آداب باطنی هنر قرائت

[*شهید گمنام*]

الف ـ نیت و دوام آن:


قالَ الصّادِقُ ـ عَلَیْه الْسَّلامُ ـ : … فَاِنَّ مَنْ النّاسِ مَنْ یَتَعَلَّمَ الْقُرآنَ لِیُقالَ: فُلان قارِئٌ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَتَعَلَّمَهُ فَیَطْلُبُ مِنْهُ الصَّوْتَ؛

فَیُقالُ فُلانٌ حَسَنُ الصَّوتِ.



همانا برخی از مردم، قرآن را می آموزند تا گفته شود: فلانی قاری است! و بعضی از ایشان،

قرآن را می آموزند و هدفشان صوت است، پس گفته می شود: فلانی خوش صداست!



قاَلَ رَسولُ الله ـ صَلَّی الله علیه و آله و سَلَّمْ ـ تَکَلَّمَ النّارُ یَوْمَ الْقِیمَهِ ثَلاثَهً: …

وَ تَقولُ لِلْقارِئِ: یاَمَنْ تَزَیَّنَ لِلنّاسِ وَ بارِزِ اللهَ بِالْمَعاصی فَتَزْدَرَدَهُ.



آتش روز قیامت به قاری قرآن می گوید: ای کسی که برای مردم خود را آراستی و آشکارا

معصیت خدا نمودی، پس او را در خود فرو می کشد.



قالَ رَسولُ الله ـ صَلَّی الله علیه و آله وَ سَلَّمْ ـ : … وَ مَنْ قَرَءَ الْقُرآنَ یُریدُ بِهِ سُمْعَهً وَ الْتِماسَ الدَّنیا، لَقَی اللهُ یَوْمَ القِیامَهِ

وَ وَجْهُه عَظْمٌ لَیْسَ عَلَیْهَ لَحْمٌ … .



و کسی که به قصد سمعه (رسیدن خبری به گوش مردم) و دنیادار شدن قرآن بخواند؛ روز قیامت

خدا را ملاقات می کند در حالی که صورتش گوشت ندارد.



تلاوت قرآن عبادت است و باید نیت صحیح داشته باشد. (به اصطلاح، قربهً الی الله باشد).

کوچکترین شائبه ای در آن موجب از بین رفتن عمل است و تلاوت را تباه می سازد.



بهترین نیت برای هنر قرائت، اطاعت امر رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ می باشد



پیامبر فرموده اند: قرآن را زیبا بخوانید، اگر استطاعت آن وجود دارد و خدا نعمت حسن صوت

را عنایت کرده است. باید برای اطلاعت امر ایشان، هنر قرائت را فرا گرفته سعی کنیم قرآن

را به زیباترین وجه تلاوت کنیم.



پس دقت داشته باشیم هنگام تلاوت قرآن به کسی جز حق تعالی توجه نداشته باشیم (هر که

می خواهد باشد: مستمعین، داوران مسابقه، استاد جلسه…) مگر کسانی را که خود او

فرموده است که به یادشان باشیم. یعنی رسول اکرم و ائمه علیهم السلام. فقط و فقط برای

خدا باید تلاوت کرد؛ نه به قصد ریا و خودنمایی و یا این که بگویند فلانی قاری خوبی است و یا

به قصد شهرت و معروفیت. هر کدام از اینها که به قلب قاری وارد شود تلاوتش را تباه می سازد.

از این روست که باید نیت، دوام داشته باشد و از ابتدای اعوذ بالله، تا آخر صدق الله استمرار یابد

و این ادامه نیت حاصل نمی شود مگر با دوام استعاذه. به این معنی که پس از استعاذه لفظی،

باید تا پایان تلاوت قلباً استعاذه داشت و از شر وساوس ابلیس و نفس اماره به صاحب قرآن پناه برد.