیده را.

اتفاقی شوم، سایه گسترانیده بر آسمان‏ها.
نمی‏دانم، شاید خورشید در پرده کسوف افتاده است!

گویا زمین، 25 سال بزرگواری را محروم شد!
گویا زمان، باید از این پس، حسرت به دل کرامت جاری جواد بماند!

انگار همین دیروز بود که خاک، عطر حضورش را نفس کشید
و عالم، در سایه مهربانیِ «جواد الائمه» میهمان شد!

انگار همین دیروز بود که حضورش مایه آرامش زمین شد
و وجودش، باعث دلگرمی «رضا»!

و امروز که دست‏های توطئه از آستین «ام الفضل» برآمده،
زهر عصیان و نفاق چه بر سر قلب رئوفت آورد امام جوانم؟!

تلخی کینه ‏توزی روزگار را،
جگر سوخته ‏ات چگونه تاب آورد، امام جوانم؟!

رستاخیز داغت، کمر روزگار را خواهد شکست.
قیامت اندوهت، به آتش خواهد کشید دل‏ها را.

هنوز، کاخ مأمون می‏لرزد از هیبت حیدری‏ات.
هنوز اقیانوس «علم لدنی»ات، جرعه جرعه فرو می‏نشاند عطش جهل بشر را.

تو را می‏برند؛ بر شانه‏ های فرشتگان.
کجاست دستان تسلی‏ بخش، تا مرهم زخم ‏های «هادی»ات باشند؟

جوان‏ترین حجت خدا!
بعد از تو چه کند «علی» در محاصره «معتصم»ها؟

هر بار، با یاد ماجرای تو، پا به پای امام عصر(عج)،
تا همیشه روزگار، خون خواهم گریست.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شهادت مظلومانه جوان ترین لاله بوستان امامت و ولایت
غریب بغداد ، ابن رضا٬ باب المراد عالمين ٬جـوادالأئـمـه،
حضرت امام محمّد تقي عليه السلام را به محضر مقدّس
و منوّر حضرت حجة بن الحسن العسکري وسوگواران
حضرتش تسليت و تعزيت عرض مي نمائيم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

قال الامام محمد التقی الجوادعلیه السلام

اَرْبَعُ مَنْ کُنّ فیهِ اِستَکْمَلَ ایمانَه:
مَنْ اَعْطی للّه وَمَن مَنَع فِی اللّه وَاحَبّ لِلّه وَاَبْغَضَ فیه

امام جواد علیه السلام فرموده اند

چهار خصلت که در هر کس باشد، ایمانش کامل است؛
کسی که برای خدا ببخشد و در راه خدا منع نماید
و برای خدا دوست بدارد و برای او خشمگین شود.

(کشف الغمه، ج 2، ص 349)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«ألسَّلامُ عَلَيکَ يااَباجَعفَرٍمُحَمَّدَ بنَ عَليٍّ البَرَّالتَّقِیَّ»


شهادت مظلومانه نهمين کوکب هدايت
باب المراد عالمين٬ مظهرجود و کرم ،
حضرت امام محمّد تقي عليه السلام را به
محضر مقدّس و منوّر حضرت حجة بن الحسن
العسکري وتمامي شيعيان ومحبّان آن حضرت
تسليت و تعزيت عرض مي نمائيم
آجرک الله یا مولای یا صاحب الزمان(عج)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در محفل سوگ تو، اشک‏ها زودتر از هر دعایی به سویِ آسمان می‏روند،
لحظه‏ ها به انتظار دیدار جمالِ دل آرایت در بغضِ ثانیه‏ ها می‏ تپند،

گل‏های سجّاده ات، محراب را بوسه می‏زنند،
جبرییل، چون شمع، بیقرارانه می‏سوزد
و صدایِ گریه ‏های مداوم، در و دیوار را غرق در ماتم می‏کند.

پله پله تا خدا رفتنت را ستاره‏ ها در گوش زمین نجوا کردند؛
آن گاه که عرش، تو را در هاله‏ ای از نور، به سوی معراج دل باختگان بُرد.

جواد الائمه! بعد از تو، دنیا سرگردان است و شادمانی رنگ باخته،
شهادت به مقامِ والایت غبطه می‏خورد و دل‏های سوگوار، جز اشک و آه، حرفی ندارند.

شانه ‏های آسمان، از یاد آوری سیمای روحانی‏ ات می‏لرزد
و بغضِ ناشناخته ‏ای گلوی زمین را می‏فشارد و دوریِ تو،
چونان رعد، افلاک را به آتش می‏کشد.

مولا جان! بی تو، روح تشنه‏ ی هستی، با کدامین زمزم سیراب شوند
و ضمیرهای مشتاق، با شمیمِ کدامین نسیم رحمت، آکنده از روحِ عبادت گردند؟

افسوس که از بارِ سنگین مظلومیتِ تو آینه ‏ی زمان در هم شکست
و کشتیِ ایثار و گذشت، در دریایِ وجود تو به اشک نشست.

ای که دعایت در سحرگاهانِ نیایش موجب نزول برکات است
و عبادتت در دلِ شب‏هایِ اِستغاثه، مایه‏ ی پراکندگی نفحات قدسی!

محراب‏ خالی، اشک‏های آسمان و بغض فرو خورده ‏ی افلاکیان،
بهانه‏ ی سوگوارای داغداران تو است.