همه صبر و قرارم بنویسید حسین {{ اشعارویژه محرم, تاسوعا و عاشورای حسینی}}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

صبح و شب راهی بازارشدن می ارزد
یوسف فاطمه را یارشدن، می ارزد

باکلافی که شده بافته از خون جگر
پیش تجار خریدار شدن، می ارزد

ای طبیبی که علاج غم هجران هستی
ازغم هجرتو، بیمارشدن، می ارزد

کاروان راه بینداز که ما شاد شویم
بخدا قافله سالارشدن، می ارزد

تاکه یک لحظه ی کوتاه بببینیم تورا
متوسل به علمدارشدن، می ارزد

هرکسی که شده مجذوب جمالت گفته
محوخال لب دلدارشدن، می ارزد

دست وپا میزنم آقا که مراهم بخری
بس این نوکر دربار شدن، می ارزد

غافلم غرق گناهم چه کنم بدبختم
یاراین عبد گنه کارشدن، می ارزد

یاد تو در حرم شاه خراسان بودم
یاد من باش که هر بار شدن می ارزد

دل من را به همان پنجره فولاد ببند
گاهی اوقات گرفتارشدن، می ارزد

بادعای تو تب فتنه گران سرد شود
بادعای تو چنین خوارشدن، می ارزد

ما همه گوش به فرمان ولایت هستیم
حامی رهبربیدارشدن، می ارزد

هرکه دارد هوس کرب وبلا بسم الله
راهی کعبه ی دلدارشدن، می ارزد

محمد فردوسی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

قــــرار آخر ما با تو بود برگردی
بدون بدرقه رفتی که زود برگردی

قرار بود اگر رفتی و مــــــقابل تو
به سمت علقمه راهی نبود برگردی

قرار بود کمی رفع تـــشنگی بکنی
نفس بگیری و از پیش رو برگردی

قــــرار بود که حــــتی اگر هم آبی هم
نداشت مشک تو ، با این وجود برگردی

قرار بود تو باشی و هرکجا رفتی
نیــــامده علمت تا فرود برگردی

بنا نبود که حالا که دســــت تـنهایم
در این نماز به حال سجود برگردی

بـــنا نبـــود تو هــــم مثل اکــــــبر من
با سر شکسته به ضرب عمود برگردی

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

صدای گریه تان پیر کرده عالم را
بیا که با تو بپوشم لباس ماتم را

هزار شکر نمردم که باز میبینم
کتیبه های عزا ؛ مشکی محرّم را

برای عمه خود تا که روضه میخوانی
به گریه شعله زنی دودمان آدم را

دخیل بسته ام امسال قبل جان دادن
ببینم اشک تو را روضه مجسّم را

به نور خویش عزاداری مرا پُر کن
به سایه ات بپذیر از گدات این کم را

مرا شبیه شهیدان شهید عشقت کن
به بال شوق و بصیرت بگیر دستم را

بیا ؛به رفیقان رفته ام سوگند
که با تو زار بگریم تمام این غم را

علی ناظمی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

می زنی قطعاً صدایم بین نوکرها، به نام
روی چشم من قدم که می گذارد اشکهام

بوی تربت می دهد این سجده های گریه دار
می دهم جان در برت انگار بعد السلام

عطر سیبی از نفسهای دعایم می وزد
می دهم بر تو سلام این بار هم از پشت بام

دود اسفند محرم، شال مشکی، پیرهن
خوب شد آورده ام یک سال دیگر هم دوام

نوحه و شورو دو دم دارند بر سر می زنند
واجب عینی است حالا گریه کردن بر کدام؟

سمت مقتل می رود این دستهای سینه زن
آه از کرببلا و کوفه و بازار شام

السلام ای معجر و پوشیه و چادر سیاه
السلام ای التماس محملی والا مقام

دورازچشمی که افتاده به این صحرای خشک
بر زمین بگذار امشب اشک را با احترام

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

امشب، شب قیامت کبرای دیگر است
هر لحظه یک گزارش صحرای محشر است

امشب رسد به گوش، مناجات عاشقان
فردا، به روی خاک، بدن‌های بی‌‌سر است

امشب، علم به دست علمدار کربلاست
فردا، تنش به علقمه، در خون شناور است

امشب رباب، دست دعایش بر آسمان
فردا تسلّی دل او، داغ اصغر است

امشب دعا به جان جوانان کند، حسین
فردا به روی دامن او نعش اکبر است

امشب عطش گرفته ز قاسم توان و تاب
فردا به جای آب، دهانش ز خونْ تر است

امشب دعای زینب کبراست یا حسین
فردا لبش به زخم گلوی برادر است

امشب حسین گرم مناجات با خداست
فردا هزار پاره ز شمشیر و خنجر است

امشب حسین پیرهن کهنه‌اش به بر
فردا، نه سر، نه پیرهن او را، به پیکر است

"میثم" دمد ز هر نفست شعله‌های دل
نظم تو سوز سینۀ آل پیمبر است

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

مطلع الفجر است یا تابیده قرآن روی نی
کاین چنین افتاده آتش در نیستان روی نی ؟

عرش می پیچد به خود از آه و سوز کاروان
باد می پیچد به موهای پریشان روی نی

می نویسد با سرشک کودکان صد ماجرا
از تنور خولی و شام غریبان روی نی

این امام تشنه از خونش وضویی ساخته
در نماز عشق شد تکبیرگویان روی نی

کاف و ها و یا و عین و صاد را تفسیر کرد
قاری قرآن ما با کام عطشان روی نی

می چکد خون از سر مجروح از سنگ " هبل "
ماه ما دارد نشان از آل سفیان روی نی

هم دوبیتی می چکد از خون او بر روی خاک
هم شده با شور این شاعر غرلخوان روی نی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

هر لحظه در مصیبت تو گریه میکنم
بارانم و به غربت تو گریه میکنم

گاهی مرید گریة یعقوب میشوم
از شدت مصیبت تو گریه میکنم...

یک شب بدون گریه نخوابیده چشم من
در حسرت زیارت تو گریه میکنم

شب ها ز سوز مقتل تو آه میکشم
تا صبح سر به تربت تو گریه میکنم

ای تکه تکة لب خشکیده ات، دلم
بر قصه شهادت تو گریه میکنم

حتی عدو به لطف عمیمت امید داشت
از این همه محبت تو گریه میکنم

فردا که چشم امت جدت به سمت توست
... بر جلوة قیامت تو گریه میکنم

خواندی به روی منبر نی... کهف و الرَّقیم!
یک عمر بر تلاوت تو گریه میکنم

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

سری دارم که مجنون حسین است
دلی دارم که دلخون حسین است

تمام دین پیغمبر به والله
همه پاینده از خون حسین است

تمام شور مجلس های روضه
همه از لطف اکنون حسین است

تمام رشته های عشق و مستی
ز تار زلف بیرون حسین است

تمام شافعان هر دو عالم
گدای نقطه ی نون حسین است

تمام بارش ابر دو چشمم
ز لطف ابر بارون حسین است

تمام هستی ام دل باشد ای یار
دلم هم مست و افسون حسین است

تمام گردش منظومه بسته
به ابروی همایون حسین است

درون قتلگه زینب به گریه
کنار جسم گلگون حسین است

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

اى دل و دلدار و دل آراى من بر رخ تو چشم تماشاى من

در رهت اى شاهد زيباىمن
شمع صفت سوخت سراپاىمن

اى سر من در هوس روى تو
بر سر نى رهسپر كوىتو

گر أرِنِى گوى به طور آمدم
خواستيم تا به حضورآمدم

بِاللّه اگر تشنه ام آبم تويى
بحر من و موج و حبابم تويى

تشنه به معراج شهودآمدم
بر لب درياى وجودآمدم

آينه بشكست و رخ يارماند
اى عجب اين دل شد و دلدارماند

نقش بشد جلوه نقّاش شد
سرّ هُوَ اللّه ز من فاش شد

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

عطشان ترین و خسته ترین رودها ،فرات
واکن گره ز بغض دل خویش، یا فرات

زان ظهر آتش و عطش و خون سخن بگو
هستم به درد و داغ دلت آشنا، فرات

ای ردّ دردهای زلال، اشک ماندگار
بر چهره ی بلا زده ی کربلا، فرات

از بسکه اشک ریخته شد در حکایتت
آب از سرت گذشت دگر بینوا فرات

دستت به دست ماه منیری رسیده بود
دستی که شد ز قامت آن مه جدا، فرات

دیدی فرود ضربت شمشیر کینه را
بر دست غیرت خلف مرتضی ،فرات

روحت به مشک بود و به دریا رسیده بود
سد شد مسیر و ریختی آخر کجا، فرات

دیدی شکسته کشتی آل نبی و بعد
گشتی محیط محنت و بحر بلا فرات؟

دیدم من آنچه را که ندیدی ز داغ دوست
داغی که زد شرر به دل خیمه ها، فرات

آن صید دست و پا زده در خون حسین بود
من شاهد تلاطم خون خدا فرات

تابیدم و ز تاب من آن دشت تف گرفت
از تشنگان دشت نکردم حیا، فرات

خورشید خون گریست و مکثی غریب کرد
پهنای سرخی اش ز افق بود تا فرات

دلمویه های غربت او ناتمام ماند
خورشید رفت و دهشت شب بود با فرات