درس اول
فضیلت وبرکات حفظ قرآن
برای پی بردن به فضیلت و اهمیت حفظ قرآن کافی است اندکی در احادیث رسیده از پیامبر
(صلی الله علیه و آله) و ائمه اطهار (علیهم السلام) در اینباره و نیز در سیره عملی ایشان در
تعامل با قرآن و اهل آن دقت کنیم. به طور کلی قرآن کریم در نگاه آن بزرگواران از جایگاهی رفیع
و منزلتی ویژه برخوردار است و بالتبع مسائل مربوط به آن، از جمله «تلاوت و قرائت، تدبر و عمل
به فرامین آن و آموختن و آموزاندن آن» و نیز «حفظ قرآن و در سینه داشتن آن»، مورد سفارش
ایشان قرار گرفته است.
به چند نمونه از احادیث مرتبط با حفظ قرآن توجه کنید:
۱ـ قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): «حَمَلَهُ القُرْآنِ هُمُ المَحْفُوفونَ بِرَحمَهِ اللهِ،
المُلَبِّسونَ نُورَ اللهِ، المُعَلِّمونَ کَلامَ اللهِ. مَنْ عاداهُم فَقَدْ عادَی اللهَ و مَنْ والاهُم فَقَدْ والَی
اللهَ.»:[۱] حافظان قرآن مشمول رحمت خدا، در برکنندگان نور خدا و آموزگاران کلام خدایند. کسی
که با آنان دوستی نماید با خدا دوستی نموده و کسی که با آنان دشمنی کند خدا را دشمن
داشته است.
۲ـ قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): «إنَّ اَکْرَمَ العِبادِ إلَی اللهِ بَعْدَ الاَنبیاءِ العُلَماءُ ثُمّ
حَمَلَهُ القُرآن. یَخْرُجونَ مِن الدُّنیا کَما یَخْرُجُ الاَنبیاء وَ یَحْشُرونَ مِنْ قُبُورِهِم مَعَ الاَنبیاءِ و یَمُرُّونَ
عَلی الصِّراط مَعَ الاَنبیاءِ و یَأخُذونَ ثوابَ الاَنبیاء. فَطوبی لِطالب العِلْمِ و حامِلِ القرآنِ ممّا لَهُم
عِندَ اللهِ مِن الکرامَهِ وَ الشَّرَفِ.» [۲]: گرامی‌ترین بندگان بعد از انبیاء علما و سپس حافظان قرآن
هستند. مانند انبیاء از دنیا می‌روند، همراه انبیاء از قبرهایشان خارج می‌شوند، به همراه انبیاء از
صراط می‌گذرند و ثواب انبیاء را می‌برند. پس خوشا به حال پوینده راه علم و حافظ قرآن، به سبب
کرامت و شرافتی که نزد خدا دارند.
۳ـ قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): «مَنْ اَعْطاهُ اللهُ حِفْظَ کِتابِهِ فَظَنَّ اَنَّ أحَداً اُعْطِیَ
أفْضَلَ مِمَّا اُعْطِیَ فَقَدْ غَمَطَ أفْضَلَ النِّعمَهِ.»: [۳] هر کس که خداوند حفظ کتابش را به او ببخشد
و گمان برد به کسی چیزی بهتر از او داده شده، بافضیلت‌ترین نعمت را کوچک شمرده است.
۴ـ قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): «أغْنَی النَّاسِ حَمَلَهُ القُرآنِ؛ مَنْ جَعَلَهُ اللهُ تَعالی
فی جوْفِهِ.»: [۴] بی‌نیازترین مردم حافظان قرآن هستند؛همان کسانی که خداوند متعال قرآن را
در وجودشان جای داده است.
۵ـ قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): «إذا ماتَ حامِلُ القُرآنِ أوحَی اللهُ إلَی الأرضِ أَن
لا تَأکُلی لَحْمَهُ. قالَتْ: إلهی کَیفَ آکُلُ لَحْمَهُ و کَلامُکَ فی جَوْفِه.»: [۵] هنگامی که حافظ قرآن
از دنیا می‌رود خدای تبارک و تعالی به زمین وحی می‌کند که «گوشت بدن او را نخور.» زمین می‌گوید:
«پروردگارا، چگونه گوشت او را بخورم در حالی که کلام تو (قرآن) در قلب اوست.»
۶ـ قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): «لِحاملِ القُرآنِ إذا عَمِلَ بِهِ فَأحَلَّ حَلالَهُ و حَرَّمَ
حَرامَهُ شَفْعٌ فی عَشْرَهِ أهْلِ بَیْتِهِ یَوْمَ الْقِیامَهِ کُلُّهُم قَدْ وَجَبَتْ لَهٌ النّارُ.»:[۶] حافظ عامل به
قرآن که حلال آن را حلال و حرام آن را حرام می‌شمارد فردای قیامت در مورد ۱۰ نفر از بستگانش ـ
که همگی آنها اهل آتشند ـ حق شفاعت دارد.
۷ـ قال علی (علیه السلام): « اِقرَؤُوا القرآنَ و اسْتَظْهِرُوهُ فإنّ اللّهَ تَعالى لا یُعَذِّبُ قلباً وَعَى
القرآنَ. »:[۷] قـرآن را تـلاوت کـنـیـد و آن را به خاطر سپارید، زیرا خداوند متعال دلى را که قرآن را در
خود دارد عذاب نمى‌کند.
۸ـ قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): « إنّ الّذى لیسَ فى جَوْفِهِ شیىءٌ مِنَ القرآنِ
کَالبیتِ الخرابِ. » : [۸] کسى که در درونش چیزى از قرآن نیست، دلش مانند خانه ویران است.
۹ـ قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): « مَنْ قَرَأ القرآنَ عن حفظِهِ ثمّ ظَنَّ أنّ اللّهَ تَعالى
لا یَغْفِرُهُ فَهو مِمّنِ اسْتَهْزَأ بآیاتِ اللّهِ. »:[۹] کـسـى کـه قرآن را از حفظ بخواند و گمان کند خداى
تعالى او را نمی‌آمرزد، در شمار کسانى است که آیات الهى را به تمسخر گرفته‌اند.
۱۰ـ قال الامام الصادق (علیه السلام): «اَلْحافِظُ للْقرْآنِ الْعامِلُ بِه مَعَ السَّفَرهِ الْکِرامِ الْبَرَرَهِ.»:
[۱۰] حافظ قرآن که بدان عمل کند، در آخرت رفیق و همراه فرشتگان و سفیران الهی خواهد بود.
از بیانات نورانی معصومان در این باب
، می‌توانیم به برخی از برکات حفظ قرآن پی ببریم؛ از جمله: «قرار گرفتن در پناه رحمت الهی،
محشور شدن با انبیاء و همراهی با آنان، برخورداری از بالاترین ثروت فرهنگی (قرآن)، داشتن حق
شفاعت در قیامت، ایمنی از عذاب آخرت، آبادانی دل و ...». البته چنانچه در متن شماری از احادیث
تأکید شده، شرط این بهره‌مندی آن است که حافظ قرآن در جهت عمل به احکام و فرامین آن حرکت
کند و کلام وحی همواره نصب العین او باشد. بدیهی است که تنها بسنده کردن به خواندن ظاهری
آیات، تمامی این برکات را به دنبال ندارد.
علاوه بر موارد فوق، برکات و فوائد مهم دیگری نیز در حفظ قرآن هست که از مهم‌ترین آنها «انس با
قرآن» است. حفظ قرآن را جامع‌ترین راه برای انس با این کتاب مقدس دانسته‌اند و به راستی هم
چنین است؛ زیرا حافظ قرآن، به بهانه ورود به این وادی مبارک و به سبب آنکه بی‌توجهی به آیات و
فراموش کردن آنها پسندیده نیست و نوعی بی‌احترامی به کتاب وحی تلقی می‌شود، باید تا پایان
عمر به تلاوت قرآن و محفوظات خود پایبند باشد و همین نکته و خواندن مکرر آیات موجبات مؤانست
و رفاقت او را با قرآن فراهم می‌کند.
فایده بسیار مهم دیگر برای حفظ قرآن فراهم کردن زمینه «تدبر در قرآن» است. این نکته در بیانات
رهبر معظم انقلاب نیز به خوبی مطرح شده است. ایشان در یکی از دیدارهای خود با قاریان و
حافظان قرآن فرمودند:
«... وقتی شما حافظ قرآن هستید، این تکرار آیات قرآنی و انس دائمی با قرآن، به شما فرصت
می‌دهد که در قرآن تدبر کنید. تدبر در قرآن با همینطور خواندن و رد شدن به دست نمی‌آید؛ با
یک بار و دوبار خواندن هم حاصل نمی‌شود؛ با تکرار و انس با آیه‌ای از قرآن امکان تدبر در آن به
دست می‌آید. و چقدر لطایف در قرآن کریم هست که اینها را جز با تدبر نمی‌توان فهمید. بنابراین
حفظ و فهم معانی قرآن و تلاوت آن لازم است.» [۱۱]
نقل قول
