چون نیت به منزله ی روح و عمل به منزله ی جسم است و باز آن حضرت فرمودند:
«اَلاَعمالُ بِالنِّیّاتِ» (اعمال با نیّت شکل می گیرند) چنان که حیات جسم مشروط به وجود
روح است، و فرمودند: «وَ لِکُلِّ امریءٍ ما نَوی وَ مَن کانَ هِجرَتُهُ اِلیَ اللهِ وَ رَسولِهِ فَهِجرَتُهُ
اِلیَ اللهِ وَ رَسولِهِ وَ مَن کانَت هِجرَتُهُ اِلیَ الدُّنیا یُصیبُها اَو امرَأَهٍ تَزَوَّجَها فَهِجرَتُهُ اِلی ماها
جَرَ اِلَیهِ»
«هر کسی در هر کاری هر نیّتی که بکند به آن دست خواهد یافت، و هر کس که به سوی خدا و
پیامبرش هجرت کند هجرتش به سوی خدا و پیامبرش صورت می گیرد، و هر کس که به سوی دنیا
هجرت کند که بخواهد به آن دست یابد و یا بخواهد با زنی ازدواج کند هجرت او به سمت همان
چیزی است که به آن هجرت نموده است.»
و امّا عمل خیری که با قصد قربت صورت بگیرد مقتضی حصول کمال است چنان که خداوند
می فرماید: لا خَیْرَ فی کَثیرٍ مِنْ نَجْواهُمْ إِلاَّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَهٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاحٍ بَیْنَ النَّاسِ
وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتیهِ أَجْراً عَظیماً (سوره ی نساء آیه ی ۱۱۴)
در بسیاری از نجواهای شما خیری نیست مگر آن کس که فرمان به صدقه ای و یا کار پسندیده ای
و یا اصلاح بین مردم بدهد و اگر کسی اینها را به قصد به دست آوردن رضای الهی انجام بدهد به
زودی اجر عظیمی به او خواهیم داد.
«اوصاف الاشراف» خواجه نصیرالدین طوسی، انتشارات حضور، صفحه ۳۱
منبع : دلدادگان
موسسه جهانی سبطین(ع)