نمایش نتایج: از شماره 1 تا 10 , از مجموع 23

موضوع: جنبش امل و امام موسي ‏صدر (قسمت دوم )

Threaded View

پست قبلی پست قبلی   پست بعدی پست بعدی
  1. Top | #11

    عنوان کاربر
    مدیر ارشد انجمن
    تاریخ عضویت
    January 1970
    شماره عضویت
    796
    نوشته
    18,892
    تشکر
    3,977
    مورد تشکر
    5,853 در 2,376
    وبلاگ
    85
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض






    موضع امام موسي‏ صدر در جنگ داخلي لبنان‏
    با شعله‏ور شدن اين جنگ در 13/4/1975، امام ‏صدر تلاش­هاي خيرخواهانه ‏خود را نزد همه گروه­هاي درگير آغاز كرد تا آتش فتنه را خاموش كند، و اوضاع آشفته ‏و خانمانسوز را سامان بخشد. از اين ‏رو در 15/4/1975 با ارسال پيامي، نسبت به‏ توطئه‏ها و نقشه‏هاي فتنه‏برانگيز دشمن هشدار داد و لبناني­ها را به «حفظ ميهن و تلاش‏ براي تحقق آرمان­هاي انقلاب فلسطين» فراخواند و از انقلابيون فلسطيني خواست «مسأله فلسطين را در اعماق وجود و در قلب لبنان جاي دهند.»
    امام صدر با دعوت شماري از نخبگان انديشمند و نمايندگان گروه­هاي لبناني، در 18/4/1975، با 77 تن از آنان در مجلس اعلاي شيعيان به مذاكره ‏نشست و سرانجام آنان از ميان خود كميته‏اي به نام «كميته آرام‏سازي ملي» تشكيل‏دادند. اين كميته بي‏درنگ با نماينده مقاومت فلسطين ديدار كرد و­به­مأموريت‏ خويش مبني بر آرام‏سازي اوضاع و مشخص كردن علل جنگ و­يافتن راه‏حل­هاي ‏فوري، كوتاه‏مدت و بلندمدت پرداخت. اين كميته رهنمودهاي امام صدر را مبني بر لزوم حفظ همزيستي فرقه‏هاي لبناني، استفاده از گفتگو و روش­هاي دمكراتيك به‏عنوان راهي جهت تحقق اصلاحات سياسي
    و اجتماعي، محكوم كردن سركوب ‏فرقه‏اي و ضرورت حفظ همزيستي لبناني­ها ـ فلسطيني­ها و حفاظت از انقلاب فلسطين به‏ كار بست.
    با ادامه درگيري­ها، دولت لبنان در 26/5/1975 استعفا كرد. دشواري­هايي در برابر تشكيل كابينه جديد رخ نمود كه خطر تجزيه كشور را به همراه داشت. امام صدر در 27/6/1975 در مسجد «الصفا»ي بيروت به تحصن و روزه‏داري پرداخت و اعلام ‏داشت:

    تحصن مي‌كنيم تا برادران لبناني و فلسطيني از برادركشي باز ايستند ... ما مي‏خواهيم ادامة خشونت را با عبادت، تحصن و روزه‏داري بشكنيم، زيرا سلاح نه­تنها بحران ‏را حل نمي‏كند، بلكه كشور را به تجزيه مي‏كشاند.
    وي خواستار «تسريع در تشكيل حكومت ملي براي بازگردانيدن صلح و ­برقراري ‏آشتي ملي شد تا كشور ­بازسازي، و ­درخواست­هاي محرومان اجابت شود» و سرانجام ‏اقدامات مجدانة وي با تأييد و استقبال گسترده محافل ديني تمامي فرقه‏ها و محافل ‏مردمي و سياسي روبه­‏رو شد. در 1/7/1975 كابينه جديد تشكيل شد. از اين رو وي ‏با دريافت وعده انجام درخواست­هاي طرح­شده و تلاش در تحقق آنها به تحصن‏ خويش پايان داد و به منطقه بعلبك ـ هرمل شتافت تا به محاصرة روستاي ‏مسيحي‏نشين «القاع» پايان بخشد و اوضاع منطقه را آرام سازد.
    از همان آغاز جنگ داخلي لبنان، امام صدر طي سخناني در جلسه مورخ 13/9/1975 مجلس اعلاي شيعيان اعلام داشت:

    وخامت اوضاع امروزبه سقوط لبنان، تضعيف مقاومت فلسطين، آسيب ديدن سوريه، زيان كشورهاي‏عربي و به نفع دشمن صهيونيستي مي‏انجامد.
    از اين‏رو از همان ابتدا، بر دعوت ازگروه­هاي درگير به «آشتي ملي براساس مباني جديد براي حفظ يكپارچگي كشور و تحقق عدالت اجتماعي و محروميت‏زدايي و نيز حفظ جنوب لبنان» اصرار مي‏ورزيد. خواستة وي در مورد مباني جديد براي حفظ يكپارچگي كشور بر اين ديدگاه استوار بود:
    لبناني­ها از زمان استقلال و هنگام تصويب ايجاد لبنان بزرگ، بر سر اصول اساسي ‏ملي توافق نكردند و از بيم تجزيه، از پرداختن به اين موضوع اجتناب ورزيدند و درعوض به تعارفات و به كارگيري عبارت­هاي چندپهلو­ پرداخته و­ براي مشكلات خويش ‏راه‏حل­هاي نيم‏بند برگزيدند. به گونه‌اي كه تقريباً وحدت ملي لبنان احساس نمي‏شد.
    امام صدر با ابتكار عملي كه در تاريخ 4/10/1975 در كنفرانس رؤساي ديني فرقه‏هاي‏گوناگون لبنان از خود نشان داد، تا مقدمات برقراري آشتي ملي را فراهم كند، به نتايج ‏زير دست يافت:
    1. لزوم استمرار همزيستي فرقه‏ها در لبنان؛
    2. دعوت به گفتگو و متوقف كردن جنگ؛
    3. ضرورت تحقق عدالت اجتماعي؛
    4. برخورد منصفانه با محرومان؛
    5. پايبندي به اصل حاكميت ملي و محكوم كردن هرگونه تلاش براي تجزيه ‏لبنان؛
    6. حمايت از مسأله فلسطين.
    امام موسي‏ صدر در تاريخ 27/11/1975 اصول و مباني آشتي ملي را اعلام‏ كرد و طي آن پيشنهادهاي مشخصي را براي اصلاحات مطلوب در كلية زمينه‏ها ارائه ‏داد. زماني كه رئيس­جمهور و نخست‏وزير لبنان در تاريخ 30/11/1975 لبناني­ها را به آشتي ملي دعوت كردند، وي به تأييد آنان شتافت.
    از جمله فجايعي كه در آن دوران روي داد، كشتار «شنبه سياه» در 6/12/1975 است كه نزديك به دويست تن از فرزندان شيعيان لبنان در آن كشته شدند. فاجعه ديگر كشتار كارگران بي­گناه بندر بيروت و آتش زدن و تجاوز به منازل مسلمانان در 11/12/1975 بود. پس از­آن، آنها را از محله‏هاي غوارنه، سبنيه، رويسات‏ جديد، عين بياقوت و زلقا كه در مناطق داراي اكثريت مسيحي واقع شده بودند، كوچانيدند. نشانه‏هاي دخالت اسرائيل با اقدام ارتش آن در تجاوز به نوار مرزي در پاره‏اي مواضع ‏و ورود به خاك لبنان و بمباران هوايي گسترده در 2/12/1975 نمودار شد. لبنان ‏به عنوان اعتراض شكايتي به شوراي امنيت تسليم كرد. در اين شرايط امام صدر در سخنراني مورخ 21/12/1975 در صور اعلام كرد كه نشانه‏هاي تجزيه كشورآشكار شده است. وي نسبت به خطرات برپايي يك اسرائيل جديد در لبنان و تصفيه ‏مسأله فلسطين و تجاوز اسرائيل به جنوب هشدار داد. او مردم را به فراگيري آموزش­هاي ‏نظامي، حمل اسلحه براي دفاع از خويشتن و كشور و جلوگيري از تجزيه فرا خواند. وي حمايت از اقليت­هاي ديگر فرقه‏هاي مقيم در مناطق مسلمان‏نشين را مورد تأكيد قرار داد.



    امضاء



    رفتن دلیل نبودن نیست


    من در جستجوی قطعه ای از آسمان پهناور هستم

    که از تراکم اندیشه های پَست، تهی باشد .




  2.  

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق از جمله طراحی قالب برای سایت آیه های انتظار محفوظ می باشد © طراحی و ویرایش Masoomi