همه صبر و قرارم بنویسید حسین {{ اشعارویژه محرم, تاسوعا و عاشورای حسینی}}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ايكه چشم ملك العرش براى تو گريست
در فلك عيسى مريم به عزاى تو گريست

چون على چشم خدا بود برايت گريان
ميتوان گفت براى تو خداى تو گريست

آدم بوالبشر از بهر تو شد نوحه سرا
چونكه بشنيد ز جبريل رثاى تو گريست

بسكه جانسوز بود واقعه كرببلات
آب آتش شد و آتش به هواى تو گريست

تا سرت را به بسر نيزه اعداد ديدند
آسمان نعره زد و چرخ به پاى تو گريست

چه مگر ديد در آن روز امام سجّاد
كه چهل سال پس از كرببلاى تو گريست

بيشتر از همه كس اى پسر خون خدا
پسرت مهدى موعود براى تو گريست (2)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

چشم هایش همه را یاد مسیحا انداخت
در حرم زلزله ی شور تماشا انداخت

هیچ چیزی که نمی گفت فقط با گریه
جلوی پای عمو بود خودش را انداخت

با تعجب همه دیدند غم بدرقه اش
کوه طوفان زده را یک تنه از پا انداخت

بی زره رفت و بلا فاصله باران آمد
هر کس از هر طرفی سنگ به یک جا انداخت

بی تعادل سر زین است رکابی که نداشت
نیزه ای از بغل امد زد و او را انداخت

اسب ها تاخته و تاخته و تاخته اند
پس طبیعی است چه چیزی به تنش جا انداخت

با عمو گفتن خود جان عمو را برده
آنکه چشمش همه را یاد مسیحا انداخت

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فصل اشک و سوز و آه از پرده ی دل میشود
باز چشمانم به رنگ سرخ مایل میشود

باز هم روح الامین مرثیه خوانی میکند
کاف و هاء و یا و عین و صاد نازل میشود

با لباس مشکی ام احرام گریه بسته ام
یک زیارت با هزاران حج معادل میشود

سعی ما پای پیاده از نجف تا کربلاست
شاهراه وصل ما این حد فاصل میشود

نیت گریه نمودم در نماز نیمه شب
چون که روضه بهتر از درک نوافل میشود

رکعت اول به یاد تشنه لبها سوختم
رکعت بعدی من گودال کامل میشود

مادری پهلو شکسته میرسد از سمت عرش
روضه از اینجا به بعدش سخت و مشکل میشود

لحظه ای که سینه ی ارباب سنگین میشود
روضه سنگین ارباب مقاتل میشود

نیزه ها نامهربان هستند اما لحظه ای
مهربان با حنجر او تیغ قاتل میشود

سر غنیمت میرود گودال میگردد شلوغ
وقت غارت کردن مشتی اراذل میرسد

آه از آن لحظه ای که مادرش سر میرسد
با تنی عریان ، تنی بی سر مقابل میشود

محسن حنیفی

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

یازده ماه از خدا این روزها را خواستم
دیدۀ تر خواستم حال بکا را خواستم

اذن دق الباب این خانه برای ما بس است
استجابت پیشکش فیض دعا را خواستم

یازده ما هست می خواهم که سلطانی کنم
پشت این در ماندن و دست گدا را خواستم

قول دادم این محرم معصیت کمتر کنم
همت توبه به درگاه خدا را خواستم

از علی موسی الرضا رزق لباس مشکیه
دستباف حضرت خیرالنسا را خواستم

هر محرم زیر دین صلح آقاییم ما
یا امام مجتبی اشفع لنا را خواستم

کربلایی نیستم اما تو شاهد باش که
هردعایی کردم اول کربلا را خواستم

شصت شب از صبح تا شب نوکری در روضه ها
طعنه خوردن،سوختن پای شما را خواستم

گرچه ناقابلتر از این حرف ها هستم ولی
یک زیارت اربعین پایین پا را خواستم

از نجف تا کربلا پای پیاده دست جمع
روضه خواندن بین این صحن و سرا را خواستم

اهل عالم دارد از ره ماه ماتم میرسد
هیئتی ها یاعلی! دارد محرم میرسد...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آمد محرّم نبض عالم ایستاده
از حرکتش حتّی زمین هم ایستاده

ما پیرو دستور «فابک للحسین» یم
بر آفتاب دیده شبنم ایستاده

وقتی که پا در این حسینیّه نهادم
بر تو سلام از دور دادم ایستاده

جارو کش فرش عزایت جبرئیل است
فرشی که رویش عرش اعظم ایستاده

دم: «یا حسین» و بازدم: «جانم حسین» است
نامت میان نوحه و دم ایستاده

پیش خدا روز قیامت سربلند است
هر کس که پای تو مصمّم ایستاده

باید یزیدی های این امّت بدانند!
که شیعه در خط مقدّم ایستاده

وَ الله که از هر عذابی در امان است
سینه زنی که زیر پرچم ایستاده

از بس «أنا العطشان» تو خورده به گوشش
از جوشش خود چاه زمزم ایستاده

ده روز دیگر خواهری در بین گودال
پهلوی جسم نامنظّم ایستاده

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آمد محرّم نبض عالم ایستاده
از حرکتش حتّی زمین هم ایستاده

ما پیرو دستور «فابک للحسین» یم
بر آفتاب دیده شبنم ایستاده

وقتی که پا در این حسینیّه نهادم
بر تو سلام از دور دادم ایستاده

جارو کش فرش عزایت جبرئیل است
فرشی که رویش عرش اعظم ایستاده

دم: «یا حسین» و بازدم: «جانم حسین» است
نامت میان نوحه و دم ایستاده

پیش خدا روز قیامت سربلند است
هر کس که پای تو مصمّم ایستاده

باید یزیدی های این امّت بدانند!
که شیعه در خط مقدّم ایستاده

وَ الله که از هر عذابی در امان است
سینه زنی که زیر پرچم ایستاده

از بس «أنا العطشان» تو خورده به گوشش
از جوشش خود چاه زمزم ایستاده

ده روز دیگر خواهری در بین گودال
پهلوی جسم نامنظّم ایستاده

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

من حرِّ سر تا پا گناهم ای حسین جان
آکنده از اندوه و آهم ای حسین جان

راه تو سوی کوفه را از جور بستم
بشکسته بادا این سر و این پا و دستم

ای کاش من در بطن مادر مرده بودم
قلب کسی غیر از تو را آزرده بودم

وقتی که آوردی تو نام مادرم را
مغرور بودم، ریختی بال و پرم را

با لحن شیرین تو این کافر ادب شد
این دشمنت در لحظه‌ی آخر ادب شد

چون نام پاک فاطمه در ذهن جوشید
جانم ز دستان تو آب توبه نوشید

حالا رسیدم بر درِ تو ای حسین جان
جانم فدای مادر تو ای حسین جان

حالا پیاده، پابرهنه،‌ خاکسارم
پیش تو و اهل خیامت شرمسارم

از پشت خیمه می‌رسم بر بارگاهت
شرمنده‌ام از ساکنین خیمه‌گاهت

جبران نخواهد شد اگرچه کرده‌ی من
شمشیر من در دست تو، این گرده‌ی من

یا خود به دست خویش درد من دوا کن
با ضربتی شیرین سرم از تن جدا کن

یا اذن میدانم بده تا جان بگیرم
پیش از سپاه تو رهِ میدان بگیرم

خواهم به خاک و خون کشم بال و پرم را
بر پیشگاهت هدیه می‌آرم سرم را

تنها بدین امّید که در محشر تو
دستِ گدایت را بگیرد مادر تو

« از وبلاگ حقیقت محض »

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عالم به ماتم تو حسینیۀ غم است
یعنی که فصل سوک و عزا، فصل ماتم است

از عرش تابه فرش تمام فرشتگان
فریاد می زنند که ماه محّرم است

هفت آسمـان پُر است ز گرد عزای تو
چشمـان مهر و ماه ز داغ تو پُر نم است

کعبه سیاهپوش عزایت شد و هنوز
شور غمت به سینۀ پُر شور زمزم است

بعد از گذشت این همه سال از شهادتت
گلزار دین هنوز ز خون تو خُـّرم است

تا با خبر شوند همه عالم از غمت
یادآور غم تو رسول مکّرم است

تا فیضی از فضیلت غم های تو برند
خلوت نشیـن سوک تو موسی و آدم است

هرجا به پاست محفل سوکت، به پیش چشم
تصویر کربلای تو آنجا مجسّم است

از هر غمی که بر دل ما خیمه می زند
فرموده اند گریۀ بر تو مقّدم است

ازحُرمت غمت چه بگویم که تا به حشر
زهرا سیاهپــوش عزایت دمادم است

چون محتشم «وفائی »غمگین به گریه گفت
«باز این شورش است که در خلق عالم است»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عالم به ماتم تو حسینیۀ غم است
یعنی که فصل سوک و عزا، فصل ماتم است

از عرش تابه فرش تمام فرشتگان
فریاد می زنند که ماه محّرم است

هفت آسمـان پُر است ز گرد عزای تو
چشمـان مهر و ماه ز داغ تو پُر نم است

کعبه سیاهپوش عزایت شد و هنوز
شور غمت به سینۀ پُر شور زمزم است

بعد از گذشت این همه سال از شهادتت
گلزار دین هنوز ز خون تو خُـّرم است

تا با خبر شوند همه عالم از غمت
یادآور غم تو رسول مکّرم است

تا فیضی از فضیلت غم های تو برند
خلوت نشیـن سوک تو موسی و آدم است

هرجا به پاست محفل سوکت، به پیش چشم
تصویر کربلای تو آنجا مجسّم است

از هر غمی که بر دل ما خیمه می زند
فرموده اند گریۀ بر تو مقّدم است

ازحُرمت غمت چه بگویم که تا به حشر
زهرا سیاهپــوش عزایت دمادم است

چون محتشم «وفائی »غمگین به گریه گفت
«باز این شورش است که در خلق عالم است»

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

خدا کند نرود امشب و سحر نشود
که روز ما زشب تار تیره‌تر نشود

چه فتنه‌ها که به دنبال این سحر نبود
خدا کند نرود امشب و سحر نشود

خدا کند که به حشر انتها شود امشب
که حشر واقعه کربلا نشود

شب اسارت پرده نشین خاص خداست
چه می‌شود که اگر صبح پرده در نشود

شب شهادت نو باوگان فاطمه است
خدا کند که سحرگاه جلوه‌گر نشود

خدا کند نرود امشب و نیاید صبح
که داغ زینب مظلومه تازه‌تر نشود

خدا کند نشود صبح باز تا زینب
ز داغ مرگ دو فرزند خون جگر نشود

خدا کند نشود صبح این شب عاشوا
که یادگار حسن را کفن ببر نشود

خدا کند نشود صبح تا گلوی علی نشان
تیر ستم در کف پدر نشود

خدا کند که فتد دست حرمله از کار
و یا هرآنچه زند تیر کارگر نشود

شب وداع علی اکبر استبا مادر
وداع مادر و فرزند مختصر نشود

خدا کند نشود صبح تا بدست بلا
بخاک و خون تن عباس غوطه‌ور نشود

سر حسین زپیکر جدا شود فردا خوش است
ظلمت امشب بگو سحر نشود