حدود، تعزیرات و قصاص در اسلام دارای حد و مرزهای مشخص و معین است. فلسفه ی تعیین این قوانین و ضوابط نیز اجرای قسط و عدالت و پیشگیری از ظلم و تعدی است. پس در اجرای همین قوانین و ضوابط نباید مرتکب ظلم و تعدی شد. [12] یکی از شاخص های دین داری و تقوای الهی، عملکرد انسان در همین موارد است. وقتی در مقام اجرای قوانین و گرفتن حق، از حقوق تعیین شده ی الهی پا فراتر نگذاریم و درست در مرز اسلام عمل کنیم، متقی و متدین واقعی خواهیم بود، به خصوص وقتی انسان در حالت عادی نبوده، خشم و عصبانیت، گریبان گیرش شده باشد. در چنین مواردی، خود کنترلی و عمل نکردن جز در چارچوب ضوابط تنها از کسی ساخته است که تقوا و دین داری، ملکه ی نفسانی وی شده باشد و داستان امیرمؤمنان علیه السلام، که در جنگ خندق و هنگام برخورد با سخت ترین دشمن دین در حساس ترین و حیاتی ترین لحظه، بر خشم خود غلبه کرد، معروف است. او که تمام اسلام و ایمان بود، وقتی در آن روز مهم، در برابر تمام شرک و کفر قرار گرفت، خشم و غضب خود را فرو خورد و با به اسارت گرفتن نفس، افتخاری آفرید که به بیان نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، ارزش و بهای آن از عبادتی که تمام جن و انس از ابتدای آفرینش تا قیام قیامت انجام داده اند یا می دهند، بیشتر است، و با آن قابل قیاس نیست. [13]