ویژه نامه میلاد فرخنده پیامبراکرم و گرامیداشت هفته وحدت{{ سراج منیر}}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

*✿* سراج منیر *✿*

*✿* ویژه نامه میلاد فرخنده پیامبراکرم و گرامیداشت هفته وحدت *✿*

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یک جرعه از اقیانوس علم نبی اعظم :

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم

شَرُّالنّاسِ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیاهُ، وَ شَرُّ مِنْ ذلِکَ مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیا غَیْرِهِ.

پیامبر اکرم که درود خدا براو وخاندانش باد فرموده اند:

بدترین افراد کسى است که آخرت خود را به دنیایش بفروشد
و بدتر از او آن کسى خواهد بود که آخرت خود را براى دنیاى دیگرى بفروشد.

من لا یحضره الفقیه : ج 4، ص 353، ح 5762

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای سپید بزرگ آیین! آمدی
و دندان‏های سیاهی را در هم شکستی.

آمدی و آفتاب، باطن شکوهمندت را
در آسمان نبوت، برای همیشه گستراند.

آمدی و طاق کسرای ظلم فرو ریخت.
آمدی و رودخانه ‏های تباهی، در بستر سیاهشان خشکیدند.

آمدی وبه یمن آمدنت آتشکده ‏ها
به خاموشی تن دادند.

ای پیام ‏آور آسمان‏های وسیع!
پرنده‏های دلمان را به تو سپرده‏ ایم
و آیین سپیدت را عاشقانه به ترنم آمده ‏ایم.

نفس‏های زلالت که بر پنجره‏های زمین پاشید،
گلدان‏های یگانه ‏پرستی بر تاقچه‏ های جهان به گل نشست.

آمدی و رشته ‏های بت‏ پرستی،
با دست‏های عادلت، پنبه شد.

آمدی و کوچه‏ های تیره و تارمکه را
باران ستاره های نور فراگرفت.


مقدمت گل باران ای رسول مهربانی ها

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

قرار شد که بیایی و از ستاره بگویی
صدای پنجره باشی و از نظاره بگویی


تمام قصه‌ی دردِ هزار و یک شب ما را
بدون آنکه بخوانی به یک اشاره بگویی


نشان صبح همین بود، همین که «حی علی العشق»
تو با صدای سپیدت به هر مناره بگویی


برای دخترکانی که سهم خاک نبودند
تو از جوانه زدن در شبی بهاره بگویی


و موج، پشت سرِ موج، به صخره‌‌ها بزنی تا
از آن حقیقت آبی در این کناره بگویی


چه سبز می‌شود آن روز که در صدای سواری
غزل دوباره بخوانی، اذان دوباره بگویی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فرهنگی : ادبی - صوتی - تصویری

	ویژه نامه میلادفرخنده حضرت محمد (ص) و گرامیداشت هفته وحدت (سال95_94)
	ویژه نامه مبلاد پیامبراکرم (ص) و گرامیداشت هفته وحدت (سال 92-93)
	ویژه نامه میلاد پیامبر اعظم محمد مصطفی (ص) وهفته وحدت(سال 91)
	{ویژه نامه ولادت نبی اعظم(ص)و گرامیداشت هفته وحدت} (سال 90)
	ويژه نامه ميلاد فرخنده پيامبراعظم وگراميداشت هفته وحدت(سال 89)
	پیامک های تبریک میلاد با سعادت پیامبر اکرم (ص) و هفته وحدت
	مولودی های ویژه میلاد فرخنده نبی اکرم صلوات الله علیه و آله
	گالری تصاویر ویژه ولادت پیامبر اکرم (ص) و هفته وحدت
	کلیپهای تصویری ویژه ولادت پیامبر اکرم (ص)
	اشعار به مناسبت میلاد پیامبر رحمت و رافت
	رسول مهربانی ((کتاب صوتی))

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مقالات و سایر مطالب مرتبط:

	هفته ی وحدت ؛ آموزه های وحدت اماکن مذهبی و مقدّس ، آیینه ی تمام نمای وحدت
	به به چه روز قشنگی { ویژه نامه میلاد حضرت محمد (ص) برای غنچه های زیبا}
	حوادث شب ولادت حضرت مصطفی محمد ابن عبدالله (صل الله علیه و اله)
	روایاتی چند در باره پاره ای از آداب و سنن پیامبر(ص) در معاشرت
	ويژگي ها و شايستگى های پيامبر اعظم(صلی الله علیه و آله و سلم)
	جلوه هايي از حقيقت وجودي نبي اکرم (ص) در قرآن کريم
	بررسی دلائل خاتمیت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله
	چهل موضوع ؛ چهل كلام گهربار از پيامبر اعظم (ص)
	قولی که خدا به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم داد
	صدو بیست درس زندگى ازسيره حضرت محمد (ص)
	سیره اجتماعی -حکومت و سیاست رسول اکرم (ص)
	پیامبر اعظم صلوات الله علیه و آله در کلام خداوند
	سیره پیامبر اعظم صلوات الله علیه و آله در قرآن
	تصویری زیبا از پیامبر پاکی‌ها در عصر جاهلی
	پیامبر رحمت در کلام امام صادق (علیه السلام)
	فرزندان رسول خدا صلوات الله عليه و آله
	گفتارهای وحدت آفرین رسول اکرم(ص)
	نگاه خاور شناسان به پیامبر اعظم (ص)
	ابعاد معنوی شخصیت پیامبر اکرم (ص)
	حمایت‏‌های غیبی در زندگی پیامبر(ص)
	داستانهای کوتاه از پیامبر اکرم (ص)
	پیام پیامبر (ص) به دختران امروز
	گوشه هایی از خلق عظیم نبوی
	نام ها و صفات پیامبر در قران
	اخلاق انسانی رسول پاکی ها
	پيامبر اکرم؛ مصلحي موفق
	عطر صلوات

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

صدای قدسی اشراق،
با عطر صلوات درآمیخته است.

تولد گل‏های محمدی، رویشی از مهتاب را
سر باغچه لحظه ‏ها ریخته است.
زمین، حق دارد در خود نگنجد
از این بشارت حجیم.

مژده امروز، چونان چشمه‏ ای از امید،
در همه‏ جا جاری است.

کاخ‏های هراس، به خاکستر شومی خویش نشسته ‏اند.
لرزه بر طاقت طاق کسرا افتاده است.
آتشکده فارس، مرده‏ ای بیش نیست؛
مقابل خورشید لایزال حجاز.

نسیم بهاری، لابه‏ لای درختان اندیشه
وزیدن گرفته است.

قلم، با طرز دیگری از عشق روبه ‏رو شده است.
سلام است و جلوه‏ های سپید در زمین، ترنم رونق گرفته است.
صدای شادی و صلوات، به موازات خرد شدن بت‏های جاهلی، شنیده می‏شود.

نیک‏خویی و پارسایی،
به زوایای مختلف زندگی کشیده می‏شود.

تکرارهای هوس ‏آلود مشرکان، درهم شکسته می‏شود.
عمری بود که رنج ‏های بشر از بیهودگی زندگی، از شماره گذشته بود.
سال‏ها زور و جهل، بندگان را در کام خویش فرو می‏کشید.

امروز اما، روز رهایی از یوغ تاریکی شب‏های یلدا است.
برخیزیم؛ ما نیز با نقل و صلوات، به استقبال امروز برویم!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خجسته میلاد نبی اکرم ، پیامبر اعظم

رسول نور و رحمت ، بهانه خلقت

مبشر دانائی وحکمت , بحر کرامت و عطوفت

اشرف الانبیاء و المرسلین ، خاتم النبین

حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله

و هفته وحدت بر مسلمان سراسر جهان مبارک باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مانده‏ اند عالميان و آدميان كه كدامين لحظه را، لحظه ولادت تو بشمارند؟

كدامين روز را، روز تولد تو نام بگذارند؟

تو كى در وجود آمدى كه ورودت را و زمان آمدنت را جشن بگيرند؟

خورشيد و ماه و ستارگان تا بدانجا كه حافظه‏ شان يارى مى‏ كند به تو سلام مى‏ گفته‏ اند.

نرگس‎ها اولين ركوع حيات را بر آستان تو كرده‏ اند.

موج‎ها از ازل سر بر ساحل رسالت تو مى‏ ساييده‏ اند.

سرسخت‎ترين و بى محاباترين لاله‏ ها و آلاله‏ ها در بى انتهاترين دشت‎ها، نام تو را هر پگاه فرياد مى‏كرده ‏اند.

پيغمبران و رسولان همه در كلاس تو درس رسالت مى‏ خوانده‏ اند.
سرو و صنوبران مدام راستاى قامت تو را تداعى مى‏ كرده‏ اند.

بلبلان و قناريان هر چه ياد دارند، هميشه مدح تو مى‏ گفته‏ اند.

گل‎هاى محمدى همه با نام تو پر مى‏گشودهاند.

قطرات باران، انديشه حيات را وام از تو مى‏ گرفته‏ اند.

بنفشه‏ هاى جان باخته و دل افروخته هميشه در صفحه سينه سوخته خويش تصوير روشنى از تو می یا فته اند.

در حافظه جويبارها، جز تكرار نام تو هيچ نيست.

شبنم‏ ها هر چه به خاطر دارند بر تو درود مى‏ فرستاده‏ اند.

پيش از تو را، كسى به ياد ندارد.
بارى، مانده‏ اند عالميان و آدميان كه كدامين لحظه را لحظه ولادت تو بشمارند.

موجودات هر چه به گذشته‏ ها مى‏ نگرند، هر چه در خورجين سوابق خويش جستجو مى‏ كنند، هر

چه زمين ماضى را مى‏ كاوند، هر چه نگاه در زواياى حافظه مى‏گردانند، جز تو هيچ نمى‏ بينند.

راهى بايد جست براى سخن گفتن از ولادت تو.

آنسان كه عرشيان لب به شكوه نگشايند و مقربان گره گلايه بر ابرو ني فكنند.

بدان گونه از تولد تو سخن بايد گفت كه هستى برنياشوبد و حيات بى‎قرارى نكند.

چه، هيچ رشحه‏ اى از حيات، تو را پيش از خويش نيافته است.

و چگونه بيابد كه حيات از نور تو در وجود آمده است.

هستى، طفيل آمدن توست.

چنين نبود كه خداوند تو را براى هستى خلق كند.

هستى به افتخار تو آمد.

تو براى عالم نيامدى، عالم براى تو آمد.

مگر نه خداوند، تو را پيش از همه، از نور خويش آفريد و جهان از كرشمه چشم تو موجود شد؟

مگر نه افلاك در التهاب غمزه نگاه تو پديد آمد؟

مگر نه تو مقصود بودى و ماسوا به تبع ؟
آن گنج مخفى كه خداوند بود و دوست داشت كه يافته شود مگر به آفرينش تو يافته نمى ‏شد؟

مگر تو برترين شناساى پروردگار خويش نبودى؟
چه كسى مى‏توانست بيايد كه او را بهتر از تو دريابد؟

مگر بناى آفرينش بر عبادت نبود؟

مگر تو عابدترين بنده خدا نبودى؟

مگر با خلق تو آن غايت به تحقق نمى نشست؟
مگر با آغاز تو، كار آفرينش پايان نمى‏ گرفت؟

آرى، تو همه بودى و با آمدن تو انگيزه‏اى براى خلقت ديگران نبود .
آرى، ولى، تو «رحمة للعالمين» بودى.

و در «رحمة للعالمين» بودن تو همين بس كه عالم و آدم از نور تو آفريده شد و وام حيات از تو
گرفت با آن كه تو خلق كامل و كاملترين خلق بودى.

بارى سخن گفتن از تو و ولادت تو نه سخت و دشوار، بل خطرناك و محال است.

محال از اين رو كه موجودات، پيش از تو نبوده‏ اند تا از ولادت تو سخن بگويند، جز خالق، كسى

زمان خلق تو را چه مى ‏داند؟
و خطرناك از آن جهت كه تو معشوق خداوندى، تو حبيب و محبوب اويى.

و هيچ عاشقى، غيرت مندتر از خداوند به معشوق خويش نيست.

همو كه تو را سلام كرد و فرمود كه نه فقط خلايق و افلاك را كه بهشت و جهنم را حتى به

خاطر تو مى‏ آفرينم. بهشت را محض ياران تو و جهنم را براى مخالفان تو.

آرى، با چنين غيرتمندى عاشق، سخن گفتن از معشوق بس خطر آكنده است.

معشوقى كه پيامبران سلف همه آرزو مى‏ كرده‏ اند كه از امت او باشند و در ركاب او.

معشوقى كه ملائك تا ابد مأمور صلوات بر او شده ‏اند. معشوقى كه راه شناختش جز بر خدا و

ولى او بسته است. چگونه مخلوقى كه از نور او پديد آمده است و نمى‏ فهمد كه او از كى، كجا

چگونه بوده است، از او سخن بگويد؟

گوهر پاك تو از مدحت ما مستغنى است
فكر مشاطه چه با حسن خداداد كند؟


"سید مهدی شجاعی"

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شب بود. سال‏های سال از شب می‏گذشت.
مردمانی همه محکوم به ناموزونی روزگار خویش،
با دست‏های سیاهشان زندگی را زنده به گور می‏کردند.

صدایی حتی اگر از آسمان می‏آمد،
در طنین نعره‏های مست و واژه‏های جاهل گم بود

سرزمین بود و قحط سالی آدمی... و خدا ناگفته مانده بود
در سنگ سنگ آن دل‏های پشت به آفتاب.

کسی اما آن سوی بیداد شب،
همه لحظه‏ ها را می‏شنید.

در دل خلوت‏های تا آسمان خویش، بر فراز کوهساری که
به سمت خدا رهسپار بود، هر شبانگاه به پروازی ابدی می‏رفت و بازمی‏گشت.

هر شبانگاه، نیایش نامرئی او، امان خداوندی را بر فراز شهر می‏پراکند...
هر شبانگاه، لب‏های مردی بود و خدای همیشه نزدیکی که صدایش می‏کرد
و جدا از آن همه مردمان بی‏فردا، دست دعا بود و معراج بی‏پروا.

تنها صدا بود... و واژگان قدسی بی‏مانندی
که بر شانه‏ های رسالت «او» وحی می‏شدند.

صدا پیچید. نزدیک و بی‏وقفه: بخوان محمد!
بخوان به نام پروردگاری که آفرید؛ بی‏ هیچ شبه ه‏ای،

بی‏ هیچ خستگی و رنجی و محمد این،
دردانه آسمان ناگزیر از زمین،
خورشید ناگهانی که خدا استوارش کرد
بر روی این خاک زمین‏گیر، از نو آغاز شد.

آغاز مبارکی است؛ وقتی که مالک هفت آسمان،
شانه ‏های صبورت را از خستگی می‏تکاند
و با دست‏های آرام خویش، پیراهن بلند دلالت را
بر قامت بی‏شباهت تو می‏سراید.

محمد از قله کوه سرازیر شد؛ کوهی که در سینه متروک خویش،
طنین شب‏گریه‏های خلوت محمد را تا ابد به یادگار حک کرد.

او آمد؛ با ردایی همه از واژه و سرمایه بی‏بدیل زندگانی،
با قامتی از صدای ماندگار خداوندگار،

با چشم‏هایی که روشنگر کوره‏راه‏های هستی تا امروز،
با سینه‏ای که گنج‏خانه همه پاسخ‏های ناگفته و همه رازهای ناخوانده است.

محمد آمد،
زمین سر از خواب خویش بلند کرد و صبح دمید.