صفحه 2 از 2 نخستنخست 12
نمایش نتایج: از شماره 11 تا 11 , از مجموع 11

موضوع: تفسیر اطیب البیان

  1. Top | #11

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    9287
    نوشته
    1,682
    تشکر
    358
    مورد تشکر
    1,408 در 846
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض

    اسامى الهى توقيفى است







    اسماى حق توقيفى است ; يعنى بايد از طريق شرع رسيده باشد تا بتوان بر خداوند اطلاق نمود

    و اطلاق نامى بر خداوند هر چند دلالت بر كمال ، يا سلب نقصى داشته باشد بدون ورود از شرع

    جايز نيست ; مانند اطلاق علّت يا علّت العلل كه در لسان حكم است(34) و يا اطلاق عاشق

    و معشوق كه در لسان عرف است(35) .


    در معناى لفظ «الله»

    (الله) : مأخوذ از «ألِهَ» به معنى عَبَدَ ; و إِله به معنى معبود است و اين معنى اشاره به مقام

    معبوديّت حقّه ذات اقدس بارى است ، كه تمام ممكنات سر تعظيم وعبوديت در پيشگاه مقدس

    او فرود مى آورند .

    و يا مأخوذ از «وَلَه» به معنى تحيّر است ; زيرا تمام عقول حكما و دانشمندان در ذات او متحيّر و

    سر گردانند .

    و چنانچه گذشت «الله» اسم است از براى ذات واجب الوجود كه مستجمع جميع صفات كمال است .

    و در كافى از حضرت امام صادق(عليه السلام) روايت كرده كه فرمود :

    «من قال : يا الله عشر مرّات ، قيل له : لبّيك ، ما حاجتك؟»(36) .

    (كسى كه ده مرتبه بگويد : يا الله ، به او گفته شود : لبيك ، حاجت تو چيست؟) .

    در تفسير الرحمن الرحيم :

    (الرحمن الرحيم) : دو صفتند كه اوّلى دلالت بر عموم رحمت ، و دومى بر ثبات و دوام و بقاى

    رحمت حق مى كند ، چنانچه مى فرمايد : (رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْء رَحْمَةً وَ عِلْماً)(37) و

    مى فرمايد : (وَ رَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْء)(38) .

    و در دعاى كميل عرض مى كند :

    «اللّهم إني أسألك برحمتك الّتي وسعت كلّ شيء»(39) .

    و اينكه بعضى گفته اند : «رحمن ، روزى دهنده است خلايق را در دنيا به شرط جان ، و رحيم ،

    ثواب دهنده است مؤمنين را در آخرت به شرط ايمان» درست نيست ، بلكه چنانچه در بعض ادعيه

    وارد شده :

    «يا رحمن الدنيا و الآخرة و رحيم هما»(40) .

    و از آيات قرآن استفاده مى شود ، مانند : (إِنَّ اللهَ بِالنّاسِ لَرَؤُفٌ رَحِيمٌ)(41)خداوند در دنيا و آخرت

    رحمن و رحيم است .

    و از حضرت امام صادق(عليه السلام) روايت شده كه فرمود :

    «الرحمن اسم خاصّ بصفة عامّة ، و الرحيم اسم عام بصفة خاصّة»(42) .

    (يعنى رحمن از اسماى خاصّه حق است و اطلاق آن بر غير خدا جايز نيست) ; زيرا احدى غير از

    ذات حق ، رحمتش اين اندازه توسعه ندارد كه تمام اشيا را فرا گيرد ; و رحيم اسم عام است و

    اطلاق آن بر غير خدا جايز است(43) و چون دلالت بر ثبات و دوام رحمت مى كند خاصّ به اهل

    ايمان است كه در دنيا و آخرت مشمول رحمت حق مى باشند ; ولى غير مؤمن خود را از رحمت

    دايمى حق بى نصيب مى سازد .

    نكته :

    ذكر اين دو وصف «رحمن و رحيم» بعد از كلمه (الله) از قبيل ذكر خاصّ بعد از عامّ است ; زيرا چنانچه

    گذشت ، لفظ «الله» عَلَم است براى ذاتى كه مستجمع جميع صفات كمال باشد ; پس ذكر اسم

    الله به منزله جميع اسماى الهى است كه از آن جمله «رحمن و رحيم» مى باشد ، و وجه اختصاص

    اين دو اسم به ذكر اين است كه خداوند به واسطه صفت «رحمانيت» در جميع امور و مقاصد اعانت

    مى نمايد و به واسطه صفت «رحيميت» توفيق عبادت و بندگى عنايت مى فرمايد و اين مؤيّد نظر

    ماست كه گفتيم باء بسم الله براى استعانت است ، لذا انسان بايد در همه امور دنيوى و اخروى

    به اين اسم شريف استعانت جويد و موارد چهارده گانه اى كه قبلاً متذكر شديم ، از باب بيان

    مصداق بود نه منحصر باشد به اين امور .

    ________________________________________________
    [34] . زيرا علت تأثرش در معلول ذاتى است و اختيارى نيست و خداوند فاعل مختار است ،

    بلكه اطلاق قدرت هم بر علّت نمى شود . چون علّت ، قدرت بر ترك ندارد و انفكاك محال است

    بين علّت و معلول ( مؤلف ) .

    [35] . زيرا عشق نوعى از جنون است و مخالف عقل است و لذا در دعاى كميل است : «و اجعلني

    بحبك متيماً» نه عاشقاً (مؤلف) .

    [36] . كافى : ج2 ، ص519 ح1 .

    [37] . پروردگار ما! وسعت داده اى هر شىء را رحمت وعلم . سوره غافر : آيه 7 .

    [38] . ورحمت من وسعت دارد هر چيزى را . سوره اعراف : آيه 156 .

    [39] . خدايا! از تو مى خواهم به رحمتت ، كه همه اشياء را فراگرفته است .

    [40] . جواهر الكلام : ج19 ، ص348 .

    [41] ـ به درستى كه خداوند نسبت به افراد ناس رؤوف ومهربان است. سوره بقره: آيه 143،

    سوره حج: آيه 65 .

    [42] . ر .ك : توحيد صدوق : ص224 ح2 و3 و مجمع البيان : ج1 ، ص94 .

    [43] . چنانچه در قرآن كريم در وصف رسول(صلى الله عليه وآله) مى فرمايد : (بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ) ،

    سوره توبه : آيه 128 .


    امضاء


    عـاشقان را سر شوریده به پیكر عجب است

    دادن سر نه عجب ،داشتن سر عجب است

    تـن بـی سر عجبـی نیست رود گـر در خاک

    سـر سربـاز ره عشـق بـه پیکـر عجب است




  2. آیه های انتظار

    آیه های انتظار


    لیست موضوعات تصادفی این انجمن

     

صفحه 2 از 2 نخستنخست 12

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق از جمله طراحی قالب برای سایت آیه های انتظار محفوظ می باشد © طراحی و ویرایش Masoomi