❀سالروز ورود بنت موسي بن جعفر٬ اخت الرضا❀
❀ حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها❀
❀ به شهر مقدس قم ❀
| ❤ |
❀سالروز ورود بنت موسي بن جعفر٬ اخت الرضا❀
❀ حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها❀
❀ به شهر مقدس قم ❀
ویرایش توسط ناظرسایت : 18-05-2019 در ساعت 08:40
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
موضوعات تصادفی این انجمن:
- ๑۩๑ ويژه نامه گراميداشت قيام خونين پانزده...
- (¯*~•~*ويژه نامه سالروز امامت و ولايت حضرت...
- *|۩|* قطعه ای از بهشت{ویژه نامه سالروز تخریب...
- ویژه نامه سالروز ورود حضرت فاطمه معصومه (س)...
- کعبه آمال مسلمین {ویژه نامه روز جهانی قدس }
- عاشقانه ترین آواز خدا {ویژه نامه گرامیداشت...
- نیستان غربت... ویژه نامه سالروز تخریب حرم...
- ╫►*♥*◄╫ سالروز ورود حضرت معصومه (س) به...
- ◄*♥*♥*►ويژه نامه گراميداشت ايام الله دهه...
- * بصیرت علوی* ویژه نامه بزرگداشت حماسه نهم...
| ❤ |
السلام عليك يا بنت موسى بن جعفر(ع)
معصومه اى را در پاكى و معنويت يافتم،
معصومه اى را در غريبى و غربت
همچون زينب درپى برادر يافتم.
«يا اخت ولى الله»
معصومه اى را كه نشانه قبر مادرش بود يافتم.
«يا بنت فاطمه (س)»
معصومه اى را كه بوى مدينه و غريبى
تنهايى بقيع را به همراه داشت يافتم.
«يا بنت الحسن (ع)»
معصومه اى را كه پيام آور
مظلوميت و غربت كربلا بود يافتم
«يا بنت الحسين (ع)».
حال به خود مى بالم واحساس آرامش مى كنم كه تو را يافتم،
باز به خود مى بالم كه در سرزمينى متولد شدم
كه خاكش بوى بهشتى را مى دهد
كه وعده خدا بخاطر قدومت به مردمان اين سرزمين
وارد شده است كه «من زارها عارفا بحقها فله الجنة» .
يا« عمة ولى الله »
پى بردن به اسرار وجودت بسيار سخت است
و هيچ قلمى و مغز شاعرى نمى تواند
آن طور كه شايسته توست بگويد و بنويسد
و هيچ اشكى نمى تواند زخم غريبى
و دورى برادرت را تسكين دهد
واين تويى تسكين دهنده دردهاى غريب.
اگر تو نبودى كبوتران، پرواز عشق سر نمى دادند
و اين چنين دلربايى گنبد نيلگونت نمى شوند .
چه زيباست آن لحظه اى كه عاشقانت
مسحور جمال كبريائيت مى شوند
ودر پى نسيم رحمت و شفاعتت سرمست، كه
«عرف الله بيننا و بينكم فى الجنة» .
وجود، هميشه سرشار كرامت توست و از وجود شماست
كه درهاى بهشت به رويمان گشوده است .
«يا فاطمه اشفعى لنا فى الجنة»
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
چه شکوه جاودانه ای! چه لحظه های عاشقانه ای!
از حنجره چکاوک های عاشق، آواز حضور می تراود.
لحظه ها زلال می شود مثل آب،
روشن می شود مثل آفتاب.
چه زیباست، لحظه های شکفتن قدم هایش!
کویر قم، از تبلور حضورش سبز می شود
و آسمان، ترانه خوان آبی ترین سروده های عشق.
زمین در زیر گام هایش به شوق می آید.
طراوت از جام زمان می تراود.
گویی آفتاب به دیدار سرزمین قم آمده است!
شهر، بوی یاس می دهد؛ بوی مهربانی و عشق.
گل لبخند بر لب ها شکوفا شده است.
آسمان، ستاره باران آمدنش می شود
و مهتاب، پولک باران حضور عاشقانه اش.
بانویی از شهر مدینه، از تبار گل و گلاب و آیینه
آمده است تا با دَمِ مسیحایی خویش،
نسیم جاودانگی را در شهر قم به میراث بگذارد.
با حضور سبزش، دریا به میهمانی کویر آمده است.
پروانه ها رویش سبزش را به تماشا نشسته اند.
حضورش، غزل عاشقانه ای ست
که گلواژه عشق و امید را می سراید.
معصومه، بانوی افلاکی، بانوی صداقت و پاکی،
آمده است تا قم را به زلال ترین لحظه های تاریخ بسپارد.
با قدم های پاک مبارکش، دُرِّ گرانبهای شفاعت را
برای مردم قم به ارمغان آورده است.
با وجودش، مشام خاکی قم، از بوی بهشت پر شده است.
چشمه زلال رحمت در زمین خشکیده قم به جوش آمده است.
معصومه آمده است تا بهار سبز زندگی را
با شکوفه های سپید ایمان، به مردم قم ارزانی کند.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
مرغ دلم راهی قم می شود
در حرم امن تو گم می شود
عمه سادات سلام علیک
روح عبادات سلام علیک
كوثر نوری به كوير قمی
آب حيات دل اين مردمی
عمه سادات بگو كيستی؟
فاطمه يا زينب ثانيستی؟
از سفر كرب و بلا آمدی؟
يا كه به دنبال رضا آمدی؟
من چه كنم شعله داغ تو را
درد و غم شاهچراغ تو را
کاش شبی مست حضورم كنی
باخبر از وقت ظهورم كنی
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
ویرایش توسط ناظرسایت : 18-05-2019 در ساعت 08:42
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
بیاور عاشقان را سهمی از نور
کجاوه، پستی و بلندی جاده را می پیماید
و شما مسافت غربت را.
چه چیز، راه طولانی را کوتاه می کند،
جز نهالستان های امید که آبادی به آبادی
در نگاه دلتان سبز می روید؟
دروازه های شهر گشوده،
چشم های میهمان نواز به جاده،
آغوش ها باز و دست ها به اشتیاقِ آب و جارو،
آستین ها را زده بالا.
امروز از چهار سو،
نسیم نرگس و مریم وزیدن گرفته ست،
تا در برابر عطر قدم های بانوی کریمه
علیهاالسلام سر فرودآورد.
«این بوی ناب وصال است
یا عطر گل های سیب است؟
این نفحه آشنائی بوی کدامین غریب است؟»
آوای زنگوله ها، موسیقی کویر است؛
جاری در قافله که زیر و بم آن
آویخته به گردن اشتران است
و دل های گوش به زنگ را می گوید
که فاصله ای نیست
تا مسافری محبوب، قدم رنجه کند.
و پر می شود مشام هوا
از شمیم جان فشانی و عطر اسپند.
... وَ اِن یَکادُ الَّذینَ کفروا لَیُزْلِقونَکَ بِاَبْصارِهِمْ...
دور باد از حضور شما شمّه ای از نگاه تنگ نظران
و خاکستر باد اندیشه ای
که آتش گردن کشی را خواهد رقصاند.
«تو می رسی غریبه از دیار دور دست
و من هزار پاره می کنم به پیش پات پیرهن»
حالا این سرزمین،
بوی آب و خاک اهل بیت را گرفته است
و می خواهد بخشی از میراث نبوی را
ناباورانه تحویل بگیرد.
بانوی کریمه، گلاب ناب حضور،
شیرینی کلام خاندان، حریر سپید نوازش
و نان برشته برکت، سوغات آورده است.
و چشم ها نمی توانند ببینند
ظرفیت صندوقچه او را
که به اندازه دنیایی از کرامت جا دارد.
«حالیا دست کریم تو برای دل ما سر پناهی است
در این بی سر و سامانی ها»
السلام علیکِ یا بنتَ فاطمةَ و خدیجة!
هر آن که دست بر سینه،
شما را درود می فرستد،
تمام حق عشق را به جای آورده است.
زنان، بر پشت بام ها، هلهله کنان
و کودکان در کوچه های شادی روان،
شهر را به شور و شعف آذین بسته
و نفس های گرم خویش را
به خوش آمد گویی، رها کرده اند.
«ببین از چشمه می جوشد ترانه
زِ گل ها می کشد آتش زبانه
بیاور عاشقان را سهمی از نور
بپاش از پنجره در قلب خانه»
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
«بانوی سپید آب «یا معصومه» علیهاالسلام
ای دختر آفتاب «یا معصومه» علیهاالسلام
سرچشمه عصمت و صفا و جودی
هستی تو ز نور ناب «یا معصومه» علیهاالسلام »
پا از رکاب نور بر زمین نهادی،
در حالی که فرشتگان، همراهی ات می کردند
و بانوان پرده نشین، گرداگردت حلقه زده بودند.
خاک تفتیده قم، زیر قدم های مبارکت،
جان می گرفت و از برکت غبار نشسته بر دامانت،
هر چه بیابان و کویر به شکوفه می نشست.
ای دختر آفتاب! تو آمدی؛
در سرسبزترین بهاری که اهالی قم به چشم دیده بودند
و در روزی که جدّ بزرگوارت، وعده آمدنش را داده بود.
آسمان آن روز، میزبان فرشتگانی بود
که برای پابوسی ات بر هم پیشی می گرفتند
و مشتاقانه اذن دخول می طلبیدند.
تو در امواج خروشان مردمی که فرسنگ ها
به پیشوازت آمده بودند، چون خورشید می درخشیدی
و با تبسمی شیرین به صدای تکبیر و تهلیل مردم گوش می سپردی؛
مردمی که شبنم اشک بر غنچه لبخندشان نشسته بود
و با دست های گل و ریحان، به استقبالت آمده بودند.
تو آمدی، معصومه جان و بعد از تو،
همه چیز رنگ و بویی دیگر یافت.
قم قطعه ای از بهشت شد و صدای بال فرشتگان،
هر صبح و شام از آسمانش به گوش رسید.
انگار همه خوبی ها، همه شادی ها
به سوی این نقطه از زمین سرازیر شده بود.
ای پرده نشین حرم عصمت و عفاف،
خدا را شکر که آفتاب وجودت
بر آسمان بی ستاره قم درخشید.
خدا را شکر که بیت النور عبادتت،
بیت الله دلخستگان این وادی شد.
خدا را شکر که طوبای عشق و معرفتت،
چونان درختی سبز و ستبر
بر سر مردمان شیفته این دیار، سایه گستر شد.
بانوی عشق! قم، خانه اهل بیت است
و صاحب این خانه تویی!
قم، پناهگاه همه دلسوختگان عالم است
و سرسلسله این عاشقانِ دلسوخته تویی!
قم، باغی از جنات بهشت است
و باغبان مهربان شکوفه هایش تویی!
خوش آمدی به خاک کویری این دیار،
ای طلایه دار بهار!
صفای قدم های خسته ات،
ای نادره روزگار!
چشم هامان را تا ابد به جمال فاطمی ات
روشن کردی و دل ها مان را تا همیشه،
سرشار از پروانگی ات کردی!
اینک، تو را قسم به کرامت دستانت، قبولمان کن!
تو را قسم به زلال چشمانت، آب کوثرمان بخش!
تو را قسم به عطوفت و مهرت، از خانه خویش مرانمان!
ای تجسم مهربانی زهرا علیهاالسلام
و رأفت برادرت امام رضا علیه السلام !
دریاب ما را که ساحل نشین دریای تو ایم؛
رهامان مکن در این روزگار وانفسا!
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
خیال می کردم تنها من به هوای تو
این همه راه آمده ام در این برهوت.
انگار شهر خالی شده از مردم.
هر که را می بینی، شاخه سبزی،
گلی به نشانه طراوت قدومت به دست گرفته
و خودش را در جاده تماشای تو انداخته است.
مردمی که سال ها از مصاحبت خورشید محروم مانده اند،
حالا برای زیارت آفتاب شما لحظه شماری می کنند.
این پیرمرد را نمی دانم چه کسی خبر کرده
که این چنین جاده، زیر پای لغزانش تسلیم راه شده.
این کودکان پا برهنه و شاد و حتی زنانی که
کَس دیگر را هم در وجودشان به پیشواز شما آورده اند
را نمی دانم چه کسی خبر کرد.
هر چه هست، این مردم به راز بودن شما
و پدرانتان واقف تر از دیگرانند.
انگار آنها بهتر دلیل وجود شما را درک کرده اند
که این چنین جای خالیِ تان در طول مسیر
کهنه تاریخ، آزارشان می داد!
و حالا که به شما رسیده اند، نمی دانند چگونه
این شوق و شورِ دیدار را به پایتان بریزند.
بی خود نبود در طول سفر، یاد شهر ما،
میهمان لحظه های شما شده بود و سراغش را می گرفتید؛
حتماً از تپش این همه قلب در احساسات
این سرزمین خبر داشته اید.
به هر حال، این زمین جان گرفته از عطر نَفس تان،
اگر چه هنوز فرسنگ ها میان حضور شما با او فاصله نشسته است،
امّا همین خیال که شما را زیارت خواهد کرد،
او را بهشتی تر می کند؛
زمینی که قرار است سال ها مادر گام های
دوستداران شما باشد، زمین قم.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
چون نامش، پاکیزه سیرت است
بگو که شهر را آذین کنند؛ اکنون که عالمه ای از نسل مطهر
رسول خدا صلی الله علیه و آله بر شهر ما فرود می آید.
بگو که دسته دسته فرشتگان خوش الحان الهی،
سرود قدسی سر دهند که بانوی مطهری می آید که افتخار
این سلاله پاک است و محبوب دل های نکته بین شان.
معصومه علیهاالسلام می آید او که چون نامش،
با گناه و عصیان بیگانه است و او که در دامن امامت پرورش یافته است.
غیر از نور امامت وجودش را اثری در نوردیده
و چشم را به انوار الهی اش روشن نکرده است.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
همسایه سایه ات به سرم مستدام باد
لطفت همیشه زخم مرا التیام داد
وقتی انیس لحظه ی تنهایی ام توئی
تنها دلیل اینکه من اینجایی ام توئی
هر شب دلم قدم به قدم میکشد مرا
بی اختیار سمت حرم میکشد مرا
با شور شهر فاصله دارم کنار تو
احساس وصل میکند آدم کنار تو
حالی نگفتنی به دلم دست میدهد
در هر نماز مسجد اعظم کنار تو
تا آسمان خویش مراباخودت ببر
ازآفتاب ردشده شبنم کنارتو
با زمزم نگاه دمادم هزار شمع
روشن کنند هاجر و مریم کنار تو
در این حریم، سینه زدن چیز دیگریست
زیباتر است ماه محرم کنار تو
ما با تو در پناه تو آرام می شویم
وقتی که با ملائکه همگام می شویم
مادر کنار صحن شما تربیت شدیم
داریم افتخار که همشهری ات شدیم
زیبا ترین خاطره هامان نگفتنی ست
تصویر صحن خلوت و باران نگفتنی ست
باران میان مرمر آیینه دیدنیست
این صحنه در برابر ایینه دیدنیست
مرغ خیال سمت حریمت پریده است
یعنی به اوج عشق همین جا رسیده است
خوشبخت قوم و طایفه ما مردم قمیم
جاروکشان خواهر خورشید هشتمیم
اعجاز این ضریح که همواره بی حد است
چیزی شبیه پنجره فولاد مشهد است
من روی حرف های خود اصرار میکنم
در مثنوی و در غزل اقرار میکنم
ما در کنار دختر موسی نشسته ایم
آئینه ایم و محو تماشا نشسته ایم
اینجا کویر داغ و نمک زار شور نیست
ما روبروی پهنه ی دریا نشسته ایم
قم سالهاست با نفسش زنده مانده است
باور کنید پیش مسیحا نشسته ایم
بوی مدینه می وزد از شهر ما،بیا
ما در جوار حضرت زهرا نشسته ایم
از ما به جز بدی که ندیدی ببخشمان
از دست ماچه ها که کشیدی ببخشمان
من هم دلیل حسرت افلاک می شوم
روزی که زیر پای شما خاک می شوم
سید حمیدرضا برقعی
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
