3. شاید هم یکی از معانی آیه، ظهور و آشکار شدن این اثر (اثر سجود) در قیامت باشد، همانطور
که در آیه دیگر میخوانیم: «روزی که چهرههایی روشن و سفیدرو میشوند».[5] بنابراین، مراد از
اثر سجود نشانهای است که در قیامت آشکار میشود.[6]
البته جمع میان این معانى کاملاً ممکن است.[7]
اگر مراد از اثر سجود، معنای سوم باشد که اشکال مطرح شده در پرسش، جایگاهی ندارد و اگر
معنای اول و دوم مراد باشد باید گفت:
اگرچه برخی از عبادات مثل روزه در معرض دید نبوده و شخص روزهدار میتواند بدون آنکه کسی
مطلع شود روزها روزه بگیرد، اما طبیعی است که برخی عبادات اینگونه نیست، مانند نماز جماعت
که خود شارع نیز توصیه فراوان بدان کرده و مانند حج که نمیتوان آن را مخفیانه انجام داد.
طبیعی است که هر عبادت ظاهری و هر نشانهای از عبادت مخفیانه میتواند حس ریا و خودنمایی
را در افراد تحریک کند، اما در نگاهی دیگر، این تهدیدات که اعمال خالصانه را تهدید میکند چیز بدی
نیست؛ انسان مؤمن میداند قصد ریا و خودنمائی در عبادت، موجب نابودی اثر حقیقی آن است و
قرار گرفتن در چنین موقعیتهایی باعث میشود که درجه اخلاص افراد به آزمایش گذاشته شود و
آنها باید بیشتر تلاش کنند تا چنین وسوسههایی را از خود دور نمایند و بدیهی است که برای این
تلاش هم، خداوند اجر و ثواب مضاعف به آنان خواهد داد.
پی نوشت:
[1]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 22، ص 115، تهران، دار الکتب، 1371ش.
[2]. همان.
[3]. صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 473، قم، دفتر نشر اسلامی، 1413ق.
[4]. نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج 12، ص 173، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، 1408ق.
[5]. آل عمران، 106.
[6]. دهقان، اکبر، نسیم رحمت، ج 12، ص 226، قم، حرم، 1392ش.
[7]. تفسیر نمونه، ج 22، ص 115.
منبع : اسلام کوئست
تبیان