2. اعتقاد شیخ الطائفه محمدبن الحسن الطوسی (ره)
نظر ایشان این است که می گویند در این گفت و گویی نیست که پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم می تواند برای گنهکاران خواستار درگذشتن از گناهانشان گردد و او هم خواستار آن خواهد شد .
خواستار درگذشت کردن گناه به راستی این است که زیان های سزاوار یافته شده کسی که از کار بیفتد ، پس باید بدون شک باور کنیم که درگذشتن از گناه کسی که سزاوار شکنجه شدن است و از گروه نمازگزاران می باشد ، روا خواهد بود بلکه باید باور کنیم که خواستار درگذشتن از گناهان برای گروهی که اکنون شناخته نیستند از پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم سر خواهد زد زیرا می دانیم خواستار شدن از گذشت کردن از گناه از پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم سر خواهد زد .
دلیلی که می رساند این خواهش پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به راستی باعث از کار انداختن زیان ها می باشد این است که این عمل از سه چیز بیرون نیست : یا به راستی جز از میان بردن زیان چیزی دیگر نیست و یا به راستی سود رساندن است نه چیز دیگر و یا آن که هر دو را فرا می گیرد .
نخست درست است که ما جویای همان می باشیم زیرا دومی این را فراهم می کند که هر کس از دیگری خواستار از کار انداختن زیان دیگران شود ، او را خواستار شونده در گذشتن از گناه دیگری نگویند و هیچ گفت و گویی در این نیست که او را به آن می نامند و دلیلی که سومی را بیهوده می گرداند این است که هرگاه از خداوند برتر از همه چیز خواستار می شویم که ارجمندی پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم را بیشتر کندوپایه هایش را بالاتر برد، میانجی گری کننده برایش باشیم وهیچ یک از گروههای مسلمان نه به راستی و نه به مجاز این را به ما نمی گویند .
ایشان در ادامه می گوید : چنانچه ما بپذیریم که خواستار شدن ، در از کار انداختن زیان و بیشتر کردن سودها هر دو به کار می رود آن را به از کار انداختن زیان ویژگی می دهیم زیرا پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند : ( اِدَّخَرتُ شَفاعَتِی ) شفاعت را برای گنهکاران مسلمان اندوختم و در حدیث دیگری می فرمایند : ( اِعدَدتُ شَفاعَتی لأهلِ الکَبائِر) شفاعت خودم را برای کسانی که گناهان بزرگ می کنند ، آماده گردانیدم و این سخن در آنچه ما گفتیم آشکار است و گروه های مسلمان این حدیث را به پذیرفتاری دریافت کرده اند و کسی نمی تواند بگوید این حدیث از خبرهای آحاد است.(8)
نقل قول
