انتخابات 1969
گفتيم كه شارل حلو قانون تأسيس مجلس را در 1967 به تصويب رساند. ولي نخستين انتخابات در 23/5/1969 (يعني يك سالونيم بعد) برگزار شد. در اين مدت، محافل و نهادهاي شيعة لبنان درجهت شكلگيري مجلس اسلامي، شاهد ماجراهاي فراواني بودند. در انتخابات آن هنگام كه پس از درگيري سخت با شعار تحريم هيئت ديني مجلس برگزار شد، وضع به همين قرار بود. زيرا از ميان 115 عضو هيئت شرعي، تنها پنجاه وهشت تن از علما در انتخاباتي كه در سالن يونسكو به رياست رئيس پارلمان، مرحوم صبري حماده و احمد اسماعيل، نماينده امام صدر، برگزار شد، شركت داشتند. رأيدهندگان پنجاه و يك نفر بودند كه هفت تن از آنان برگة سفيد دادند. سرانجام افراد زير از سوي هيئت شرعي علما برگزيده شدند: سيد محمدعلي امين، سيد نورالدين نورالدين، شيخ موسي شراره، شيخ عبدالامير قبلان، سيد محمدباقر ابراهيم، شيخ محسن سبيتي، شيخ سليمان يحفوفي، سيدعلي فضلاﷲ، سيد حسين حسيني، شيخ خليل ياسين، شيخ سليمان آل سليمان و سيد عباس ابوالحسن.
در شامگاه انتخابات به بهانه ارائه ليست ائتلافي، تلاشي براي به تعويق انداختن آن صورت گرفت. اين تلاش از سوي محمود عمار، محمد صفيالدين و عبداللطيف الزين بنا به دستور علمايي كه در مكان انجمن «هدايت و ارشاد» در بيروت به رهبري شيخ حسين خطيب گرد آمده بودند، هدايت ميشد.
نمايندگان سه گروه براي در ميان گذاشتن اين فكر با امام موسي صدر ديدار كردند. ولي وي به آنان اطلاع داد كه مسأله نياز به مشورت با ديگران دارد و بايد آنان را متقاعد كنيد تا همگي يك ليست داشته باشيم. به هر حال اين تلاش ناكام ماند و انتخابات هيئت شرعي به شرح بالا صورت گرفت. در مورد هيئت مدني، رأيدهندگان 484 نفر بودند كه 12 نفر به اين اسامي انتخاب شدند: دكتر عدنان حيدر، دكتر احمد ذروه، زيد زين، سميع فياض، عباس فرحات، توفيق مرتضي، عباس بدرالدين، بهيج منصور، محسن سليم، محمد سنج و حسن حاج. دكترعدنان حماده و نبيه بري (وكيل دادگستري)، هريك 164 رأي مساوي به دست آوردند و براساس اصل «كبرسن»، حماده به جاي بري به عضويت انتخاب شد. رياض طه (دبيركلمطبوعات)، نبيه بري (رئيس كنوني جنبش امل) و رضا تامر (سياستمدار سرشناس) از نامزدهايي بودند كه در انتخابات مجلس آن روز سخت شكست خوردند.