ویژه نامه ولادت فرخنده امام جعفرصادق علیه السلام {طلوع صبح صادق}

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ای صادق آل پیامبر!
با بیانی بلیغ و کلامی فصیح، زبان رسای اسلام بودی.

با سخنانی حکیمانه، منطقی استوار و علمی سرشار
برگزیده روزگار بودی و بنده شایسته پروردگار!

تجسّم صبر و اخلاص بودی؛ چشمه جود و سخاوت
کوه حلم و بردباری، نام آور فراست و
شجاعت و جلوه هیبت و جلالت.

چهره فروزان اهل بیت بودی، و وارث علوم رسالت.
از سلاله پیامبران بودی؛ عطر و بوی پیامبر را
می دادی و مهابت و شکوه او را داشتی!

ای خورشید مدینه دانش! کدام معلمی را می توان نام برد
که به اندازه تو، تربیت یافته مکتب عترت داشته باشد؟

کدام حوزه است که شاگردیِ تو، بر سر درِ آن نقش نبسته است؟
کدام فقیه است که خوشه چین خرمن حدیث تو نیست؟

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

قدومش گلباران!

هفده ربیع، بهاری ترین فصل اهل زمین است.

در نیلوفرانه قدوم ختم رسل، برای روشنی دیدگان
جد عزیزش، نور در دیدگان منتظر آینه هاپراکنده اند؛

نور عالم گیر صادق آل احمد را!
مولای عطوفی آمده است که در تاریکی شبانه کوچه های
مدینه، به رسم علی علیه السلام ، انبان نان فقیران
بنی ساعده را بر دوش می گرفت.

زبانش از ذکر خدا لبریز بود و بیش تر روزهایش به روزه سپری شد.
پینه دستانش، آشنای دیرینه بستان های مدینه بود.

آری! صادق آل محمد صلی الله علیه و آله ؛ آمده است؛
صابر راه حق و رئیس مذهب عشق، آمده است.

قدومش گلباران!

[ezat]

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

انگشتانه ای از اقیانوس معرفت

قال الامام صادق علیه السلام

الـرغبه فـى الـدنیـا تـورث الغم و الحزن والزهـد فـى الدنیا راحه القلب و البـدن.

امام صادق ( علیه السلام ):

رغبت و تمایل به دنیا مایه غم و اندوه و زهد و بـى میلى به دنیا سبب راحتى قلب و بدن است.

(تحف العقول، صفحه 358)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امروز، روز میلاد مشق دانایی است؛
روز تحریر حکمت و شکفتن معرفت.

صادق آل محمد صلی الله علیه و آله !
از سرزمین درس و مکتب جعفری ات،
از آن منبر و مسجد و محراب،
پژواک درس های تو هنوز به گوش می رسد.

کتاب های حدیث، مفتخرند که تبارشان به کلام تو ختم می شود
و طعم دانایی، با تکرار ترکیب هایی از کلام توست
که در کام جان ها نقش می بندد.

آهنگ اندیشه های بیگانه،
از دورها تا دل اسلام آوردگان شهر سفر می کرد
و بر ذهن ها و زبان ها می نشست.
در آرامش آب ها، موج ها و طغیان هایی برمی کشید
و بی تاب می کرد، فرقه ها و نحله های رنگارنگ را.

غوغا و اضطراب برپا شده بود؛
معرکه ای از رأی ها و نظرها.

تو، پرستار لطافت قلب ها، دست بخشایش را بازگشودی
و به انتظار پرسش ها و ابهام ها پایان دادی.

میلادت مبارک ای سرچشمه علم و ایمان
ومقدمت بر دل شعیان گل افشان است باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خجسته سالروز طلوع خورشید ولایت

تبلور دُرّ دریای بیکران عصمت

تلألؤ نگین انگشترگرانقدر امامت

خورشید درخشان آسمان هدایت

شکوفایی گل بوستان محبت

صادق آل طاها علیه آلاف و تحیت

برپیروان مکتب معرفت و حقیقت مبارک باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

او صادق آل محمد بود و بنیانگذار نهضتی بزرگ؛
او چشمه سار فضل و دانش‌اش محلّ فیض چهار هزار درخت طوبی بود
و آبشار عظیم عطوفتش، بنیان کن هر چه سنگِ خاراست.

او گستراننده نور پدر بود در تاریکنای جهای
و روشنای دیده و دل باقرالعلوم
علیه السلام، شکافنده دانشها.


اینک، فرشتگان، دسته دسته می‌آیند
و به تماشای ابنُ المکّرمه می‌نشینند.

اینک، زمزمه تسبیح و تهلیل،
از چار سوی مدینه، به گوش می‌رسد.

اینک، شمیم و عطر گل محمدی،
سر تا سر زمین را پر کرده است
و مشام جانهای خسته شیعیان را می‌نوازد.

اینک، هزار هزار قافله دل، به دیدار آن امام می‌آید
تا طلوع هشتمین ستاره عصمت از آسمان ولایت را جَشن بگیرد
و مرهم عشق، بر زخم کهنه شیعه بگذارد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سپیده صبح صادق، دمیده از سمت اشراق مدینه!

لعل لب فرشتگان، مترنم از نوای خوش بشارت است؛

بشارت آمدن کودکی از تبار صالحان و هادیان!

فرشتگان، سر از حجره ‏های آسمان برآورده ‏اند

تا رد روشن شهاب جعفر صادق علیه السلام را

تا کهکشان دامان پاک و پرستاره «ام فروه»، بدرقه کنند.

دشتی از اقاقیا و داوودی،

تا پای خانه پرنور باقرالعلوم صف کشیده‏ اند

و چشم دوخته‏اند بر جمال بی‏ مثال گل تازه دمیده‏اش.

شور و شوق، به سماع آمده است

در دیدگان خیس شیعیان علی. امشب،

نور سینایی صادق، بر قلب طور مدینه تابیده است

و عاشقان ولایت، مدهوش جلوه پرفروغ و ربانی اویند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ميلادفرخنده ششمين اخترتابناک امامت
و گل بوستان ولايت ‘ صادق آل محمد
موسس مكتب فقـــه جعفـري
امام جعفرصادق عليه السـلام
بـر شيفتگان خــاندان عصمت
وطهارت عليهم السلام مباركباد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بشارت باد تو را، ای پاک ترین شهر خدا!
بشارت باد تو را، ای خانه سرشار از مهر!

بشارت باد تو را، ای روز آکنده از طراوت!
بشارت باد تمام لحظه های سبزِ سبزت را!

حیرتی زد جوش، زان نقش قدم، در طبع خاک
تا نظر وا کرد، بر فرق اش گلستان ریختند

نام او بردند، اسمای قدم، آمد به حرف
از لب او، دم زدند، آیات قرآن ریختند

آسمان، طرحی نو درانداخته
و انتظار مردی را می کشید

که نبوغ علوی اش، چراغ مصطفوی
صلی الله علیه و آله وسلم را روشن نگهدارد.

تمام آسمان، همچون حریر رها در باد،
با بال فرشتگان می رقصید

و چراغ های بلورین عرش،
آکنده از صداقت سبز بود.

خورشید و ماه، این پیشکاران آستان امامت،
با خیل ستارگان، به پرتوافشانی خویش مباهات می کردند!